opozycja

Porozumienie, jakie zawarło PiS z Lewicą w sprawie głosowania za Funduszem Odbudowy Europy, po raz kolejny pokazało, że polityka potrafi być nieprzewidywalna. Jeszcze niedawno wydawało się, że opozycja zmusi pozbawiony większości sejmowej obóz władzy do ustępstw.

Największe ugrupowania opozycyjne w Polsce mają więcej do zaoferowania marginalnemu, acz krzykliwemu środowisku LGBT niż rolnikom czy borykającym się z problemami górnikom. Liderzy Platformy i Lewicy nie wyczuwają już społecznych emocji, a tym samym nie są już w stanie skutecznie walczyć o władzę.

Opozycja jest po to, aby krytykować rządzących. Lecz w ostatnich dniach, koncentrując się na kampanii prezydenckiej, krytyka przełożyła się na wszystkie działania antykryzysowe - których przynajmniej część do tej pory podlegała politycznemu konsensowi i zgodzie ponad podziałami partyjnymi.

PiS zrobiło reset i zaczyna wszystko od nowa. Tak jakby porażki 10 maja nie było. Opozycji znów przypadła rola awanturnika bez planu – pisze Marek Kacprzak po przegłosowaniu w Sejmie kolejnej ustawy o wyborach prezydenckich 2020.

Im bliżej planowanego terminu pierwszej tury wyborów prezydenckich, tym więcej paradoksalnych prorządowych narracji, tłumaczących konieczność ich przeprowadzenia. Równocześnie, co dziwi może nawet bardziej, cisza ze strony kandydatów opozycyjnych i środowisk prawniczych, które jedyną nadzieję pokładają w ogłoszeniu stanu wyjątkowego. Gdzie projekty ustaw, zmian konstytucji? Cokolwiek.

Z jednej strony doprowadzenie przez Mateusza Morawieckiego do zwołania unijnego szczytu zdrowotnego i ekspresowe zmiany w prawie, z drugiej - kabaretowe kłótnie o to jak dozować płyn bakteriobójczy i teorie spiskowe. Sytuacje takie jak okrążająca nas zaraza sporo mówią nam o świecie naszej polityki - pisze Wiktor Świetlik.

Nocne głosowania, poprawki do poprawek własnych ustaw, maratony w komisjach sejmowych, a później sprinty legislacyjne. Ostatnich pięć lat w polityce zdążyło nas przyzwyczaić do permanentnego stanu wyjątkowego w stanowieniu prawa. Ale tak się mądrze rządzić nie da. To systemowy grzech PiS-u, za który zadośćuczynienia nie widać.

Sukces jest ogromny. Tylko w ciągu trzech ostatnich dni opozycji udało się zrobić tyle selfie, co niemal przez cały miesiąc.

Niewykluczone, że między wyborami parlamentarnymi a wyborami prezydenckimi w 2020 r. będziemy mieli jeszcze jedne – prawybory prezydenckie po stronie opozycji. Tego właśnie chce Grzegorz Schetyna. A przynajmniej sam deklaruje tak w rozmowie z Wirtualną Polską. Tyle że – jak słyszymy – nie ma dziś wielu chętnych, by w takich "prawyborach" wziąć udział.

Zdążyliśmy już przywyknąć, że przy okazji każdej kampanii wyborczej organizowane są akcje profrekwencyjne. Skala niechęci obywateli do udziału w wyborach od lat jest powodem do zmartwień polityków, komentatorów i osób zaangażowanych w polityczny aspekt życia naszej wspólnoty. Oddolne kampanie promujące udział w wyborach miały być więc odpowiedzią na pewien kryzys demokracji w Polsce.

Wybory parlamentarne - wedle polityków, najważniejsze po 1989 roku - nie skłoniły największych partii opozycyjnych do stworzenia wielkiego sojuszu przeciwko PiS. PO, PSL i SLD nie wystartują w koalicji. Decyzje - jak ustaliliśmy - zostały podjęte. Opozycja do wyborów idzie rozbita.

Problem z podwójnym rocznikiem w szkołach oraz kryzys w służbie zdrowia i niedobory na rynku farmaceutycznym - te dwa tematy, uzupełnione o realną alternatywę, powinny być kołem zamachowym opozycji podczas wakacyjnej części kampanii. Pytanie, czy uda się je wykorzystać w skuteczny sposób?

Projekt jednego bloku opozycji, która miała skutecznie powalczyć z PiS-em, rozpadł się doszczętnie po wyborach europejskich. Co dalej? Marazm o obliczu Platformy, której politycy na konferencji prasowej mówią, że... czas konferencji prasowych się skończył i trzeba ruszać w Polskę. A potem słuch o nich ginie.

Ponad 250 tys. protestujących w kraju, który liczy 10 mln 600 tys. mieszkańców to tak, jak by w Polsce na ulicę wyszedł prawie milion osób. Wszystko w kontrze do premiera Andreja Babisza oskarżonego o malwersacje finansowe w stroniących od protestów Czechach. Co sukces tamtejszej opozycji mówi o kondycji naszej, polskiej?

Senat i samorządowcy - te dwa słowa przez wszystkie przypadki odmienia się dzisiaj na opozycji jak mantrę. Bitwa o izbę wyższą parlamentu ma zmobilizować do zjednoczenia, z kolei liderzy z regionów przynieść świeżość i wiarygodność. Jeśli to plan maksimum na jesień to sygnał, że nie myśli się już o zwycięstwie.

– Moim projektem życia jest przegonić PiS – mawia Grzegorz Schetyna. Lider PO przegrał właśnie głosowanie nad konstruktywnym wotum nieufności dla premiera Mateusza Morawieckiego. Debata nad wnioskiem pokazała, że "przegonienie PiS" dla Schetyny projektem łatwym nie będzie. A słowo "konstruktywne" w kontekście wotum należy wziąć w wyraźny cudzysłów.

Krzyż na Giewoncie, dziesiątki pomników, wlepki na samochód, rower i motocykl. Połamany opłatek, transparenty zwisające z balkonów. Wszędzie na pierwszym planie ten sam napis: ”konstytucja”. Walka o demokrację to szczytne zajęcie, ale droga do sekciarstwa jest krótka. I ślepa.

Celiński nazywa Śpiewaka "ch***m", Środa chce budować "państwo podziemne", Nurowska każe Wassermann "klękać przed prof. Chmajem", Suchanow mówi PiS-owi, że ma "wy********ć", a mnie, ktoś chce zlustrować i wyrzucić z pracy. Fajna będzie tak Polska, jak już opozycja wygra wybory.

Samobójstwo "Szarego Człowieka" - czy komuś się to podoba, czy nie - niczego w polityce nie zmieniło. Dziś opozycja szuka bardziej jednoznacznego i wyrazistego symbolu. Autentycznego męczennika, pobitego i poturbowanego przez "reżim". Nawet jeśli oznacza to forsowanie barierek pod Sejmem i szarpaniny z policją.

To było jedno z najdziwniejszych posiedzeń Sejmu tej kadencji. Władza przepychająca w swojej twierdzy ustawę "czyszczącą" sędziów paradoksalnie pokazała swoją słabość, a część opozycji chcąca obalić rząd partyzanckimi działaniami obnażyła głupotę i skończyła w bagażniku. Straż Marszałkowska okazała się być szatniarzem z filmu Barei. Witamy na Wiejskiej.