emmanuel macron

Emmanuel Macron przyjeżdża, żeby pokazać, że nie jest "polakożercą". Ale jego wizyta wiele w relacjach Polski i Francji nie zmieni. Szczyt oczekiwań to stan niestabilnego zawieszenia broni.

- Nikt na szczycie Rady nie uzyskał wszystkiego, czego chciał - powiedział mi polityk PiS tłumacząc polski "sukces" negocjacji. Po chwili jednak dodał: Nikt poza Macronem.

Prezydent Duda zakpił ze zdjęcia Angeli Merkel z Putinem i Erdoganem. Ale jego komentarz, godny internetowego szydercy, świadczy tylko o jego bezradności. I jest dobrym symbolem tego, w jakim miejscu jest jego prezydentura.

Na naszych oczach umiera piękny sen o Polsce w Europie Zachodniej. Francja i Niemcy uzgadniają budżet strefy euro. Tylko pozornie zmiana jest niewielka. Berlin i Paryż zmieniają ustrój Wspólnoty, a kraje takie jak Polska znajdą się na marginesie. Na własne życzenie.

Prawdopodobieństwo formalnego postawienia Polski w stan oskarżenia z powodu gwałcenia tzw. "europejskich wartości" lekko wzrosło po strasburskiej debacie europosłów. Ale prawdę powiedziawszy - nadal nie jest zbyt wielkie.

Fałszowanie wyborów przez PiS wywołałoby polski Majdan. Ale można robić różne kombinacje w wersji soft. Wyjście Polski z UE? Może się wydarzyć w konsekwencji działań Kaczyńskiego i jego obozu, nawet niezamierzonych. Co tam opinia międzynarodowa? Kto Erdoganowi czy Putinowi mówi, co ma robić? – mówi Michał Sutowski, politolog, publicysta, autor "Roku dobrej zmiany", w drugiej części rozmowy z Grzegorzem Wysockim (WP Opinie).

"Europa Równości" ma być przeciwwagą dla Unii dwóch lub więcej prędkości. W ten sposób Jean-Claude Juncker skontrował wizję prezydenta Macrona. Krytycy zarzucają przewodniczącemu Komisji Europejskiej kompletną utratę kontaktu z rzeczywistością. Polska znajduje się za horyzontem niezależnie od tego, która wizja weźmie górę.

Kilka dni po mocnym uścisku dłoni Donalda Trumpa, Emmanuel Macron witał się z Władimirem Putinem, kolejnym "trudnym" przywódcą, który chciałby zdominować, albo przynajmniej wpływać na młodego prezydenta Francji. Macron wyrasta na pewnego siebie przywódcę, który gotów jest przypomnieć Putinowi, czego Piotr Wielki uczył się we Francji.

Trudno ocenić prezydenturę Emmanuela Macrona w jego pierwszym dniu urzędowania. Trudno przewidzieć jej sukces lub porażkę. Jedno jest pewne - we Francji zaczyna się nowy polityczny rozdział. Młody, bezpartyjny, niedoświadczony prezydent albo za pięć lat wyjedzie z Pałacu Elizejskiego w jeszcze większej niesławie niż jego poprzednik, albo okaże się wielkim reformatorem Francji i w cuglach wygra reelekcję. Każdy z tych scenariuszy oznacza koniec V Republiki, czyli Francji, jaką znamy dzisiaj.

- Możemy uznać, że klasa polityczna w Europie zaczęła się uczyć, że polityka wymaga akceptacji większości. Do tej pory wydawało się, że wystarczy mieć rację, a nie wystarczy mieć racji. Czy to jest populizm, czy uznanie żelaznych praw demokracji? - pytał w Telewizji WP Jacek Żakowski.

Rząd PiS prowadzi politykę niezrozumiałą dla partnerów w Unii. Wycofanie się z kontraktu na zakup Caracali to zachowanie niepoważne. Decyzja Macierewicza zostało odebrana jako utrata wiarygodności. Pozostał duży niesmak. Gdyby to była odosobniona decyzja ministra Macierewicza, to można byłoby o niej zapomnieć, ale tak niestety nie jest. Sytuacja, w której tylko jeden kraj jest przeciwko kandydatowi z Polski – jego własny – była zupełnie niezrozumiała. Sam, gdy o tym usłyszałem, myślałem, że to żart – mówi Jacques Rupnik, francuski prof. politologii, wykładowca Sciences Po i Uniwersytetu Harvarda, były doradca Vaclava Havla, w rozmowie ze Sławomirem Sierakowskim dla WP Opinie.

Po nieoczekiwanym wyniku referendum w Wielkiej Brytanii oraz zaskakującym triumfie Donalda Trumpa w zeszłorocznych wyborach prezydenckich w USA, ktoś mógłby się spodziewać, że europejskie instytucje przygotowały sobie szczegółowy plan na wypadek zwycięstwa skrajnie prawicowej kandydatki Marine Le Pen we francuskich wyborach prezydenckich. Ale ten ktoś by się mylił.

Biorąc pod uwagę, że prezydent Francji ma ogromną władzę wykonawczą, łącznie z prawem rozwiązania Zgromadzenia Narodowego, wybory prezydenckie to najważniejsze wydarzenie we francuskim kalendarzu wyborczym. Tym razem jednak gra toczy się o dosłownie wszystko.