Jarosław Kaczyński(strona 23/1)

Według nieoficjalnych informacji szefem zespołu przygotowującego prezydenckie ustawy o KRS i Sądzie Najwyższym jest prof. Michał Królikowski, wiceminister sprawiedliwości w rządzie PO-PSL i bliski współpracownik Jarosława Gowina. W tej chwili to w dużej mierze wróżenie z fusów, ale – jeśli powyższe informacje się potwierdzą – istnieje spora szansa na to, że prezydenckie projekty mogą nas pozytywnie zaskoczyć. Nie wiadomo, czy możliwy jest (dość zresztą trudny do wyobrażenia) cud pt. "I Prezes z Ziobrą syci, i środowiska prawnicze całe", ale są przesłanki co do tego, by przedwcześnie nie załamywać rąk.

Co łączy trzy dni, których potrzebował rząd, by zainteresować się klęską naturalną historycznych rozmiarów i cztery dni, których potrzebowało wojsko, by dotrzeć do Rytla, z wyborem Donalda Tuska na szefa Rady Europejskiej, katastrofą aukcji koni w Janowie, załamaniem widowni "Wiadomości", losem polskich pracowników w Unii, festiwalem w Opolu, helikopterami i Patriotami, które miały być, a ich nie ma? Tylko Shakin’ Jarek stojący za tym wszystkim. Nic więcej i aż tyle.

Czy do dymisji w rządzie Beaty Szydło dojdzie po wakacjach? Uważa tak 34 proc. badanych w sondażu panelu Ariadna dla Wirtualnej Polski. Co czwarta osoba sądzi, że skład Rady Ministrów pozostanie bez zmian. Jako potencjalnego premiera w razie dymisji szefowej rządu ankietowani najczęściej wskazują Jarosława Kaczyńskiego (14 proc.) oraz Mateusza Morawieckiego (11 proc.). Tuż za wicepremierem uplasował się minister sprawiedliwości Zbigniew Ziobro (10 proc.).

Rojenia niektórych publicystów, jakoby konflikt o ustawy reformujące sądownictwo stał się w partii rządzącej zarzewiem rozłamu, z którego wyjdzie PiS nowy, umiarkowany i cywilizowany, należy włożyć między bajki. Takiego PiS-u nie będzie nigdy.

Dokładnie 10 lat temu rozpadła się koalicja rządowa i przestałem być wicepremierem i ministrem edukacji narodowej.

Mając na urlopie czas, zastanawiałem się jakie są przyczyny tego, że pomimo katastrofalnych wpadek wizerunkowych, które doświadcza PiS każdego praktycznie dnia, nie spada dla nich poparcie. Oczywiście można wiele spekulować odnośnie wad liderów opozycji, którzy nie potrafią przyciągnąć wyborców. Jednakże przyczyna musi być głębsza, skoro nawet takie oczywiste błędy jak wejście Jarosława Kaczyńskiego na mównicę i wykrzykiwanie obelg do przeciwników, nie zmieniają ogólnego poparcia dla PiS.

Od dłuższego czasu jestem zdania, że gorzej od polityków na temat polityki wypowiadają się tylko artyści. Profetyczny, apokaliptyczny i histeryczny wpis Jacka Poniedziałka, który kończy się klątwą rzuconą na wyborców PiS (będących ”zakałą tego świata”), utwierdził mnie w tym przekonaniu. Pan Jacek wylał z siebie morze żółci i być może poczuł ulgę, tymczasem ulgę może poczuć tylko znienawidzony przez niego Jarosław (”mściwa kreatura”) Kaczyński. Więcej takich oderwanych od życia elit i druga kadencja gwarantowana.

Jak nie wiesz, co powiedzieć, to powiedz "Niemcy". To wciąż działa w polskiej polityce, a przynajmniej prezes by tak chciał, skoro spuścił ze smyczy Arkadiusza Mularczyka i media pisowskie, żeby nagle przypomnieli sobie i Niemcom, że są nam winni pieniądze za zrujnowany kraj. To w sumie całkiem sprytna zagrywka, bo nie pozbawiona racjonalnego argumentu.

Gdyby dwa lata prezydentury Andrzej Dudy minęły ledwo miesiąc wcześniej, ich ocena byłaby całkiem różna. Można byłoby zapewne napisać, że głównym celem działań głowy państwa było - podobnie jak wcześniej robił to konsekwentnie w stosunku do Platformy Obywatelskiej przez pięć lat Bronisław Komorowski - wsparcie dla politycznego obozu, który rządzi Polską od października 2015 roku. Prezydent był po prostu częścią pisowskiego układu władzy. Jednak dwa weta wobec ustaw o Krajowej Radzie Sądownictwa i Sądzie Najwyższym każą na nowo spojrzeć na jego prezydenturę.

Prezydent Andrzej Duda w ostatnim czasie nas zaskakuje. W wywiadzie dla portalu 300polityka skomentował sytuację w PiS oraz najnowsze wydarzenia w kraju. Poinformował, kiedy ostatni raz spotkał się z Jarosławem Kaczyńskim i spekulował, co może czekać PiS, jeżeli nie uda się załagodzić podziałów.

Historycy kiedyś będą Polskę PiS opisywać równaniami. To, co było patologią w poprzednim systemie, po 2015 roku stało się prawem (upolitycznienie mediów publicznych, nielegalna wycinka drzew albo ustawianie konkursów do służby cywilnej itd). Kto nie był bohaterem za komuny, po 2015 będzie robił za bohatera. A kto pracował w komunistycznym wymiarze sprawiedliwości, będzie przewodził walce z komunistycznym wymiarem sprawiedliwości po 2015 roku. Kto najgłośniej będzie mówił o podniesieniu znaczenia Polski na arenie międzynarodowej, będzie najgłośniej obniżał znaczenie Polski na arenie międzynarodowej. I tak dalej.

Znany pisarz apelował niedawno o powstrzymanie się od rzucania w polityków inwektywami, takimi jak "kurdupel, gnom i karzeł". Inicjatywa piękna. Ale ciężko wróżyć jej powodzenie.

Poprzedni sezon "Gry o tron" kończył się "wojną bękartów" - Jon Snowa i Ramseya Boltona - o panowanie nad północą fantastycznego kontynentu Westeros. Ich konflikt znalazł swój finał w jednej z najbardziej spektakularnych scen batalistycznych w historii telewizji. Przypominam ją sobie, gdy obserwuję, jak w polskiej polityce kończy się sezon 2016/2017. Jego przedłużająca się w upalną kanikułę końcówka przebiega bowiem pod znakiem może nie tak brutalnej, ale równie ekscytującej co "wojna bękartów", "wojny delfinów" polskiej prawicy - Zbigniewa Ziobry i Andrzeja Dudy.

Nie sposób nie zauważyć ataku Zbigniewa Ziobro na Andrzeja Dudę. Duży wywiad w tygodniku "Wsieci", zapowiadany wywiad w środowej "Gazecie Polskiej", wypowiedź kapciowego ministra sprawiedliwości, czyli Patryka Jakiego, w "Superexspresie". Atak jest zmasowany i stosunkowo ostry - zwłaszcza w porównaniu z dotychczasowymi relacjami na linii rząd-prezydent - pisze Marek Migalski.

Czy można sobie wyobrazić prawo tak złe i tak szkodliwe dla Polski, że Jarosław Gowin zagłosowałby przeciw, gdy poparłby je Kaczyński? Moja wyobraźnia jest tutaj bezradna. Dla Jarosława Gowina najwyższą polityczną wartością przestała być władza suwerena czyli ogółu wyborców i pomyślność Polski. Stała się nią władza Zjednoczonej Prawicy i jego osobista pomyślność, czyli własna kariera i udział Polski Razem we władzy.

Po wetach prezydenta między Nowogrodzką, a Pałacem Prezydenckim zapanowała nerwowa atmosfera. Rozpoczęła się wojna na słowa, przytyki, złośliwości. W wojnie tej wymownie milczała jedna osoba - prezes PiS Jarosław Kaczyński. Do poniedziałku niekwestionowany hegemon rządzącego obozu.

Andrzej Duda ma się czego bać, wszak zrobił rzecz niewybaczalną dla dyktatora lub raczej osoby pretendującej do tego miana - sprzeciwił się. I to w sprawie kluczowej, wręcz fundamentalnej. Jego weto zatrzymało na jakiś czas marsz PiS-u po władzę totalną. Dzisiaj o 18:15 w długim wywiadzie dla Telewizji Trwam, pierwszy raz po wecie prezydenta głos zabierze sam Jarosław Kaczyński.

Takiego rozwoju sytuacji nie przewidział nikt. Nawet najbardziej wytrawni obserwatorzy, którzy mają najlepszy dostęp do wszystkich możliwych źródeł, tym razem robili wrażenie zaskoczonych. Jednak decyzja prezydenta Andrzeja Dudy o tym, by zawetować dwie z trzech przygotowanych przez PiS ustaw, nie oznacza, wbrew nadziejom opozycji, początku politycznej wojny na górze. Nie jest także dowodem rozpadu prawicowego obozu.

Jeszcze dzisiaj w nocy wszyscy rozsądni Polacy marzyli o prezydenckim wecie, śnili o nim i byli gotowi się za nie pokroić. Stało się – dwie z trzech szkodliwych ustaw masakrujących sądownictwo zostaną zawetowane. I natychmiast wysypały się głosy, że to ustawka z prezesem, wielka polityczna gra i w ogóle żenada. To nic, że faktyczne zaoranie wymiaru sprawiedliwości to od kilku dekad główna idée fixe Kaczyńskiego i że Duda właśnie zabrał mu pług. To typowo polskie – eufemistycznie mówiąc – malkontenctwo pokazuje, że wielu osobom wcale nie chodziło o wetowanie wołających o pomstę do nieba ustaw o SN czy KRS, tylko o bezmyślne wykrzykiwanie „je…ć PiS!”, zawsze i wszędzie, za cokolwiek i kiedykolwiek.

24 lipca to wielki zwrot we współczesnej historii Polski. To nie jest ta sama Polska, co wczoraj, miesiąc temu czy rok temu. Po wielu miesiącach duchoty w państwie Kaczyńskiego w końcu możemy odetchnąć wolnością. Prezydent Duda przy wielkim udziale społeczeństwa zatrzymał walec PiS. To początek końca Jarosława Kaczyńskiego.