józef piłsudski

Wstał znacznie wcześniej niż miał w zwyczaju i o 7 rano wyjechał do Warszawy. Przed wyjściem z dworku w Sulejówku zapowiedział żonie, że wróci przed 3, by nie spóźnić się na obiad. Od tych słów Józefa Piłsudskiego rozpoczęła się jedyna wojna domowa w ostatnich 250 latach polskiej historii. A zarazem najbardziej nieprzemyślana i nieprzygotowana ze wszystkich.

Dr Janusz Sibora jest przekonany, że prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz podjęła słuszna decyzje rozwiązując marsz organizowany przez narodowców. Według niego ten marsz już w założeniach nie miał łączyć, a dzielić.

Na co u progu zamachu majowego liczył Piłsudski? Wiele wskazuje na to, że oczekiwał, iż sama demonstracja siły wystarczy, by obalić niemający jego poparcia rząd. A kiedy ten plan spalił na panewce, Naczelnik po prostu się załamał. To kto podjął decyzję, by pójść dalej?

Przy okazji stulecia niepodległości warto spostrzec, że to, co działo się wiek temu, wciąż rządzi polską debatą publiczną. I wreszcie się z owego sporu wyzwolić na dobre - pisze Wojciech Engelking w zapowiedzi do pierwszej debaty z cyklu "Rozmowy na 100-lecie", organizowanego przez Komitet Dialogu Społecznego Krajowej Izby Gospodarczej.

Przygotował narzędzie, wybrał miejsce, a nawet ułożył plan B - na wypadek, gdyby nie udało mu się zabić już za pierwszym razem. Dlaczego Józef Piłsudski chciał popełnić samobójstwo? Jak planował odebrać sobie życie?

Prezydentowi i PiS nie jest ostatnio po drodze. Ale wygląda na to, że Andrzej Duda wykorzystał Zgromadzenie Narodowe nie tylko do autopromocji i budowania własnej pozycji, co jest zawsze głównym celem takich wystąpień. W kilku punktach przemówienia prezydent wbił szpile w opozycję i przypodobał się Prawu i Sprawiedliwości, a przede wszystkim Jarosławowi Kaczyńskiemu, choć to dość kontrowersyjny wybór miejsca na takie polityczne zabiegi.

Rydz-Śmigły już w 1932 roku mówił o Piłsudskim, że to "człek nienormalny". Wiosną 1935 roku prawdy nie dało się dłużej bagatelizować. Postępowała zatrważająca degrengolada umysłowa Komendanta.

Łatwo się domyślić, jak skończyłaby się bolszewicka nawałnica 1920 roku, gdyby Polacy, niejednokrotnie słabo wyszkoleni cywilni ochotnicy, dowiedzieli się, że w owej godzinie najcięższej próby, Marszałek Piłsudski złożył rezygnację z wszelkich funkcji. Dzięki Wincentemu Witosowi i jego decyzji o nieupublicznianiu rezygnacji wodza, dyskusja ta będzie czysto akademicka. Piłsudski zostawił Warszawę w najgorszym z możliwych momentów. Zachował się jak kapitan okrętu, który potajemnie szalupą ucieka z nabierającego wody statku.

Gdyby zadać powyższe pytanie przeciętnemu Kowalskiemu, to zapewne nie uzyskalibyśmy na nie odpowiedzi. Data 11 listopada tak bardzo wżarła się w krajobraz polskich dni świątecznych, że stała się całkowicie ''przezroczysta''. Tymczasem przed II wojną światową przez znaczną część środowisk politycznych była traktowana jako zawłaszczanie przez piłsudczyków idei polskiej niepodległości.

- Gdyby Piłsudski dobił czerwonych podczas wojny polsko-bolszewickiej, to Polska stałaby się potęgą, której niewielu mogłoby zagrozić. A sam bolszewizm byłby tylko krótkim, choć wyjątkowo krwawym, epizodem w historii świata. Niestety, Naczelnik zarzucił swoje plany stworzenia federacji Polski, Ukrainy, Białorusi i Litwy. W ten sposób los Polski został przypieczętowany. Bolszewicy zebrali siły i wykonali na nas wyrok 17 września 1939 roku - mówi w rozmowie z WP publicysta historyczny Piotr Zychowicz.

W sierpniu 1920 r. wojna polsko-bolszewicka trwała już osiemnaście miesięcy. Mimo początkowych sukcesów, latem tego roku Polska stanęła przed widmem całkowitej klęski. W przypadku porażki stałaby się kolejną radziecką republiką. Na szczęście rozpoczęta 13 sierpnia 1920 r. Bitwa Warszawska odwróciła losy konfliktu i uratowała Europę przed sowietyzacją. Dlaczego Polakom udało się odnieść tak wielki sukces? O tym w najnowszym programie z cyklu "Historica".

''Gdyby Piłsudski mógł spojrzeć w przyszłość i ujrzeć monstrum, jakim stała się sowiecka Rosja, być może w 1920 r. polska armia ruszyłaby na Moskwę. Ale nie będąc jasnowidzem i mając wybór między pokojem, a samobójstwem, wybrał to pierwsze'' – pisze Andrzej Krajewski w artykule dla WP.