wybory prezydenckie 2020

Trudno uznać kogokolwiek za zwycięzcę dwóch prezydenckich "debat" korespondencyjnych. Łatwo wskazać za to przegranego. To polskie społeczeństwo, które nie doczekało się, i już zapewne nie doczeka, realnego starcia między Andrzejem Dudą i Rafałem Trzaskowskim. Tak tworzy się niebezpieczny dla mediów i demokracji precedens.

Krakus do szpiku kości, harcerz, doktor prawa z własną kancelarią i profesorską rodziną. A potem coraz bliżej polityki, aż do prezydentury Polski. Czym się interesuje? Jak doszedł do obecnego miejsca w życiu? Kto mu w tym towarzyszył? Przeglądamy życiorys Andrzeja Dudy.

W młodości grał w serialu młodzieżowym, pomagał Solidarności roznosić ulotki, uczył angielskiego i doradzał europosłom PO. Jego ojcem był legendarny muzyk jazzowy. Choć urodził się w stolicy, ma również silne związki z Krakowem. Co lubi, jak spędza wolny czas, kim jest Rafał Trzaskowski - kandydat na prezydenta Polski?

Wydawać by się mogło, że po słowach posła Czarnka, który określił grupę homoseksualistów jako "niebędącą równą normalnym ludziom" oraz wypowiedzi prezydenta Dudy, twierdzącego, że "'ideologia LGBT' jest gorsza od komunizmu" - kandydaci lewicowi i liberalni ruszą z kontrofensywą, broniąc mniejszości. Tymczasem konkretów ustawowych nadal brak. Dlaczego?

Stabilność, tradycja, silne państwo i armia, wielkie inwestycje. Kampania Andrzeja Dudy wygląda dzisiaj jak strategia Imperium, które po przejściach w bitwie o Yavin (czyt. Senat), buduje drugą, lepszą Gwiazdę Śmierci. Rafał Trzaskowski stawia natomiast na nową nadzieję, lokalność i samorządową rebelię tolerancji. Uwierzyliście? Tego właśnie chcą ich sztaby. Aby była to bitwa o wszystko, w której inni się nie liczą.

Premier Mateusz Morawiecki, odbierając kwiaty, mógł wysłuchać braw, zobaczyć owację na stojąco i podziękować za udzielone mu wotum zaufania. Zachowując zasady politycznej gry, do końca budował emocje tak, jakby wynik mógł go w jakikolwiek sposób zaskoczyć - pisze Marek Kacprzak.

Opozycja przekładając termin wyborów i przeciągając prace nad poprawkami w Senacie jedynie co osiągnie, to skrócenie kampanii, przy okazji dając PiS-owi do ręki argument w postaci obstrukcji, w której nie chodziło o zdrowie i prawo, ale granie na czas dla swojego kandydata. Bo przy większości rządowej w Sejmie, głosowanie na przełomie czerwca i lipca i tak się odbędzie.

Robert Biedroń, kandydat Lewicy na prezydenta, swoim poparciem zbliżył się do tego, który Małgorzata Kidawa-Błońska notowała w momencie bojkotu wyborów. - Wyniki nie są satysfakcjonujące - mówią zachowawczo liderzy koalicji. Wydaje się, że nawet restart kampanii - zwróconej poza Warszawę i w kierunku powrotu do normalności - niczego nie zmieni. Powód jest prosty.

"Nie może być tak w demokratycznym państwie, że dwóch ludzi spotyka się i decyduje, że przesuwa wybory. To jest zapisane w ustawie zasadniczej i innych ustawach. Kropka. Podstawowy błąd, który został popełniony u zarania uchwalonej w czwartek ustawy polega na tym, że w ogóle założono, że wybory mogą się odbyć w środku pandemii. Od tego się zaczęło" - mówi konstytucjonalista, prof. Marcin Matczak w rozmowie z WP.

Format debaty prezydenckiej w TVP przypominał bardziej nudną wersję teleturnieju "1 z 10" niż realną dyskusję, która narusza status quo i stwarza kandydatom choćby niewielką przestrzeń do dyskusji. Być może w tak licznym gronie inaczej się nie da, ale powinniśmy chociaż próbować. Inaczej będzie jak dzisiaj - prawdziwa polityka wydarzy się na Nowogrodzkiej.

Czy fakt, że od 4 maja znów będzie można korzystać z muzeów i centrów handlowych należy łączyć z wyborami prezydenckimi? Wyciąganie politycznych wniosków z decyzji o tempie odmrażania gospodarki to jednak nadużycie.

Andrzej Duda już 10 maja ma szansę prześcignąć Władimira Putina. Pomogę mu w tym dla wspólnego dobra. Niech już wreszcie wszystko będzie jasne. Chyba że opozycja pójdzie po rozum do głowy.

Z przesunięciem wyborów prezydenckich jest tak, jak było z oczekiwaniem na "pacjenta zero” w Polsce. Wiadomo było, że to w końcu się stanie. Pytanie tylko, po co władza trzyma wciąż Polaków w tym nerwowym oczekiwaniu?

Choć przedstawiciele obozu rządzącego upierają się, że dzisiaj nie ma żadnych podstaw do przełożenia wyborów prezydenckich - wystarczy zapytać lekarzy, aby złapali się za głowy. Z drugiej strony opozycja twierdzi, że jedyną opcję stanowi wymuszenie wprowadzenia stanu wyjątkowego i przełożenie głosowania na jesień. A co gdyby istniało trzecie, lepsze wyjście?

Im bliżej planowanego terminu pierwszej tury wyborów prezydenckich, tym więcej paradoksalnych prorządowych narracji, tłumaczących konieczność ich przeprowadzenia. Równocześnie, co dziwi może nawet bardziej, cisza ze strony kandydatów opozycyjnych i środowisk prawniczych, które jedyną nadzieję pokładają w ogłoszeniu stanu wyjątkowego. Gdzie projekty ustaw, zmian konstytucji? Cokolwiek.

Trzymanie się majowego terminu wyborów prezydenckich może się obecnej władzy po prostu nie opłacać. Pozytywne skutki radzenia sobie z kryzysem epidemii koronawirusa mogą zostać zniwelowane przez strach przed pójściem na wybory. Nie tylko opozycji powinno zależeć na tym, by wybrać prezydenta dopiero jesienią - pisze Łukasz Pawłowski z serwisu StanPolityki.pl

Nie onkologia, ale wzrost cen i kosztów utrzymania - to może być najtrudniejszy temat kampanii Andrzeja Dudy. Prezydent wie o problemie, bo jak stwierdził na wiecu - "płaci rachunki za mieszkanie córki w Krakowie". Pytanie czy wie również, że w Krakowie ceny za metr kwadratowy mieszkania rosną o kilkanaście proc. rocznie? I jeżeli coś się zmienia, to tyko na gorsze.

Historia zatoczyła koło. Znów jesteśmy świadkami sporu nie tylko o samolot między premierem i prezydentem. Mamy tuż przed wyborami prezydenckimi również spór o to, kto ma do Katynia polecieć jako ważniejsza polityczna postać. Poprzedni spór zakończył się tragicznie. Ten pokazuje, że niczego jako państwo się nie nauczyliśmy.

Na miejsca, gotowi, start!... Nikt nie rusza. Wszyscy tkwią, jak tkwili przez ostatnie lata. Buksują niemal bezgłośnie. A do tegorocznych wyborów prezydenckich zostały cztery miesiące.

Szymon Hołownia zawładnął sceną w gdańskim Teatrze Szekspirowskim. Zdefiniował politykę na nowo: koniec z partyjniactwem, czas, by przywrócić Polskę obywatelom. Wspólnocie, która się szanuje i myśli o przyszłości. Ale wszystko to już słyszeliśmy.