wybory prezydenckie(strona 5/7)

Wyrównana druga tura, w pierwszej polityczny debiutant - Szymon Hołownia - na trzecim miejscu. Czy to możliwe? Jeżeli Andrzej Duda i jego sztab chcieliby wyciągać wnioski z przeszłości i błędów przeciwników, należy założyć, że tak. I starannie przemyśleć kampanię, która od tej z 2015 r. będzie się różniła wszystkim. Łącznie z silną konkurencją z prawie strony.

Ewidentnym wygranym weekendu jest Jacek Jaśkowiak. Małgorzata Kidawa-Błońska o prawdziwe zwycięstwo dopiero zacznie walczyć.

Kłopoty z szefem NIK Marianem Banasiem i nowe raporty Izby uderzające w rząd. Spór o sądownictwo. Protesty opozycji. Niesmak w samym PiS związany z zaprzysiężeniem nowych sędziów Trybunału Konstytucyjnego. Kłopoty wizerunkowe obozu władzy omijają Andrzeja Dudę. Albo odwrotnie.

Lewica, choć w jej skład wchodzą trzy partie, kandydata na prezydenta musi wystawić jednego. Jeśli liczy choćby na cień szansy w powtórzeniu sukcesu z wyborów parlamentarnych i umie wyciągać wnioski z badań opinii publicznej, postawi na Adriana Zandberga. Jeśli chce po prostu ładnie przegrać, w kolejce czeka Robert Biedroń.

W Sejmie nic wielkiego nie zadzieje się do wyborów prezydenckich. Do tego czasu politycy PiS się uciszą. Ale staną na głowie, by nie stracić Andrzeja Dudy. Czyli władzy.

Robert Biedroń w mediach społecznościowych umieścił post z własnym wizerunkiem, jak z wyborczego plakatu Baracka Obamy z 2008 roku. Akcja pokazuje, z czym Biedroń ma problemy. Ma z brakiem powagi, wiarygodnością i megalomanią.

Kiedy Donald Tusk opuszczał rząd PO w 2014 roku, mogło się zdawać, że to na chwilę. Poeksperymentuje "tam, w Brukseli” i wróci na stare, polskie śmieci. Bo jak wiadomo, wszędzie dobrze, ale w Polsce najlepiej. Dziś Tusk zakończył nie tylko medialne spekulacje, ale też pewną epokę w polskiej polityce.

Zaczyna się zawiązywać nieformalny sojusz Donalda Tuska i Władysława Kosiniaka-Kamysza. Ich współpraca wygląda na coś więcej niż tylko chęć równoważenia wpływów Grzegorza Schetyny.

Wszyscy politycy i komentatorzy zgadzają się dziś co do jednego: przyszłoroczne wybory prezydenckie będą kluczowe dla tego, czy PiS uda się zrealizować swój strategiczny projekt radykalnego przekształcenia III RP. Rozumie to obóz rządzący: Andrzej Duda zaczął swoją kampanię wyborczą dzień po wyborach parlamentarnych. Problem ze zrozumieniem doniosłości przyszłorocznych wyborów wydaje się mieć za to główna siła opozycji – Platforma Obywatelska.

W strategiach działania partii politycznych i planowania kampanii wyborczych kluczową rolę odgrywa czas. Czas na podjęcie decyzji, czas na działanie, czas na komunikację, na odkrycie kart. Dziś, kiedy obieg informacji jest bardzo szybki, wręcz błyskawiczny, czas w polityce może jest jednym z czynników mogącym przesądzić o sukcesie lub porażce konkretnych projektów. Ostatnie dni to niejako zamrożenie ostrego starcia politycznych graczy i poświęcenie czasu na przygotowanie kolejnych strategicznych posunięć. Komu sprzyja czas?

Książki w służbie marketingu politycznego mają w Polsce długą historię. Zdaje się, że kolejny jej rozdział chce dopisać Donald Tusk.

Wybory prezydenckie dopiero za pół roku, a czołowi politycy PiS już zdążyli "napsuć krwi" głowie państwa i jego współpracownikom. Powód? Brak komunikacji między Nowogrodzką a Pałacem Prezydenckim w sprawie powołania sztabu wyborczego.

Najlepszym przemówieniem od początku swojego urzędowania Andrzej Duda nieoficjalnie rozpoczął kampanię prezydencką. Wygraną w wyborach 2020 roku ma w kieszeni – twierdzą komentatorzy. Obecna głowa państwa idzie szturmem po reelekcję. Przynajmniej na razie.

Robert Biedroń dość często zmienia funkcje. Tak samo jak zdanie. Był prezydentem Słupska, został europarlamentarzystą. I choć zapowiadał, że tylko na chwilę, na dobre zadomowił się w Brukseli. Teraz chce zostać prezydentem. Według Polaków to nie tylko zły pomysł, ale problem będzie też z jego realizacją.

Tusk w Brukseli, Kosiniak-Kamysz i Biedroń walczący o życie własnej partii, na horyzoncie być może Trzaskowski. Z wnętrza PiS-u konkurencji (póki co) brak. W takim układzie sił, Andrzej Duda idzie po drugą kadencję. Pomimo cięgów, które zbierał od prawicy i lewicy, obrósł teflonem, którego nie sposób mocniej zarysować. Gdzie tkwi sekret?

Andrzej Duda spędzi drugą kadencję w Pałacu Prezydenckim. Badanie na panelu Ariada przeprowadzone dla Wirtualnej Polski nie daje większych szans innym kandydatom.

Czy Beata Szydło miałaby obecnie szanse na wygraną w wyborach prezydenckich? Uczestnicy badania przeprowadzonego dla Wirtualnej Polski na panelu Ariadna nie mają wątpliwości – Szydło tych szans nie ma.

Kopiuj, wklej, głosuj (na PiS i na mnie) – temu podporządkowane są gospodarskie wizyty prezydenta-kaznodziei Andrzeja Dudy. Każdy usłyszy od niego okrągłe zdania, z których doskonale nic nie wynika. Niby taka rola głowy państwa, jednak Duda ociera się o mistrzostwo pustosłowia.

Im więcej ciebie, tym mniej – śpiewała przed laty Natalia Kukulska. Z Andrzejem Dudą może być tak, że im więcej będzie go w roku przedwyborczym, tym mniejszą będzie miał szansę na reelekcję. Chyba że opanuje własne wady. I nie da się sprowokować konkurentom.

Szef Rady Europejskiej ma powody do zadowolenia. W rankingu zaufania do polityków kolejny raz znalazł się na czele, równocześnie przypominając o swoich prezydenckich aspiracjach. Czasu na decyzje pozostaje jednak coraz mniej, a raz rozbudzone nadzieje mają swoje konsekwencje. Rubikon, za którym brak udziału wyborach 2020 obyłby się bez strat, został przekroczony.