Andrzej Duda(strona 2/1)

Niedźwiedzie przysługi zwolenników, ułaskawienie pedofila, zaskakująca ewolucja poglądów - cała ta kampania wyborcza stoi raczej pod znakiem spektakularnych wpadek niż udanych posunięć. Nic więc dziwnego, że gdzie dwóch się bije, tam Bosak korzysta.

Trudno uznać kogokolwiek za zwycięzcę dwóch prezydenckich "debat" korespondencyjnych. Łatwo wskazać za to przegranego. To polskie społeczeństwo, które nie doczekało się, i już zapewne nie doczeka, realnego starcia między Andrzejem Dudą i Rafałem Trzaskowskim. Tak tworzy się niebezpieczny dla mediów i demokracji precedens.

Tydzień przed drugą turą wyborów prezydenckich 2020 jedno wiemy na pewno: jako wygrany wychodzi z nich Rafał Trzaskowski. Wygrany - choć faworytem drugiej tury ciągle nie jest. Większe szanse na zwycięstwo w najbliższą niedzielę cały czas ma Andrzej Duda.

Krakus do szpiku kości, harcerz, doktor prawa z własną kancelarią i profesorską rodziną. A potem coraz bliżej polityki, aż do prezydentury Polski. Czym się interesuje? Jak doszedł do obecnego miejsca w życiu? Kto mu w tym towarzyszył? Przeglądamy życiorys Andrzeja Dudy.

Od kilku dni jednym z głównych kampanijnych pomysłów Andrzeja Dudy na zdobycie poparcia wyborców jest stawianie się w roli "antysystemowca" i kandydata "antyestablishmentu". Prezydent - budując dystans do Rafała Trzaskowskiego - atakuje "warszawkę", kpi z "salonu" i uderza w elity. Tyle że Duda - jako czołowy reprezentant obozu władzy - sam jest uosobieniem elity. A z Rafałem Trzaskowskim łączy go więcej, niż może się wydawać.

Wybór jest prosty. Andrzej Duda albo Rafał Trzaskowski. Czyli radykalizacja ostatniej pięciolatki albo krok w stronę Zachodu, praworządności i racjonalności z zachowaniem zdobyczy socjalnych. Dlaczego więc Bosak, Hołownia i Kosiniak-Kamysz kombinują jak łysa szkapa pod górę?

W miarę zbliżania się rozstrzygającej rundy, prezydencka kampania wyborcza robi się coraz dziwniejsza. Zazwyczaj na tym etapie wszyscy kandydaci udają - jedni mniej, drudzy bardziej - innych niż naprawdę są. Mam wrażenie, że tym razem udaje już tylko jeden: Rafał Trzaskowski.

Andrzej Duda w Polsat News, Rafał Trzaskowski w TVN24. Osobno. Zamiast planowanej debaty prezydenckiej przy współudziale największych portali internetowych, zobaczyliśmy i usłyszeliśmy w czwartek wieczorem dwóch kandydatów powtarzających w różnych studiach ten sam wiecowy przekaz. Czy widzowie - czyli wyborcy - na tym zyskali? Wątpliwe.

Co wybory ta sama historia. Dopóki prowadzi nasz kandydat - ten demokratyczny i europejski - sama demokracja odzwierciedla najczystsze dążenia narodu. Gdy jednak sondaże skręcają na prawo i narodowo - wtedy mamy do czynienia z demokracją niedojrzałą. A za nią z falą lamentów pod tytułem: "co jest nie tak z Polską, która nie może być jak Warszawa"?

Trzeba powiedzieć sobie szczerze: pierwsza tura wyborów prezydenckich w Polsce nie zdominowała czołówek europejskich mediów. Częściej można spotkać komentarze do wyników wyborów samorządowych we Francji i porażki Macrona. Oczywiście nasze wybory w Europie odnotowano - ale bardziej zwracano uwagę na fakt, że to pierwsza tak poważna elekcja na kontynencie po szczycie pandemii, niż na jej znaczenie polityczne.

Podobno od pięciu lat w Polsce jest "niszczona" demokracja. Tak nie jest. Rekordowy udział Polaków w pierwszej turze wyborów prezydenckich 2020 pokazuje, że widzą sens i siłę swego głosu.

Pierwsza tura wybory prezydenckich w tym roku bez niespodzianek. Wysoka frekwencja, wysoka mobilizacja, kolejność jak w sondażach. W drugiej turze w wyścigu zmierzą się Rafał Trzaskowski i Andrzej Duda. Urzędujący prezydent Polski i niedawno wybrany prezydent Warszawy. Gwarant trwania układu władzy PiS do 2023 roku i kandydat dający szansę przynajmniej na jego rozszczelnienie. Co wydarzy się dalej?

Jeśli pierwsze wyniki sondażu exit poll przetrwają do rana, nic chyba jeszcze nie jest przesądzone i nawet cieszyłabym się na myśl o ciekawych dwóch najbliższych tygodniach. Gdyby nie świadomość, że teraz kampania będzie jeszcze bardziej obrzydliwa.

Wynik Rafała Trzaskowskiego w I turze wyborów prezydenckich 2020 robi wrażenie. W ciągu kilku tygodni zdołał on zgromadzić poparcie przekraczające 30 proc. Jednak po pierwszej turze odrobinę bliżej wygranej w wyborach jest cały czas Andrzej Duda.

Wiecie już, na kogo oddacie w niedzielę swój głos? Ja też już wybrałem. Nie interesuje mnie to, co kandydat mi obiecał. Siłę sprawczą zwycięzca i tak ma niewielką. Dlatego oczekuję od niego tylko jednego – będzie się starał być prezydentem każdego Polaka. A przynajmniej takie wrażenie będzie sprawiał.

Austriacki kanclerz Klemens von Matternich mówił, że warunkiem jakiegokolwiek sojuszu jest to, by wszystkie strony rozumiały wzajemnie swoje w nim interesy. Tym bardziej to aktualne w rozmowie z biznesmenem, jakim jest Donald Trump. Dlatego – bez względu na polityczne konteksty – wizyta polskiego prezydenta w USA jest po prostu ważna dla naszej racji stanu. I jest sukcesem.

Wizyta, którą prezydent Andrzej Duda złoży w Białym Domu w środę 24 czerwca będzie pod pewnymi względami bezprecedensowa. Pomijając fakt, że to pierwsze spotkanie Donalda Trumpa z zagranicznym przywódcą po wybuchu pandemii koronawirusa, Biały Dom nie zwykł zapraszać polityków tak krótko przed wyborami. Stawka jest wysoka, ryzyko również.

Nie wiem co to było. Jeżeli debata prezydencka w dużym państwie w sercu Europy, to chyba - jak określił to w pewnym momencie Władysław Kosiniak-Kamysz - przyleciała na Woronicza z Matplanety. Równoległego wymiaru, w którym pytania można układać w kontrze do jednego z uczestników, a ich treść usypia nawet muchę latającą w studiu.

Wydawać by się mogło, że po słowach posła Czarnka, który określił grupę homoseksualistów jako "niebędącą równą normalnym ludziom" oraz wypowiedzi prezydenta Dudy, twierdzącego, że "'ideologia LGBT' jest gorsza od komunizmu" - kandydaci lewicowi i liberalni ruszą z kontrofensywą, broniąc mniejszości. Tymczasem konkretów ustawowych nadal brak. Dlaczego?

Choć w sondażach poparcie rośnie, jeśli dojdzie do II tury, Rafała Trzaskowskiego czeka jeszcze niespełna miesiąc kampanii. To wystarczająco długo, aby utracić "efekt świeżości". Szczególnie, że w kluczowych kwestiach programowych i światopoglądowych kandydat Koalicji Obywatelskiej jasnych deklaracji unika. Nie będzie mógł tego robić w nieskończoność.