grzegorz schetyna(strona 6/6)

Grafika z Beatą Szydło i najważniejszymi punktami programu, które miały zostać zrealizowane przez rząd w ciągu 100 dni, pewnie najchętniej przez panią premier zostałaby głęboko ukryta. Jakby nie patrzeć, poza spełnieniem - w znacznej części - zapowiedzi programu Rodzina 500 plus, reszta obietnic dotrzymana obecnie nie będzie - pisze Paweł Lisicki dla WP. Zaznacza jednak, że w porównaniu z poprzednim rządem, bilans gabinetu Beaty Szydło jest znacznie lepszy. W opinii Lisieckiego wysokie poparcie dla rządu wynika również ze słabości opozycji. Przeciwnikom PiS nie pomogły ani protesty, ani krytyka zagranicznych mediów i polityków. - Ataki z zagranicy, często niemądre, histeryczne i wskazujące całkowitą ignorancję, tylko wzmocniły rządzących - twierdzi Lisicki.

Czy szef PO faktycznie, tak jak Martin Schulz, uważa, że w Polsce dochodzi do zagrożenia demokracji a Jarosław Kaczyński rządzi w stylu Władimira Władimirowicza Putina? Nie wierzę - pisze Paweł Lisicki dla Wirtualnej Polski. I dodaje: "Gdyby kierować się logiką wyszłoby na to, że reżim Tuska musiał być gorszy niż zamordyzm Putina, skoro mogąc wybrać swobodnie, a tego na razie panowie Schultz i Schetyna nie podważyli, Polacy wybrali kogoś a la Putin".

Szefostwo Platformy to dla Grzegorza Schetyny narzędzie do zdobycia fotela premiera. Problem w tym, że na drodze do realizacji jego życiowego marzenia stanął długo lekceważony przez PO Ryszard Petru. Jarosław Kaczyński może zacierać ręce - zanosi się na potężną wojnę między opozycją – pisze Andrzej Stankiewicz dla Wirtualnej Polski.

Brutalna prawda jest taka, że Grzegorz Schetyna do roli obrońcy czystości życia politycznego i jedynego sprawiedliwego w zagrożonym rzekomo przez PiS państwie prawa nie pasuje. Wprawdzie różne rzeczy mogą się zdarzyć. Janusz Palikot umiał być najpierw rzecznikiem pokolenia JPII, potem skrajnym wolnorynkowym liberałem, by największy polityczny sukces odnieść zostając liderem antyklerykalnej, socjalnej lewicy. Podobnie i Schetyna występował w różnych rolach, raz był lewicowcem, raz konserwatystą, raz centrystą. Zawsze był jednak człowiekiem struktury i partii - pisze Paweł Lisicki dla Wirtualnej Polski.

Tydzień po tyradzie o bigotach i odwracaniu się od Europy, Europa sama od siebie i od emigrantów się odwróciła. Zaczęła od przywrócenia kontroli na granicach, potem było cięcie świadczeń socjalnych, straszenie odwożeniem do Afryki, a w przypadku Austrii, Danii, Holandii skończyło się wzrostem poparcia dla skrajnie narodowych partii. I zanim jeszcze kurz opadł, w niemieckim i holenderskim parlamencie zaczęto debatować nad rozwiązaniami wcześniej już przedłożonymi przez Węgry i premiera Orbana, nas i nasz rząd zostawiając z tymi wszystkimi górnolotnymi hasłami, bez żadnej refleksji na przyszłość - pisze Tomasz Wróblewski, redaktor naczelny "Wprost", w felietonie dla Wirtualnej Polski.