news(strona 3/96)

Choć sierpień miał być sezonem ogórkowym i swoistym odreagowaniem po maratonie wyborczym, tempo wydarzeń nie zwolniło. Zdziwi się jednak ten, kto sądzi, że protesty wokół społeczności LGBT czy powszechne oburzenie związane z podwyżkami dla polityków, przemodelowały układ sił w parlamencie. Główny wniosek z sondażu dla WP to stabilna pozycja Hołowni, uzyskana zwłaszcza kosztem Lewicy.

Na prawdziwym SOR decydują się losy zdrowia, życia lub śmierci. Kogo selekcjoner uzna za przypadek pilniejszy, ten szybciej otrzyma pomoc. Swój specyficzny SOR mają najwyraźniej również politycy. Trafił tam poza kolejką minister zdrowia Łukasz Szumowski. Diagnoza ekspresowa - chory musi się trzymać na uboczu.

Łukaszenka nie wie, co robić. Można powiedzieć, że stał się ofiarą własnej propagandy. Zwykli Białorusini dawno już dali sobie spokój z poważnym traktowaniem państwowej propagandy. Przerzucili się w takie miejsca, jak Telegram, gdzie filmy i najnowsze wiadomości z protestów zamieszcza, na przykład kanał Nexta. Dyktator nadal zdaje się widzieć świat tak, jak propagandyści jego własnych mediów.

Minister zdrowia z rekordowym poziomem zaufania społecznego składa dymisję przed możliwą jesienną falą pandemii. I choć - jak zapewnia - planował swój ruch znacznie wcześniej, do ostatniej chwili przekonywał, że w rządzie zostaje. Coś tu nie gra.

W polityce często mówi się, że kryzysy wybuchają w weekendy i choć wydawało się, że po wyborach emocje chwilowo opadły, powrócił temat koronawirusa a wakacje nie sprzyjają dyskusjom politycznym, w piątkowy wieczór w Warszawie znów zrobiło się gorąco. I znowu na tle walki o prawa osób ze środowisk LGBT dla jednych, albo walki z samą ideologią dla drugich.

Restrykcje sanitarne wracają w kolejnych powiatach, szykują się również obostrzenia jeśli chodzi o organizację wesel. Gości będzie mniej i najprawdopodobniej przyjdą w maseczkach, nie będzie można również zapraszać seniorów. Te zasady nie obowiązują jednak, gdy organizuje się w hotelu wyjazdowe posiedzenie klubu parlamentarnego. Znacznie liczniejsze od wesela.

Wybory wygrane, zaprzysiężenie przed Zgromadzeniem Narodowym przyjęte. Cytując klasyka: "gdy emocje już opadną, jak po wielkiej bitwie kurz, gdy nie można mocą żadną, wykrzyczanych cofnąć słów", pozostaje zakasać rękawy i II kadencję prezydentury rozpocząć od konkretów. A najlepiej od symbolicznych telefonów w najważniejsze miejsca i sprawy, które otworzą kolejne pięć lat urzędowania Andrzeja Dudy.

Zaprzysiężenie prezydenta Andrzeja Dudy było dla polityków PO okazją do zademonstrowania tego, w czym są najlepsi. Pokazali, że są wewnętrznie podzieleni, że nadal nie mają pomysłu na to, jaką partią chcą być i czyje poglądy chcą reprezentować. Przy okazji pokazali też, że największym wzorcem postępowania w polityce dla wielu z nich wciąż jest Jarosław Kaczyński.

Platforma Obywatelska wraz z jej opozycyjnymi satelitami miała po wyborach dwie możliwości. Zgłosić zastrzeżenia co do ich przebiegu, ale ostatecznie uznać wynik i skupić się na własnej transformacji i budowie ruchu społecznego albo stwierdzić, że od początku były one nieuczciwe, rezultat nieważny, Sąd Najwyższy fasadowy, a prezydent nie uzyskał reelekcji. Proszę zgadnąć, co wygrało.

Nie ma wątpliwości, że ostatnie napięcia na linii Mateusz Morawiecki-Zbigniew Ziobro są wywołane spodziewaną rekonstrukcją rządu PiS. Ale też wiadomo, że ich spór potrwa dużo dłużej. Będziemy go pewnie obserwować tak długo, jak obaj będą aktywni w czynnej polityce.

Możemy pić drinki przez papierowe słomki i chodzić na zakupy z własną torbą. Ale wiem jedno: marny los czeka nas i naszą planetę, dopóki łatwiej będzie nam przynieść pełne, niż zabrać puste.

Budowa ruchu społecznego, zapowiedziana w środku sezonu wakacyjnego, to pierwsze realne wyzwanie dla Rafała Trzaskowskiego po zakończeniu kampanii. Sprawdzian jego zdolności jako lidera, który tym razem nie startuje w prezydenckim sprincie, ale w biegu długodystansowym. Pytanie jak wiceprzewodniczący PO chciałby stworzyć ruch, który de facto może przerodzić się w konkurencję dla jego partii?

Mam dość! Nie tylko takiej władzy. Takiej opozycji też. I takiej opozycji wobec opozycji…

- Kiedy widzę niesprawiedliwość – nazywam ją po imieniu. Kieruję się moimi zasadami etycznymi, wartościami i zdolnością do odróżniania dobra od zła – jako ambasador i jako człowiek - mówi w rozmowie z WP ambasador USA w Polsce Georgette Mosbacher, komentując swoją polemikę na Twitterze, dotyczącą m.in. stacji TVN oraz wolności mediów.

Pomimo, a może dzięki krótkiej kampanii prezydenckiej, Rafał Trzaskowski z nadziei Platformy i prezydenta stolicy, urósł do rangi polityka, który swoim zaangażowaniem może wlać nowe życie w całą opozycję. Prawie 10 mln wyborców to kapitał, którego nie można zmarnować. Pytanie jak to zrobić, skoro następne wybory za trzy lata, a Trzaskowski z pracowitości nie słynie.

Do zderzenia seicento z kolumną rządową przewożącą premier Beatę Szydło doszło 10 lutego 2017 roku. Osiemnaście miesięcy trwało zbieranie dowodów, które w październiku 2018 pozwoliły rozpocząć proces. Niespełna dwa lata potrzebowali sąd, obrońcy i prokuratura, aby doszło do wyznaczenia terminu wyroku. Padło na czwartek 9 lipca - dzień przed ciszą wyborczą i trzy dni przed II turą wyborów prezydenckich. Na szali rok ograniczenia wolności albo uniewinnienie.

Od kilku dni jednym z głównych kampanijnych pomysłów Andrzeja Dudy na zdobycie poparcia wyborców jest stawianie się w roli "antysystemowca" i kandydata "antyestablishmentu". Prezydent - budując dystans do Rafała Trzaskowskiego - atakuje "warszawkę", kpi z "salonu" i uderza w elity. Tyle że Duda - jako czołowy reprezentant obozu władzy - sam jest uosobieniem elity. A z Rafałem Trzaskowskim łączy go więcej, niż może się wydawać.

Wybór jest prosty. Andrzej Duda albo Rafał Trzaskowski. Czyli radykalizacja ostatniej pięciolatki albo krok w stronę Zachodu, praworządności i racjonalności z zachowaniem zdobyczy socjalnych. Dlaczego więc Bosak, Hołownia i Kosiniak-Kamysz kombinują jak łysa szkapa pod górę?

Andrzej Duda w Polsat News, Rafał Trzaskowski w TVN24. Osobno. Zamiast planowanej debaty prezydenckiej przy współudziale największych portali internetowych, zobaczyliśmy i usłyszeliśmy w czwartek wieczorem dwóch kandydatów powtarzających w różnych studiach ten sam wiecowy przekaz. Czy widzowie - czyli wyborcy - na tym zyskali? Wątpliwe.

Jeśli 12 lipca zwycięży Rafał Trzaskowski, szampany wystrzelą nie tylko w jego sztabie. Toast - z dala od kamer – wzniosą liderzy Konfederacji. Wygrana Trzaskowskiego oznacza dla nich kłopoty PiS, a więc osłabienie największego konkurenta.