Jarosław Kaczyński(strona 24/1)

Koniec triumwiratu rządzącego Polską. Bartłomiej Misiewicz, jeden z trzech – obok Jarosława Kaczyńskiego i Antoniego Macierewicza – polityków, którzy zdominowali media przez ostatni rok, zrezygnował z członkostwa w partii rządzącej. Aż cztery godziny komisja złożona z wicemarszałka Sejmu Joachima Brudzińskiego, ministra Mariusza Kamińskiego i posła Marka Suskiego oceniała zatrudnienie Misiewicza w Polskiej Grupie Zbrojeniowej z pensją 50 tys. zł. Doszła do wniosku, że jego postawa jest "całkowicie negatywna". Jeśli "całkowicie", to po co siedzieć nad tym aż cztery godziny?

Misiewicz właściwie nic nie zrobił. Jego sprawa szkodzi partii, ale to nie Misiewicz stoi za Misiewiczem. On tylko sięgnął po to, co dostał. Kto by pogardził fuchą za 50 tysięcy, niech pierwszy rzuci kamieniem. Ale po "sprawie Misiewicza" na pewno nie mam za grosz zaufania do innych decyzji Macierewicza, bo być może są równie nieracjonalne i szkodliwe. A gdyby Kaczyński był tak silny, za jakiego uchodzi, sprawę załatwiłby już dawno po cichu - mówi Kataryna w rozmowie z Grzegorzem Wysockim (WP Opinie). Słynna blogerka polityczna i publicystka ostro podsumowuje dotychczasowe efekty rządów PiS, nie kryje rozczarowania "dobrą zmianą" i nie zostawia suchej nitki na Kaczyńskim, Macierewiczu, Waszczykowskim czy medialnej prorządowej propagandzie.

Kto wygra spór o Bartłomieja Misiewicza? Jarosław Kaczyński czy Antoni Macierewicz? O co tak naprawdę toczy się gra? Na te pytania próbowali odpowiedzieć goście programu #dzieńdobryWP: Jacek Żakowski i Paweł Lisicki.

Na marginesie lektury "Przygód dobrego wojaka Szwejka" Boy zanotował, że w każdej tragedii potrzebny jest kącik buffo, bohater komiczny wypełniający czas między aktami, prowadzącymi nas do rozwiązania dramatu. W prozie Haška takim kącikiem buffo dramatu Wielkiej Wojny była monarchia habsburska. W dramacie dobrej zmiany w ostatnich dniach stała się nim sprawa Bartłomieja Misiewicza.

Jarosław Kaczyński po raz kolejny ogłosił, że przyczyną katastrofy smoleńskiej najprawdopodobniej był wybuch. To przede wszystkim akt polityczny, bo o przyczyny spierają się eksperci. Tylko po co to prezesowi?

Historia Bartłomieja Misiewicza to jedna z najzabawniejszych "never ending story" w polskiej polityce. Schemat jest do bólu powtarzalny: media krytykują Misiewicza za to, że dostał posadę, na którą nie ma kwalifikacji, wszyscy święci z PiS obiecują, że pupil Antoniego Macierewicza odejdzie, a po maksymalnie kilku tygodniach okazuje się, że szef znalazł mu nową posadę. I znowu media krytykują, politycy PiS obiecują, a Misiewicz wypływa gdzieś w innym miejscu.

Ostrzejsze słowa prezydenta i Jarosława Kaczyńskiego świadczą o walce pomiędzy Antonim Macierewiczem a Zbigniewem Ziobro. To dlatego prezes PiS mówił o wybuchu na pokładzie tupolewa - uważa Łukasz Lipiński z "Polityka Insight".

W USA i w Polsce, gdzie rządzą populistyczni przywódcy powiało ostatnio optymizmem. Donald Trump i Jarosław Kaczyński, którym dotąd udawało się wszystko, wpadli w tarapaty. Pierwszy zatrzymał się na państwie, drugi na samym sobie. I to jest zasadnicza różnica, której warto się przyjrzeć.

Wizerunek Macierewicza będzie ciążył PiS-owi. Kaczyński nie może jednak się go pozbyć, ponieważ zadarłby z Rydzykiem - mówił Bogusław Chrabota w #dzieńdobryWP.

Podobno po paśmie spektakularnych porażek i sondażowych strat Wielki Selekcjoner reprezentacji Państwa PiS-owskiego, czyli Jarosław Kaczyński, chce zrobić zmiany w drużynie i zastosować nowe warianty taktyczne. Ale facelifting nie sprawi, że PiS stanie się nie-PiS-em. A rewoltującemu się elektoratowi nie chodzi o szczegóły, tylko o zasadniczą linię PiS-owskiej rewolucji.

Nie wiem, po co PiS przechodzi z sukcesu 500+ na temat zmiany konstytucji. Jaka "postkomunistyczna konstytucja"?! Dla umiarkowanych wyborców to jest jakiś absurd - mówił w #dzieńdobryWP Łukasz Mężyk.

Nie można być jednocześnie wodzem i zakładnikiem decyzji podwładnych. Krok po kroku przestaje być jasne, czy Jarosław Kaczyński naprawdę kontroluje Prawo i Sprawiedliwość. I czy w ogóle Prawo i Sprawiedliwość ma jedną linię. Partia uważana za najbardziej karną i zależną od jednego lidera zaczyna przemawiać różnymi językami i formułować sprzeczne przekazy. Dotyczy to niemal wszystkich wydarzeń, którymi żyje ostatnio opinia publiczna.

Wątpliwości, że nie jest żadną prawdziwą głową państwa, Andrzej Duda nigdy raczej nie miał, ale dlaczego nie jest chociaż numerem dwa? Taką może ma ambicję. Niestety, w rywalizacji o ten tytuł szans z Antonim Macierewiczem nie ma żadnych. Bo co mu zrobi? Armię sobie wziął już Macierewicz i obsadza lojalnymi wobec siebie ludźmi. Obok zaś buduje jeszcze jedną. Wprawdzie z pistoletami na korki i kapiszony oraz żołnierzami noszącymi zamiast uzbrojenia worki na kapcie, ale jednak 50-tysięczną.

W zasadzie nie mam nic przeciw pisaniu listów. I to nawet listów otwartych. Jednak wspólne oświadczenie trzech byłych prezydentów, Aleksandra Kwaśniewskiego, Lecha Wałęsy i Bronisława Komorowskiego w przededniu szczytu Unii Europejskiej w Rzymie nie tylko jest czymś zbędnym, ale wręcz dla interesów polskiego państwa szkodliwym. Atakując polski rząd w tym momencie i w taki sposób, trzej panowie wydają najlepsze świadectwo samym sobie. Jasno pokazują, że wewnętrzna walka polityczna i dokopanie PiS-owi jest dla nich czymś ważniejszym niż interes wspólnoty.

Chłopaki kochane, jesteście piękni, mądrzy i ogólnie super, dajecie sobie coraz lepiej radę, kiedyś będziecie rządzili. Ale wcześniej musicie wydorośleć. Przestańcie się bezsensownie na siebie dąsać i nawzajem kąsać. Skończcie się szczypać i ciągnąć za warkocze. Przestańcie wkładać sobie żaby do piórników i skarżyć swojej pani, opinii publicznej. Wyjdźcie wreszcie z mundurków i krótkich spodenek. Pewnie wam mamy mówiły, że każdy odpowiada za to, co sam robi i niegrzeczność innych go nie usprawiedliwia. Przypomnijcie to sobie. Bo w polityce to jest jeszcze ważniejsze niż w szkole.

Romantyczne elementy w narracji politycznej PiS-u można dostrzec m.in w ciągłej chęci obcowania z duchami zmarłych. Patrz: miesięcznice smoleńskie. Choć czytając doniesienia prasowe o zachowaniach np. Bartłomieja Misiewicza, chciałoby się czasem wykrzyknąć za XIX-wiecznym krytykiem romantyków, Franciszkiem Morawskim: „Z jakiejś tam urojonej tęsknoty usycha. Je dobrze, pije lepiej, a do grobu wzdycha”, pisze w felietonie dla WP Opinie Joanna Mikos.

Zachód rzeczywiście staje dziś w obliczu egzystencjalnego zagrożenia, ale nie ze strony imigrantów, islamu czy organizacji sponsorowanych przez Sorosa. Najbardziej niebezpiecznymi wrogami Zachodu są ludzie, którzy często mienią się jego obrońcami, jak Orban, Marine Le Pen, Geert Wilders, Kaczyński czy Trump.

Gdyby Jarosław Kaczyński był Pinokiem, potrzebowałby pięciu tragarzy do noszenia nosa. To by miało sens. Bo wszyscy by widzieli, że kłamie. A nie można wykluczyć, że on sam tego nie widzi. I pewnie nie widzi, że inni to widzą.

We wtorek w #dzieńdobryWP publicyści komentowali stosunek obecnego rządu do członkostwa w Unii Europejskiej. - Oskarżenia dotyczące potencjalnego Polexitu mnie trochę bawią – powiedziała Kamila Baranowska, komentator WP, „Do Rzeczy”. Z kolei zdaniem Marcina Celińskiego z „Liberte”, lider PiS Jarosław Kaczyński „Europy nie lubi i nie rozumie”.

Na nasilenie antyunijnej retoryki w obozie PiS, opozycja odpowiedziała alarmem, że "Kaczyński wyprowadzi nas z Unii". Takiej możliwości nie ma. Całkiem realne jest za to powolne oddalanie się na peryferia Wspólnoty.