lewica

Porozumienie, jakie zawarło PiS z Lewicą w sprawie głosowania za Funduszem Odbudowy Europy, po raz kolejny pokazało, że polityka potrafi być nieprzewidywalna. Jeszcze niedawno wydawało się, że opozycja zmusi pozbawiony większości sejmowej obóz władzy do ustępstw.

Żeby wywołać oddolną rewolucję muszą zajść trzy podstawowe czynniki: należy wmówić umiarkowanej większości, że jej prawa są łamane, przekonać, że władza siłą tłumi pokojowe protesty oraz nadać buntowi przynajmniej pozory szlachetności. W momencie, gdy twarzą protestów stały się agresywne feministki, a pokojowe demonstracje zastąpiła przemoc - lewica straciła szansę na wygranie "społecznego buntu” w Polsce.

Szymon Hołownia, po dobrym wyniku w wyborach prezydenckich, nie zamierza skończyć jako jednosezonowy kandydat na polityka - przekonują jego współpracownicy. Aby przetrwać trzyletnią pauzę wyborczą, z ruchu społecznego zamierza utworzyć koło poselskie, które pomoże mu pozostać na powierzchni do kolejnego rozdania. Giełda nazwisk po transferze Hanny Gill-Piątek ruszyła.

Robert Biedroń, kandydat Lewicy na prezydenta, swoim poparciem zbliżył się do tego, który Małgorzata Kidawa-Błońska notowała w momencie bojkotu wyborów. - Wyniki nie są satysfakcjonujące - mówią zachowawczo liderzy koalicji. Wydaje się, że nawet restart kampanii - zwróconej poza Warszawę i w kierunku powrotu do normalności - niczego nie zmieni. Powód jest prosty.

Od eutanazji po legalizację małżeństw homoseksualnych. Jacek Jaśkowiak - kandydat w prawyborach prezydenckich Platformy rzuca wyzwanie nie tylko Małgorzacie Kidawie-Błońskiej, ale również całej partii. Czy ta okaże się chętna do skrętu na lewo? A jeśli tak, czy kołysanie ideologiczną łódką w końcu jej nie zatopi?

Lewica, choć w jej skład wchodzą trzy partie, kandydata na prezydenta musi wystawić jednego. Jeśli liczy choćby na cień szansy w powtórzeniu sukcesu z wyborów parlamentarnych i umie wyciągać wnioski z badań opinii publicznej, postawi na Adriana Zandberga. Jeśli chce po prostu ładnie przegrać, w kolejce czeka Robert Biedroń.

Lewica zarzuca Platformie tchórzostwo i brak energii. Póki co PO pozostawia to bez odpowiedzi. Jak długo? Starcie tych partii ustawi najbliższą kadencję Sejmu.

Wybory parlamentarne mogą przynieść rozstrzygnięcia, których dziś nie spodziewa się absolutnie nikt. Polska scena polityczna będzie wyglądać zupełnie inaczej. PO może się rozpaść, PiS - zmienić szefa rządu, a Lewica stać się największą formacją opozycyjną. O największe niespodzianki zapytaliśmy bacznie obserwujących kampanię publicystów i komentatorów.

Ostatni sondaż IBRIS wskazuje na podtrzymanie dobrej passy dla Lewicy. Zjednoczenie trzech ugrupowań dało spodziewane efekty i wspólna lista utrzymuje się na podium w partyjnym wyścigu. Notowania te mają jednak ścisły związek z poparciem dla Koalicji Obywatelskiej i tworzących ją partii. Przejrzyjmy się bardziej szczegółowo zjawiskom, jakie zachodzą w poparciu dla tych dwóch bloków politycznych.

Konwencję programową lewicy otworzyło nie trzech tenorów, ale trzy polityczki. Mówiły o świeckim państwie, o prawach kobiet i o edukacji. To wysyłało jasny sygnał: lewica stawia w tych wyborach na kobiety i progresywny elektorat. Na wszystkie grupy, które nie odnajdują się w ofercie duopolu PiS-PO-KO.

Wszystkie dawne urazy poszły w niepamięć i mamy przed wyborami jedną listę na lewicy. Trójpartyjna koalicja już na starcie boryka się jednak z problemami. I nie chodzi tylko o tworzenie list wyborczych, bo to z natury rzeczy w koalicjach jest procesem trudnym, a bywa, że i bolesnym. Kłopot również w tym, że jest to koalicja faktyczna, a nie formalna, czyli niestartująca jako koalicyjny komitet wyborczy. Pierwsze tego reperkusje widzimy już w postaci problemów z nazwą ugrupowania.

Decyzja o zwołaniu wiecu przeciw w przemocy w Białymstoku tydzień po brutalnych atakach na pierwszy Marsz Równości w tym mieście, okazała się dla lewicy strzałem w dziesiątkę. Zanim koalicja Biedronia, Czarzastego i Zandberga zdążyła się na dobre ukonstytuować, udało się jej narzucić polskiej debacie publicznej korzystny dla siebie temat sporu.

Koalicja całej lewicy wydaje się logicznym, wręcz oczywistym rozwiązaniem. A przy tym dziś jest wysoce nieprawdopodobna, jeśli nie niemożliwa. Liderom wszystkim głównych lewicowych sił ciągle bardziej opłaca się iść osobno.

Trzyletni festiwal myślenia życzeniowego polityków i publicystów lewicy o zjednoczeniu i walce wyborczej osobno od reszty opozycji - żeby nie żyrować niedobrej neoliberalnej Platformy - powinien się dzisiaj skończyć. Jeden – ale jakże ważny - sondaż pokazał, że całą tę narrację można wyrzucić do kosza.

Moment, w którym człowiek zaczyna mieć poglądy, to śmierć danego człowieka. Człowiek z poglądami jest nieciekawy. Człowiek z poglądami mówi w kółko to samo. Człowiek z poglądami żąda od innych, by wyznawali jego poglądy. Człowiek z poglądami chce, by świat był taki, jaki on sobie w głowie zaprojektował. A ja nie mam najmniejszej ochoty nikogo zmieniać - mówi Marcin Świetlicki, jeden z najwybitniejszych polskich poetów, w rozmowie z Grzegorzem Wysockim (WP Opinie).

Nie chcemy wojny z Kościołem, ale nie chcemy też być podnóżkiem biskupów. Model nieświętego finansowego zrośnięcia państwa z Kościołem jest po prostu szkodliwy. Jeżdżę sporo po mniejszych miejscowościach i także od osób mocno religijnych słyszę, że to nie jest dobre. Oni rozumieją, że te miliony trafiające na konta różnych ojców Rydzyków to po prostu skandal. Razem chce jasnego rozdziału opartego na szacunku. Śmiem twierdzić, że chce go też większość Polek i Polaków - mówi Adrian Zandberg w II części rozmowy z Grzegorzem Wysockim (WP Opinie).

Propozycje zakazu handlu w niedzielę wracają w polskiej debacie publicznej co kilka lat. Wysuwają je tradycyjnie partie katolickiej prawicy i związane z nią związki zawodowe. Obecnie jakaś forma ograniczeń niedzielnego handlu wydaje się mieć największe w III RP szanse realizacji. Wystąpiła z nią bowiem "Solidarność", nie tylko jedna z największych centrali związkowych, ale również ta najbliższa obecnej władzy. A w ramach PiS-u jest wielu polityków, którzy w przeszłości do propozycji zakazu odnosili się co najmniej ze zrozumieniem. W dodatku, jak doskonale wiemy, parlamentarno-prezydencka maszynka PiS każdą propozycję jest w stanie zmienić w prawo w ciągu niecałego miesiąca – o ile tylko "centralny ośrodek dyspozycyjny" w partii podejmie taką decyzję.

Na razie papież Franciszek musi lewicę rozczarowywać. Zamiast jednoznacznie potępić Polaków za brak entuzjazmu dla przyjmowania imigrantów, zamiast opowiedzieć się za prawami homoseksualistów do zawierania związków, zamiast wreszcie skierować swój palec na polski rząd i napiętnować go za niechęć do polityki otwartych granic wobec uchodźców, papież wolał mówić o ochronie życie od poczęcia i podkreślać znaczenie babć i dziadków dla przekazywania wiary - pisze Paweł Lisicki, redaktor naczelny tygodnika "Do Rzeczy", w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Jarosław Kaczyński przypomina gościa, który idzie po linie rozpiętej między drapaczami chmur i gra na skrzypcach, podczas gdy na dole idzie dwóch KOD-owców i jeden z nich komentuje: "no, Paganini to on nie jest" - pisze Piotr Ikonowicz dla WP. Publicysta chwali PiS za realizowanie programu korzystnego dla większości zwykłych Polaków uwolnionych w końcu spod władzy ludzi, "którzy za pieniądze kupują sobie od 27 lat korzystne dla siebie decyzje polityczne". - Konflikt, który się toczy między PO, PSL, Nowoczesną, SLD a PiS-em, ma charakter klasowy. I tego już obecna władza zdaje się nie wiedzieć - twierdzi Ikonowicz.