Roman Giertych

"Polska pod Pańskimi rządami jest marginalizowana i wyszydzana" - pisze Roman Giertych w liście do prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego. Tak komentuje przełożenie wizyty w Polsce przez prezydenta USA Donalda Trumpa.

W sprawach dotyczących Jarosława Kaczyńskiego i spółki Srebrna absurd goni absurd. Nie można już nawet zapytać, czy prezes PiS, choć nie ma umocowania konstytucyjnego, a trzęsie krajem, nie ma przypadkiem związków z biznesem.

"Wie pani na kogo zagłosuję? Na Giertycha" - mówi, może nieco niewyraźnie, wąsaty jegomość w klasyku YouTube'a z początku XXI wieku. Nie wiem, na ile jego argument ("Bo kocha nasz kraj!") miał pokrycie w rzeczywistości, ale jedno nie ulega wątpliwości: Giertych kochał nauczycieli. A oni jego.

"Partia buduje wieżowiec. To nie do obrony" – przyznaje sam Jarosław Kaczyński w rozmowie opublikowanej przez "Gazetę Wyborczą". Obraz, jaki się wyłania z opublikowanych taśm, jest dla Prawa i Sprawiedliwości oraz osobiście dla Kaczyńskiego fatalny.

Do ostatnich godzin będą się ważyć losy obecności Donalda Tuska na przesłuchaniu komisji ds. Amber Gold. Jak dowiaduje się Wirtualna Polska, kluczowy może być tutaj wątek dokumentów służb specjalnych, które mają spłynąć w tej sprawie "za pięć dwunasta".

Wybory samorządowe już za nami. Wygrała je opozycja. Opowieści niektórych symetrystycznych dziennikarzy, że 6 jest większe od 10, to zaprzeczenie wszelkiej logiki.

Wiele osób zarzuca mi, że bajka nie jest dokończona, bo nie wiadomo, co się stało z pawianami. Jak to co? Proszę przeczytać.

Mój sondaż. Zachęcam Szanownych Czytelników do udziału w konkursie na najlepsze wyczucie nastrojów społecznych. Zwycięzca wygrywa butelkę dobrego wina. Zgłoszenia można wysyłać w komentarzu do mojego tweeta z 13.09 lub w komentarzu pod tym postem. Można zgłaszać do poniedziałku 15.10.

4 listopada odbędzie się druga II wyborów prezydenckich w Krakowie, gdzie jak słyszałem poseł Małgorzata Wassermann zamierza wygrać. Można wysnuć wniosek, że sama pani poseł nie wierzy w to zwycięstwo.

Szanowny Panie Redaktorze! Wylał Pan miód na moje serce! Pańska propozycja pokojowej nagrody Nobla dla Kaczyńskiego i Netanjahu spotkała się wprawdzie z szyderstwami osób, które nie potrafią zrozumieć wspaniałości naszego prezesa oraz ugodowego charakteru obecnego premiera Izraela (ach, jakby się on zdziwił, gdyby się o Pańskiej propozycji dowiedział!). Wydaje mi się jednak, że propozycja Pana idzie w dobrym kierunku, ale jest niewystarczająca.

Szanowny Panie Premierze! Wiem, wiem przyzywa mnie Pan swymi myślami. Wtedy, gdy nasz Umiłowany Przywódca zdymisjonował Macierewicza, Szyszkę, Radziwiłła i Waszczykowskiego wydawało się, że moja rola samozwańczego doradcy "dobrej zmiany" umrze śmiercią naturalną.

No i w dwa dni przy użyciu mediów udało się to, co się nie udało prokuraturze i policji w cztery miesiące. Sprawca napaści na mieszkanie Michała Tuska usłyszał zarzuty. Zabawne jest to, że nawet dzisiaj Prokuratura próbuje medialnie osłonić sprawcę.

Wielce Szanowny Panie Senatorze! Jak ja się ucieszyłem, że Pana solidarni koledzy z PiS postanowili słusznie pokazać, że zdanie Frycza-Modrzewskiego "Prawo w Rzeczpospolitej jest jak pajęczyna, bąk się przebije, ugrzęźnie muszyna" jest wciąż obowiązujące.

Według najnowszych danych rok do roku liczba uczestniczących w cotygodniowej Mszy Św. spadła o 10%. Mniej więcej milion ludzi w czasie pierwszego pełnego roku "dobrej zmiany" przestało chodzić na Mszę. Czyż nie prorocze były działania Prymasa Polski Józefa kard. Glempa, który zakazał funkcjonowania biurom Radia Maryja w swojej archidiecezji?

Dowiedziałem się z mediów, że jutro zostanie Pan ministrem. Rozpiera mnie duma. Jest pan ucieleśnieniem snów milionów, którzy pana karierą pobudzeni (od fryzjera do Rady Ministrów) uwierzą wreszcie, że jedynie ciężką pracą, zdolnościami i błyskotliwością można dojść do zaszczytów - pisze w liście do Marka Suskiego Roman Giertych.

I ja płaczę z Tobą, gdyż TVP doniosła, że nie będziesz już ministrem! I co dalej? A przecież już za chwilę miałeś znaleźć dowody na zamach Tuska i Sikorskiego w Smoleńsku?

Szanowny Panie Premierze! Jakże się ucieszyłem, że uzyskał Pan wreszcie nominację od J. Kaczyńskiego na lidera obozu Zjednoczonej Prawicy. Tak, tak wiem, że Pan przez grzeczność zaprzeczy, ale przecież obaj wiemy, że to czysta kurtuazja. Mam nadzieję, że gdy już tylko sformułuje Pan rząd, to zabierze się Pan za to, aby polska rzeczywistość polityczna oddawała normalne demokratyczne standardy, gdzie lider partii rządzącej jest jednocześnie premierem.

Szanowny Księże Arcybiskupie! Przeczytałem z uwagą artykuł, który był przyczyną skandalu w ostatnich dniach wynikłego z użycia słów, które nie licują nie tylko z gazetą katolicką, ale w ogóle z jakąkolwiek gazetą. I list niniejszy nie odnosi się do haniebnego tytułu, za który redakcja Gościa Niedzielnego przeprosiła. Dotyczy jednak sprawy o charakterze zasadniczym.

Kochana pani Premier! Tyle już osób do mnie pisze, abym podjął się obrony wydatkowania 19 milionów publicznych pieniędzy na propagandę PiS, że wreszcie uległem. Zwlekałem, bo sama pani wie, że nie jest to łatwy temat. Pozornie zajumanie (język może młodzieżowy, ale jakoś tak lepiej brzmi, niż prosta, zwykła kradzież) 19 milionów na partyjną propagandę, w sytuacji gdy partia dostaje pieniądze z budżetu na tego typu cele, jest trudne do obrony. Ale pani Premier, głowa do góry! Trzeba tylko to odpowiednio przedstawić.

Szanowny Panie Ministrze! Wielce się przeląkłem Drogi Panie Ministrze, że nasza Ojczyzna, która już tyle klęsk wycierpiała, straci jednego ze swych najlepszych synów - tym razem w pomorskich błotach. Pan minister, który już raz cudem został ocalony z pułapki, zastawionej przez rzekome ofiary wypadku, które blokowały drogę z Torunia do Warszawy, tym razem był przedmiotem innego rodzaju napaści. Tak, panie Antoni, nie bójmy się spojrzeć prawdzie w oczy. To nie było zwykłe ugrzęźnięcie - to był zamach.