Jarosław Kaczyński(strona 25/1)

Przez ostatnie dni żyliśmy wydarzeniami z Brukseli, bombardowani ze wszystkich stron kolejnymi informacjami i partyjnymi spinami. Trudno więc było uchwycić istotę tego sporu. A także jego bilans. Bo jak zawsze w polityce, ktoś zyskał, a ktoś stracił. Kto, co i ile?

W towarzystwie zawsze jest osoba, z której wszyscy się śmieją. Reakcją obronną najczęściej jest śmianie się z nimi i próba przekonania siebie i reszty, że to żarty. Prawo i Sprawiedliwość po dotkliwej porażce w sprawie reelekcji Tuska zrobiło coś podobnego. Feta na cześć powracającej z Brukseli Beaty Szydło miała przekonać nas, że wynik 27 do 1 jest sukcesem rządu.

Po wczorajszym tryumfie Donalda Tuska w wyborach na szefa Rady Europejskiej media społecznościowe zalane zostały mniej lub bardziej rozbudowanymi komentarzami. Uwagę redakcji szczególnie przykuło analityczne podejście jednego z internautów, przedsiębiorcy z Warszawy, który zapytany o możliwość wykorzystania jego wypowiedzi w serwisie WP Opinie dodał, że to nie nie pierwszy przypadek, w którym na pozór chaotyczne i niezrozumiałe działania rządu realizują skrupulatnie zaplanowany cel. Komentarz naszego czytelnika w całości przytaczamy poniżej.

Niezrozumiałe posunięcia polskich władz, żenujące uzasadnienia, kompromitujące konsekwencje – my to mamy na co dzień. Przez dwa dni ma to dwadzieścia siedem państw. Politycy i dziennikarze reprezentujący pół miliarda ludzi zachodzą w głowę, po co to ściganie Tuska, po co ten Saryusz-Wolski, po co te listy Szydło Jarosławowi Kaczyńskiemu i Polsce. Oni w odróżnieniu od nas mogą to po prostu olać. Jak bardzo im zazdroszczę.

Jak spodziewali się wszyscy mający elementarne pojęcie na temat polityki europejskiej, Jacek Saryusz-Wolski nie miał najmniejszych szans w walce o stanowisko szefa Rady Europejskiej. Nie posłużył także jako narzędzie do zablokowania kandydatury Tuska. Na ponowny wybór byłego premiera Polski przedstawiciele państw UE potrzebowali około 20 minut. Za głosowało 27 państw. Przeciw jedno: Polska.

Cała Polska dyskutuje od wczoraj o tym, co otwarcie, choć bez nazwiska, powiedział Robert Biedroń, a o czym plotkowano cichaczem i po kątach od lat. Mianowicie o tym, jakiej orientacji jest Naczelnik, który ma kota i go głaszcze. On się odważył i nadał ploteczkom zupełnie inny wymiar. Oficjalny.

Mimo serii błędów, PiS nadal nie traci poparcia w sondażach. Tymczasem nie rozumiejąca problemów wyborców opozycja, zamiast lepszej propozycji na urządzenie Polski, w akcie bezsilności proponuje kolejne demonstracje. Jeśli ta sytuacja się utrzyma, Jarosław Kaczyński może być spokojny o wynik wyborów. Wszystkich kolejnych. Będzie rządził do śmierci.

Jarosław Kaczyński to jest dla mnie jakiś obcy gość. A ja jestem praworządny. Na przykład uznaję panią premier Szydło. Uznaję pana Dudę, cokolwiek bym o nim nie myślał. Oni co prawda mają oboje nieoficjalnego szefa, ale to mnie nic a nic nie obchodzi. Boję się natomiast jednego. Że ten nieprzewidywalny człowiek ma wpływ na rządzących. Ale jakim prawem? Nie wiem. Oficjalnie przecież rządzą inni, a Jarosław Kaczyński jest posłem - mówi Jerzy Stuhr w rozmowie z Grzegorzem Wysockim (WP Opinie).

Uwaga, uwaga! Na rynku pojawiły się podróbki modnej w tym sezonie pigułki o nazwie "antyBalcerowicz". Uprasza się odbiorców, by zachować wobec nich daleko idącą ostrożność. Twórcy tego preparatu - politycy Prawa i Sprawiedliwości - przez lata sami brali czynny udział w produkcji i utwierdzaniu Balcerowiczowskiego monopolu - pisze Rafał Woś dla Wirtualnej Polski.

Kto od zjazdów dwóch najważniejszych sił politycznych oczekiwał trzeźwych diagnoz i nowych idei, nie mógł się nie rozczarować. Dostaliśmy to, co znamy od roku, a nawet od początku rządów duopolu PiS-PO, jaki ustanowił się w 2005 roku. Wzajemne ataki, oskarżenia, odmowę wyjścia poza właściwe własnej grupie sposoby myślenia, celne diagnozy przemieszane z obsesjami i pomysły niepoważne wobec wyzwań, jakie stawiają nam współczesne czasy - pisze Jakub Majmurek dla Wirtualnej Polski.

Jarosław Kaczyński przypomina gościa, który idzie po linie rozpiętej między drapaczami chmur i gra na skrzypcach, podczas gdy na dole idzie dwóch KOD-owców i jeden z nich komentuje: "no, Paganini to on nie jest" - pisze Piotr Ikonowicz dla WP. Publicysta chwali PiS za realizowanie programu korzystnego dla większości zwykłych Polaków uwolnionych w końcu spod władzy ludzi, "którzy za pieniądze kupują sobie od 27 lat korzystne dla siebie decyzje polityczne". - Konflikt, który się toczy między PO, PSL, Nowoczesną, SLD a PiS-em, ma charakter klasowy. I tego już obecna władza zdaje się nie wiedzieć - twierdzi Ikonowicz.

To nie jest koniec świata. To nie jest koniec Wielkiej Brytanii. To nie jest koniec Unii Europejskiej. I na pewno to nie jest koniec z nami - pisze Jacek Żakowski dla WP.

W naszej polityce mamy dziś niemal same zagadki. Pewne jest jedno i chyba tylko jedno: że rządzi PiS i robi co chce. Nie wiadomo, co może opozycja i kto jest jej liderem. Nie wiadomo, czy i kiedy skończy się kryzys polityczny wokół łamania konstytucji. Nie wiadomo, kiedy i czym skończy się krytyka ze strony Zachodu. Nie wiadomo, jakie będą skutki gospodarcze reform i obietnic rządu. Na razie nad Polską zebrały nie tyle ciemne chmury, co znaki zapytania. Jeden jest wyjątkowo ciekawy - pisze Sławomir Sierakowski dla WP.

Kaczyński nie walczy o połowę sceny politycznej. Nikogo nie uwodzi. Realizuje swoją misję i wie, że wystarczy pokonać największą partię opozycji, żeby rządzić. Ale jeśli podmienić największą partię opozycji na cały kordon sanitarny przeciw niemu, to niemal na pewno Kaczyński polegnie - pisze Sławomir Sierakowski dla Wirtualnej Polski.

Widmo faszyzmu krąży nad Polską? Bzdura! Jej powtarzanie w niczym nam nie pomoże. A tylko przeszkodzi uczciwym i krytycznym rozrachunku z pisowskim projektem - pisze Rafał Woś dla Wirtualnej Polski.

Liczby nie kłamią. 513 europosłów głosowało za przyjęciem rezolucji Parlamentu Europejskiego, potępiającej paraliż wokół Trybunału Konstytucyjnego w Polsce. Przeciw było jedynie 142, od głosu wstrzymało się 30. Narracja Prawa i Sprawiedliwości jest dzisiaj w Europie w zdecydowanej defensywie i nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Paradoks sytuacji polega jednak na tym, że rządząca partia czuje się w podobnej pozycji niezwykle komfortowo. W końcu nawet do niewygodnego szpagatu, można się z czasem przyzwyczaić - pisze Marcin Makowski dla WP.

PiS-owski obraz świata zdaje się kruszyć w zderzeniu z rzeczywistością, która okazuje się twardsza i mniej plastyczna, niż Jarosław Kaczyński sobie wyobrażał, zanim objął władzę. W tym zderzeniu prezes wydaje się nieco mięknąć. Do tego stopnia, że nie tylko spotyka się z matką Maxa chorego na lekooporną padaczkę i popiera stosowanie leczniczej marihuany, akceptuje odwołanie ekipy "dobrej zmiany" ze stadniny w Janowie i dystansuje się wobec ekstremistów antyaborcyjnych, ale też zaczyna nadawać relaksujące sygnały w sprawie Trybunału Konstytucyjnego - pisze Jacek Żakowski dla Wirtualnej Polski.

Każdy, komu zdarzyło się grać choć raz w życiu w pokera wie, jakie to uczucie, kiedy nadchodzi moment ostatecznego sprawdzenia kart. Dla jednych to chwila triumfu, dla drugich gorzkiego rozczarowania, kiedy to okazuje się, że ryzykowali na darmo. Do tych pierwszych zdaje się zaliczać po spotkaniu z liderami partii opozycyjnych Jarosław Kaczyński - pisze Paweł Lisicki dla Wirtualnej Polski.

Wygląda na to, że mimo dobrych wyników w sondażach, PiS nie może liczyć na takie poparcie, jakiego się spodziewał. Nic nie wskazuje na to, żeby 10 kwietnia miało dojść do gigantycznych, milionowych, czy choćby kilkusettysięcznych marszy poparcia dla Jarosława Kaczyńskiego. PiS-owi nie udało się chyba zmobilizować tak masowego poparcia jak to było w przypadku Victora Orbana na Węgrzech - pisze Paweł Lisicki dla Wirtualnej Polski.

Cała armia poputczyków PiS zajmuje choćby najmniej ważne gabinety w urzędach na wszystkich szczeblach administracji; spółkach skarbu państwa; redakcjach i wszystkim, co tylko można sobie wyobrazić. Koniom też nie odpuszczono! - pisze Wiesław Dębski dla WP.