świat(strona 3/23)

Mimo szumnych zapowiedzi, Boris Johnson nie uzyskał znaczących ustępstw od Unii. Sam za to ustąpił w kluczowej sprawie specjalnego statusu Irlandii Północnej. Nie przeszkodzi mu to jednak w odtrąbieniu zwycięstwa. Wciąż nie wiadomo, czy to wystarczy, by ostatecznie wyprowadzić Wielką Brytanię z UE.

Mało konkretów, dużo powtórzeń miło brzmiących sloganów o chęci współpracy i dbaniu o środowisko. Tak w skrócie wyglądało wysłuchanie Janusza Wojciechowskiego przed komisją ds. rolnictwa w Parlamencie Europejskim. Polityk PiS nie zaimponował, ale też nie pokazał się jako ekspert od rolnictwa. Dlatego czekać go może druga runda grillowania.

Dochodzenie Kongresu ws. impeachmentu prezydenta Trumpa zostało oficjalnie rozpoczęte. Trump z pewnością na to zasłużył, ale szanse na to, że zostanie usunięty z urzędu są bliskie zera. Sprawa może wręcz zadziałać na jego korzyść w przyszłorocznych wyborach.

Według zwolenników brexitu, Boris Johnson miał być postrachem Europy. Jak dotąd jest jednak głównie pośmiewiskiem. Nawet dla państw takich jak Irlandia czy Luksemburg.

Program wyborczy Prawa i Sprawiedliwości pokazuje, że w drugiej kadencji PiS zamierza wstawać z kolan jeszcze bardziej niż dotychczas. I że ostatnie porażki z ostatnich czterech lat niczego partii rządzącej nie nauczyły.

W nowym rozdaniu w Komisji Europejskiej rząd PiS dostał mniej więcej to, co chciał: istotną tekę oraz odsunięcie Fransa Timmermansa od spraw praworządności. Nowa Komisja otrzyma też bardziej prawicowy rys i będzie mniej przyjazna imigrantom. Ale nie musi to oznaczać, że Polsce będzie w niej łatwiej.

Gdyby do dyskusji w Parlamencie Europejskim zastosować Prawo Godwina, oznaczałoby, że Frans Timmermans starcie z polskimi eurodeputowanymi przegrał. Ale czy to oznacza, że kwestia praworządności w Polsce zejdzie z europejskiej agendy? Nie tak szybko.

Silna pozycja brytyjskiego parlamentu leży u źródła problemów z brexitem, ale może też uchronić kraj przed prawdziwą katastrofą. Brytyjskie problemy mogą wydawać się śmieszne, ale nie powinno być nam do śmiechu.

Chwaląc wysiłki prezydenta w umacnianiu niezależności sądów, wiceprezydent USA posunął się dalej, niż jakikolwiek inny gość odwiedzający Warszawę. I dał PiS-owi gotowy materiał do kampanii wyborczej.

Podczas uroczystości upamiętniającej 80. rocznicę wybuchu drugiej wojny światowej tylko jeden przywódca skupił się na głównym winowajcy i jego ideologii. I był to prezydent Niemiec Frank-Walter Steinmeier. Prezydent Duda strofował Putina, a Mike Pence powtarzał "greatest hits" z przemówienia Trumpa i skupiał się na nikczemności ateistycznego komunizmu.

Jest coś symbolicznego w tym, że w rocznicę przypominającą nam o zawodności sojuszy zostaliśmy wystawieni do wiatru przez sojusznika, na którym polegamy. Ale to dobra lekcja na przyszłość.

Odwołanie wizyty Donalda Trumpa w Polsce to pod wieloma względami najlepsze, co mogło się nam przytrafić. Zachowamy konkrety płynące z przygotowań do wizyty, a oszczędzimy sobie i światu politycznego cyrku. Skorzystają więc wszyscy. No, prawie wszyscy.

Kiedy w Polsce wprowadzano stan wojenny, prezydent Reagan organizował akcję solidarności z polskimi demokratami. Dziś, kiedy Chiny grożą stłamszeniem demokratycznych protestów w Hongkongu, prezydent USA potrafi wystękać jedynie ledwo zrozumiałe zdania. Pod wodzą Trumpa Ameryka straciła jakiekolwiek ambicje do moralnego przywództwa.

Beata Mazurek mówi o exodusie Szwedów uciekających do Polski przed imigrantami. Byłoby to śmieszne na co najmniej kilku poziomach, gdyby nie fakt, że dwa dni po antyimigranckim zamachu w El Paso posłanka partii rządzącej powtarza tezy brunatnych terrorystów. PiS kręci sznur na własną szyję.

Ursula von der Leyen nie powiedziała w Warszawie ani słowa o praworządności. Coraz więcej wskazuje na to, że wybór Niemki może się PiS-owi opłacić.

Wiele wskazuje na to, że Stany Zjednoczone najpierw "wrobiły" Wielką Brytanię w zatrzymanie irańskiego tankowca, a później zostawiły ją na lodzie, gdy dosięgnęła ją irańska zemsta. Lekcję z tego epizodu powinna wyciągnąć także Polska.

Ursula von der Leyen wygrała w wyborach na nową szefową Komisji Europejskiej zaledwie dziewięcioma głosami. PiS natychmiast ogłosił, że to ich zasługa. Ale wcale nie jest to takie pewne. Podobnie jak to, czy wybór ten wyjdzie partii rządzącej na dobre.

- Nikt na szczycie Rady nie uzyskał wszystkiego, czego chciał - powiedział mi polityk PiS tłumacząc polski "sukces" negocjacji. Po chwili jednak dodał: Nikt poza Macronem.

Unia zdominowana przez Niemcy i Francję, pominięcie kandydatów z regionu - na to wszystko zgodził się polski rząd i grupa Wyszehradzka, byle tylko zablokować kandydaturę Fransa Timmermansa. Trudno to uznać za sukces, tym bardziej, że Holender prawdopodobnie i tak zachowa swoje stanowisko.

Spontaniczne spotkanie Donalda Trumpa i Kim Dzong Una było klasyką trumpowskiej dyplomacji. A jej filozofia jest prosta: stworzenie dobrego, przyciągającego uwagę show, dokonanie czegoś historycznego. Rezultatów brak, ale to akurat drugorzędna sprawa.