publicystyka(strona 4/242)

Borys Budka podobno miał plan. I chciał wykonać go sam. Nie dał rady, bo uznał, że się porozumiał z Lewicą, a zapomniał jej o tym powiedzieć. Teraz mamy szansę sprawdzić, w jakim stopniu jego plan był realny. Czy z niej skorzysta, zobaczymy w senacie.

Nie da się dłużej funkcjonować w potrzasku między PiS-em a anty-PiS-em. Impas, który intelektualnie i programowo wyjaławiał polską politykę, być może na naszych oczach dobiega końca. Spór o unijny Fundusz Odbudowy wyciągnął na światło dzienne nie tylko konflikt między opozycją socjalną a liberalną, ale - może przede wszystkim - pokazał, że zjednoczenie opozycji pod sztandarem PO jest rzeczą równie egzotyczną, co Kinga Rusin z wydrukowaną konstytucją na wyspie Oceanu Indyjskiego.

Treść wysłanego do Brukseli Krajowego Planu Odbudowy okazuje się ciekawą i szczerą recenzją stanu polskiego państwa. Dla rządu momentami brutalnie szczerą.

Gdy zapadła decyzja o tym, że Marian Banaś stanie na czele NIK, pewnie nikomu na Nowogrodzkiej nie przyszło do głowy, że ta decyzja może okazać się głównym problemem PiS w kolejnych wyborach.

Porozumienie, jakie zawarło PiS z Lewicą w sprawie głosowania za Funduszem Odbudowy Europy, po raz kolejny pokazało, że polityka potrafi być nieprzewidywalna. Jeszcze niedawno wydawało się, że opozycja zmusi pozbawiony większości sejmowej obóz władzy do ustępstw.

Donald Tusk to ciągle jedna z najważniejszych osób w polskiej polityce. Ale z każdym rokiem jest coraz głębiej w cieniu Jarosława Kaczyńskiego. Czy zdoła jeszcze odwrócić ten porządek rzeczy?

Polski prezydent na szczycie klimatycznym przedstawił nowemu amerykańskiego przywódcy atuty naszego kraju. Teraz pozostaje czekać, w jaki sposób Joe Biden na to zareaguje.

W dyplomacji USA trwa remont. Biden szedł do wyborów jako przeciwieństwo Trumpa i ma związane ręce. A Władimir Putin, jak przy każdej zmianie warty w Waszyngtonie, sprawdza, na co może sobie pozwolić. Testuje Amerykanów pionkami - Nord Streamem, Ukrainą i Nawalnym.

PiS odgrzewanego kotleta nie jada. Zajada się natomiast pękającymi parówkami. Menu partii rządzącej zależy od tego, czy może aktualnie coś ugrać.

To się po prostu nie powinno wydarzyć. Jak ustaliła WP, samolot z prezydentem Andrzejem Dudą na pokładzie latem 2020 r. przez ponad cztery minuty wzbijał się w powietrze bez asysty wieży kontroli lotów. Złamano przepisy, następnie starano się zatuszować całą historię. W państwie dotkniętym Smoleńskiem, Mirosławcem oraz wypadkiem śmigłowca rządowego pod Piasecznem - nie uczymy się niczego.

Pandemia zamroziła polską politykę. Jej koniec może się okazać momentem resetu, przynajmniej częściowego. Tylko czy ktokolwiek spoza duetu PO-PiS jest w stanie to wymusić?

Teoretycznie PiS powinno realizować testament Lecha Kaczyńskiego, który mówił wprost, że z "Rosją trzeba ostro". Tymczasem nasza polityka wschodnia praktycznie nie istnieje. Wobec konfliktu na Ukrainie zachowujemy więcej bierności niż Litwa. Nikt nie traktuje nas jako poważnego gracza, jeśli chodzi o Wschód.

Po roku pandemii nikt już sobie nic nie robi z rządowych ograniczeń, bo dlaczego miałby sobie robić, gdy sama władza dostarcza mu co dzień kolejnych dowodów na to, że obostrzenia są dla frajerów, a władzy służą głównie do dyscyplinowania nieprawomyślnych. Od roku bawimy się więc z nią w kotka i myszkę, wymyślając kolejne sposoby omijania obostrzeń, a im mniej je rozumiemy, tym łatwiej się rozgrzeszamy z nieprzestrzegania ich.

Katastrofa 10 kwietnia 2010 r. mogła się dla Polski stać takim mitem jak Termopile dla Greków czy Dunkierka dla Brytyjczyków. Zamiast tego stała się elementem gry politycznej.

Gdy media ujawniły nowe miejsce pracy 30-letniego syna byłej premier - Tymoteusza Szydło, zgodnie wzięli go w obronę przed "nagonką" prawicowi politycy i dziennikarze, a głos zabrał nawet sam premier. Niestety, na współczucie, jakie bez trudu znaleziono dla 30-letniego "dziecka" partyjnej koleżanki, nie może dzisiaj liczyć 10-letnie dziecko anonimowych (jeszcze) rodziców, na które poszczuła hejterów Krystyna Pawłowicz.

Prof. Krystyna Pawłowicz "mówi, co myśli", "nie bierze jeńców", w mediach społecznościowych prowadząc krucjatę, przypominającą turbo-patriotyczny strumień świadomości. Kiedy rozmienia autorytet Trybunału Konstytucyjnego, cierpi na tym państwo. Gdy jednak podaje dane ułatwiające zidentyfikowanie 10-letniego transpłciowego dziecka, naraża je na krzywdę. Na to godzić się nie można.

Wielkanocna niedziela symbolicznie kończy rok życia z pandemią. Ale też pojawiają się pierwsze pierwiosnki sugerujące, że polska polityka po koronawirusie będzie choć trochę lepsza niż przed nią.

Dyskusja o spotkaniu Morawieckiego, Orbána i Salviniego skręciła w kierunku związków z Rosją. Tymczasem sedno ich ewentualnej współpracy tkwi zupełnie gdzie indziej.

To nie był primaaprilisowy żart. Pierwszego kwietnia media społecznościowe zalała fala komentarzy i postów, w których 40-latkowie - wbrew wszelkim harmonogramom przedstawianym przez rząd - nagle otrzymali wezwanie z terminem szczepienia. W tym samym momencie wielu seniorów nadal czekało na swoją dawkę. W ciągu dwóch godzin "szczęśliwy traf" zmienił się w "błąd systemu". Czyli jednak żart, ale nieśmieszny.

500 plus okazało się rewolucją w polskim życiu publicznym: na poziomie społecznym, gospodarczym i politycznym. Ale każdy program, nawet najbardziej efektowny, ma ograniczony czas działania. A efekt 500 plus słabnie.