mateusz morawiecki

Choć debat na temat Polski było w Parlamencie Europejskim bez liku, dawno nie widziałem takiego "obijania" polskiej delegacji. Premier Mateusz Morawiecki poleciał do Strasburga bronić wyroku TK o wyższości prawa krajowego nad unijnym i choć mówił innym, bardziej merytorycznym językiem niż w Sejmie, posiedzenie zamieniło się w kilkugodzinny roast Prawa i Sprawiedliwości. Impas został tylko pogłębiony.

"Polexit to fake news" - grzmiał w czwartek z mównicy sejmowej Mateusz Morawiecki. Po niedzielnej prounijnej manifestacji opozycji, zwołanej przez Donalda Tuska, premier musiał jakoś odpowiedzieć. Wybrał jedną z najostrzejszych form, przypominających wiec partyjny. "Orka" - pisali zwolennicy rządu. "Musieliśmy odpowiedzieć na kłamstwa Tuska" - dodawali doradcy szefa rządu. Opozycja natomiast złapała się za głowy.

Rząd postanowił wybudować mur na granicy polsko-białoruskiej. W sprawach bezpieczeństwa państwa ostatnim, czego potrzebujemy, są spory polityczne. Tylko jak zaufać władzy, która chce wydać 1,5 mld zł na projekt, o którym opinia publiczna nie dowie się niczego? Zwłaszcza, że ta sama władza wcześniej poległa na sprowadzaniu respiratorów od handlarza bronią oraz trefnych maseczek z Chin.

Jaką funkcję pełniła debata o stanie wyjątkowym, skoro opozycja pozna niejawne argumenty za jego wprowadzeniem dzień po głosowaniu? Dlaczego w Sejmie zabrakło prezydenta? W jakim celu premier więcej niż o Łukaszence mówił o opozycji? Po co Lewica apelowała o rozładowanie kryzysu przez "wpuszczenie uchodźców", skoro taki ruch kryzys pogłębi? Odpowiedź jest prosta. Bezpieczeństwo kraju poległo w walce z logiką kampanii wyborczej.

Elektorat opozycji ma pretensje do dziennikarzy, którzy przyjrzeli się majątkowi Donalda Tuska i odkryli, że z Mateuszem Morawieckim łączy go nie tylko sympatyczna współpraca sprzed lat, ale także kreatywne podejście do jawności swojego majątku.

Prezydent posłom, posłowie - prezydentowi. Wszystko w wakacje, w ekspresowym trybie, bez jakichkolwiek konsultacji. A ci, którzy za to zapłacą, czyli ogół obywateli, mogą jedynie ponarzekać.

W interesie PiS jest uporządkować kwestie oświadczeń majątkowych rodzin polityków. Bałagan w tej sferze, brak przejrzystości może się okazać kołem młyńskim u szyi przed wyborami.

Treść wysłanego do Brukseli Krajowego Planu Odbudowy okazuje się ciekawą i szczerą recenzją stanu polskiego państwa. Dla rządu momentami brutalnie szczerą.

W wywiadzie dla wPolsce.pl premier Mateusz Morawiecki zapowiedział silne odbicie gospodarcze. Wygląda na to, że Nowy ład, program, nad którym premier intensywnie pracuje, to jego być albo nie być. Jeśli uda mu się go skutecznie odpalić i prawidłowo nim sterować, to funkcji nikt mu nie zabierze. Jakikolwiek błąd może być dla niego błędem ostatnim.

Wywiad premiera Jarosława Kaczyńskiego dla telewizji wPolsce był rozmową trzech wątków; polonizowania mediów, walki z pandemią oraz kryzysem gospodarczym i wielką pochwałą na cześć prezesa Orlenu. Premier Mateusz Morawiecki ma się czego obawiać?

Mateusz Morawiecki odniósł życiowy sukces. Wygrał nie tylko ze Zbigniewem Ziobrą, ale też z samym sobą i z uprzedzeniami swojego środowiska. Konkretnie z własną uniofobią i z dominującą w PiS archaiczną wizją suwerenności. Dzięki temu znalazł się w gronie współtwórców najważniejszego od 13 lat kroku w stronę stworzenia państwa paneuropejskiego.

Czyżbyśmy byli o krok bliżej porozumienia w sprawie budżetu UE? Komentarze w tej sprawie są lakoniczne - ale wsłuchując się w nie uważnie, można usłyszeć lekki ton optymizmu.

Zbigniew Ziobro, który nie tak dawno temu miał się znaleźć poza marginesem Zjednoczonej Prawicy - wychodzi zwycięsko z klinczu z Jarosławem Kaczyńskim. Coraz częściej kwestionuje również pozycję premiera Mateusza Morawieckiego. Jeżeli prezes PiS wszedł do rządu, aby "pilnować" ministra sprawiedliwości, radzi sobie z tym zadaniem równie dobrze, co z nadzorowaniem policji.

Nie było rządowych planów zamykania stoków narciarskich, ale – jak mówią w Zjednoczonej Prawicy – po dziwnej grze wicepremiera Jarosława Gowina, nagle okazało się, że trzeba je otwierać. To kolejna już w ostatnich tygodniach wizerunkowa wpadka rządu, której autorstwo przypisuje się politykowi z Krakowa.

Kiedy przed rokiem Mateusz Morawiecki wychodził na mównicę i mówił, że Polacy powierzyli mu rządzenie "w niezwykłych czasach", nie spodziewał się, ile – niestety - będzie prawdy w tym stwierdzeniu. Co prawda inaczej niż Mojżesz Izraelitów przez morze – nie przeprowadził nas całkiem suchą stopą przez kryzys, ale i tak z pierwszego roku nowej kadencji wychodzi z tarczą.

Partia Jarosława Kaczyńskiego nie potrafi się podnieść z kryzysu, w jaki wpędziła się wewnętrzną awanturą wokół rekonstrukcji rządu. Straciła zdolność wcześniejszego odbioru emocji społecznych i kreowania własnej narracji. Dziś jej najsilniejszym atutem jest słaba merytorycznie opozycja. Takiego paliwa jednak na długo nie wystarczy i politycy z Nowogrodzkiej muszą szukać pomysłu na "nowe otwarcie".

Jeśli ktoś miał jeszcze wątpliwości, po piątkowej konferencji premiera Morawieckiego powinien je porzucić. Jako państwo wkraczamy de facto w miękką wersję lockdownu z wiosny. Nowe obostrzenia mają oddalić nas od "czarnego scenariusza", o którym mówił minister zdrowia. To historyczny test z wydolności państwa, solidarności społecznej i odpowiedzialności klasy politycznej.

Dotychczasowe próby nadmiernego "luzowania" kończyły się źle lub bardzo źle. Dlatego dobrze, że zamiast szukać alternatywnych dróg, słuchać antymaseczkowców, miłośników "modelu szwedzkiego" - ale też tych, którzy chcą powrotu do pełnego lockdownu - wyważamy między zdrowiem a gospodarką.

Niepotrzebne nam są ładne zdania i kolejne slajdy z kolorowymi grafikami. Potrzebne są nam konkretne, zdecydowane i naprawdę restrykcyjne działania. Nie wygramy tej walki, gdy zamiast odważnych decyzji, mamy kolejną konferencję, na której premier próbuje czarować rzeczywistość.

Co nagle to po diable - mówi nie bez przyczyny stare polskie przysłowie. Gdy z zaskoczenia proponuje się radykalne zmiany w prawie, nie bacząc na konsekwencje ekonomiczne społeczne i polityczne, to równie szybko trzeba się później z nich rakiem wycofywać, udając, że się słuchało ludzi, a nie się wystraszyło gniewu dużej grupy wyborców.