grzegorz schetyna(strona 4/6)

Prezydent zaprasza na marsz, którego nie organizuje, a potem bierze nogi za pas. PiS przez lata kocha narodowców, a kiedy przychodzi najważniejszy moment – 100 lat Niepodległej – mówi: z wami nie tańczymy. Przy okazji winą za katastrofę obarcza opozycję.

Po wyborach główni konkurenci dumnie ogłaszają swój triumf. Tak jest zazwyczaj. Ostatnie wybory samorządowe były pod tym względem wyjątkowe – każdy z rywali ogłosił klęskę przeciwnika, ale równocześnie wątpił we własne zwycięstwo.

Ludowcy swoim dwucyfrowym wynikiem w wyborach do sejmików zaskoczyli zarówno PiS, jak i Platformę, trochę krzyżując im plany. Jednak mówienie o wielkim sukcesie PSL to nieporozumienie.

Jak uderzyć w Grzegorza Schetynę za spotkanie z Angelą Merkel? Red. Konrad Wąż z "Wiadomości" wymyślił, że najlepiej będzie wypomnieć Niemcom rozpętanie II wojny światowej. Zapomniał tylko, że rozmowy z kanclerz ma na koncie sam prezes Kaczyński. Ba, że jedno ze spotkań było tajną schadzką.

Robert Biedroń uratuje Polskę od PiS - taka teza, niczym bumerang, wracała co parę miesięcy na łamy antyrządowych mediów. Teraz prezydent Słupska staje się dla nich wrogiem publicznym numer 1. Dlaczego? Bo nie chce iść pod rękę z Grzegorzem Schetyną.

Do wyborów samorządowych 50 dni, a politycy wracają z urlopów do walki w kampanii. "Wakacje jeszcze bardziej wzmocniły Morawieckiego, a na opozycji pokazały, że nie ma żadnej alternatywy dla Schetyny" - stwierdza Łukasz Mężyk z portalu 300polityka.pl.

PO jest dziś partią gotową do protestów, okupowania mównicy sejmowej, piętnowania nadużyć i łamania prawa. Ale czy jest gotowa do budowania nowego, powyborczego ładu? Poza manifestacjami działacze sprawiają wrażenie, jakby sami nie do końca wiedzieli, jaki przekaz kreować.

Nie da się i nie powinno bronić mema na profilu Patryka Jakiego. Kropka. Była jednak szybka reakcja, przeprosiny i rozliczenia. Pracownik, który opublikował zdjęcie, wyleciał. Pytanie, czy pozew to nie za wiele? Inaczej co dzień w polityce byłyby procesy za memy.

Marsz Wolności, który przeszedł ulicami Warszawy, w niczym nie przypominał atmosfery sprzed dwóch lat. Senny, piknikowy, mniej liczny. Z masą upadłościową po KOD i Nowoczesnej. Zwycięzca w tym rozdaniu wydaje się tylko jeden: Grzegorz Schetyna.

Podchodzimy do wyborów samorządowych śmiertelnie poważnie, bo samorządy muszą się stać alternatywą dla centralistycznych rządów PiS. Sojusz z PO może być początkiem większego bloku w wyborach parlamentarnych - mówi szefowa Nowoczesnej Katarzyna Lubnauer w rozmowie z Marcinem Makowskim.

Dwa obrazki, ten sam dzień, ta sama godzina. W Warszawie bez słów komentarza i wielkiego show prezes Kaczyński taśmowo odczytuje nazwiska kolejnych kandydatów na prezydentów miast, w Krakowie opozycja w pełnej reprezentacji debatuje nad strategią na przyszłe wybory samorządowe. I choć nadal zdarza jej się gubić w pokracznej retoryce, jasna wydaje się świadomość celu - jeśli wygra, może pomyśleć o odbiciu Parlamentu. Ale do tego droga daleka.

Sprawa Stanisława Gawłowskiego z PO jak w soczewce skupia w sobie ślepe uliczki i patologie, w które wpadła polska polityka na styku z wymiarem sprawiedliwości. Rząd głęboką ingerencją w sądownictwo otworzył opozycji furtkę do podważania ”pisowskich” wyroków, z kolei opozycja skwapliwie z tej opcji korzysta. Z jakim skutkiem?

Kolejna rada programowa, kolejna konwencja, kolejny zlot Platformy Obywatelskiej, i cały czas ten sam scenariusz. Odgrzewanie antypisowskiego kotleta, kasandryczne wizje stanu polskiej demokracji, groźby rozliczenia winnych i stawianie reszty opozycji przed faktem dokonanym. Pozytywnego przesłania - właściwie brak. W taki sposób można utrzymać stan posiadania, ale wyborów się nie wygra.

Im bliżej wyborów na przewodniczącego Nowoczesnej, tym więcej szczegółów z partyjnej kuchni wycieka do opinii publicznej. Bez względu na didaskalia, jedno nie ulega wątpliwości. Widmo przegranej zajrzało na tyle głęboko w oczy Ryszarda Petru, że ten bez informowania struktur własnej (jeszcze) partii, postanowił oddać bez walki wyścig o fotel prezydenta Warszawy PO. W zamian Grzegorz Schetyna obiecał promować narrację o ”zjednoczonej opozycji”. Tylko jak zjednoczyć opozycję, skoro doprowadza się do podziałów we własnych strukturach? W chwilę przed głosowaniem Joanna Schmidt nazywa Katarzynę Lubnauer kłamczynią, tylko po to, aby później z udawaną skruchą przepraszać. Mało to poważne.

Schetyna traci posłuch u własnych europarlamentarzystów, którzy głosują wbrew zaleceniom partii. Petru publicznie wyraża żal, że klubowe koleżanki obiecały mu nie kandydować na fotel lidera Nowoczesnej, a jednak kandydują. Reszta opozycji, albo się nie liczy, albo jak ruch Kukiza, topnieje w oczach. W obecnej sytuacji PiS może sobie dwa miesiąca odwlekać rekonstrukcję rządu, i nic. Czy można się dziwić, że Donald Tusk w końcu stracił cierpliwość? A może w takim razie, jak sugerują niektórzy publicyści, zamiast wyborów prezydenckich wróci szybciej, na parlamentarne? Wątpię.

Czy elity III RP wyciągnęły wnioski po przegranej w wyborach 2015 roku? Czy przed kolejnymi starciami postawiły na młodych, bez historycznych obciążeń, którzy lepiej rozumieją ducha czasów? Wystawienie Rafała Trzaskowskiego w wyścigu o fotel prezydenta stolicy mogło dawać taką nadzieję. A później do PO wstąpił gen. Marian Janicki. Ten, który szefował BOR-owi podczas katastrofy smoleńskiej, a później dostał awans, bo przecież "państwo zdało egzamin". Powiedzieć, że to transferowy strzał w kolano, to mało.

Gdyby Hanna Gronkiewicz-Waltz nie istniała, Prawo i Sprawiedliwość musiałoby ją wymyślić. Dziś prezydent Warszawy, udzielając kolejnych wywiadów, działa równie skutecznie, jak agent Jarosława Kaczyńskiego zwerbowany do celu rozsadzenia Platformy Obywatelskiej od środka. Na Komisję Weryfikacyjną nie przyjdzie, wyroków sądu nie będzie respektować. Jako profesor prawa, sama wobec siebie będzie to prawo stanowić. I niech się Grzegorz Schetyna martwi, jak się z tego wyplątać.