Mateusz Morawiecki(strona 13/1)

Serial pod tytułem „Rekonstrukcja rządu” nie może się zakończyć. Zmiany miały być ogłoszone w połowie listopada, w drugą rocznicę powołania gabinetu Beaty Szydło. Nie zostały do dziś. Każdy niemal dzień przynosi kolejny zwrot akcji i nowe doniesienia na temat tego, kto mógłby zastąpić panią premier na stanowisku prezesa rady ministrów. Jednocześnie dziennikarze ciągle przynoszą z Nowogrodzkiej informacje, że żadna decyzja jeszcze ostatecznie nie zapadła.

Pojawienie się na giełdzie scenariuszy Mateusza Morawieckiego w roli premiera pokazuje, że rekonstrukcja rządu nie jest tylko rozgrywką personalną i walką o nowy podział wpływów. Jest również poszukiwaniem ośrodka władzy, który zaproponuje wizję rządzenia w drugiej części kadencji. Można zakładać, że Kaczyński świadomy własnych ograniczeń nie chce kierować władzą wykonawczą. Mozolne wdrażanie zmian instytucjonalnych jest bowiem zupełnie inną umiejętnością, niż ten rodzaj uprawiania polityki, który szef PiS opanował do perfekcji.

Jest coś zadziwiającego w tym, jak prawica - gdy już dojdzie do władzy - radzi sobie z presją. A właściwie, jak sobie z nią nie radzi, z czasem z sojuszników, zamieniając się w śmiertelnych wrogów. W wielu przypadkach groźniejszych od lewicowo-liberalnych mediów, których lamenty nad kolejnym końcem demokracji zazwyczaj zbywa się machnięciem ręką. Z taką refleksją wchodzę w trzeci miesiąc serialu rekonstrukcyjnego, który wita nas groźbami cofnięcia poparcia dla Andrzeja Dudy, albo zerwaniem koalicji, gdyby nie daj Bóg, minister Ziobro został poproszony o dymisję.

Rekonstrukcja rządu. Od kilku tygodni hasło to zajmuje komentatorów życia politycznego. Spekulują czy będzie, a jeśli tak, to w jakim zasięgu. Czy premier Szydło zamieniona zostanie na Jarosława Kaczyńskiego? Jacy ministrowie stracą stanowiska?

W drugą rocznicę panowania Kaczyńskiego nad Polską można już jak w soczewce dostrzec wyraziście tak zasługę, jak i przekleństwo stylu uprawianej przezeń polityki. Z tego samego stylu politycznego myślenia wzięły się korzyści trudne do przecenienia, ale też lekceważenie dla regulaminów i procedur parlamentarnych czy uderzająca nieporadność ekipy premier Szydło, gdy idzie o nowoczesne metody zarządzania biurokratycznym Lewiatanem.

Andrzej Duda był poniżany systematycznie, publicznie, przez wiele miesięcy. A jaka była pierwsza reakcja Kaczyńskiego na weta? "Jedziecie do Dudy" – mówi do Karczewskiego, Szydło, Kuchcińskiego – "i macie, k…wa, wyegzekwować od niego zmianę decyzji!". Tak to mogło wyglądać. Dotychczas algorytm Kaczyńskiego się sprawdzał – on decydował, Duda podpisywał. Tym razem też tak miało być. I żaden psycholog na świecie by nie przewidział, że akurat w tym momencie granica upokorzenia zostanie przekroczona – mówi Michał Sutowski, politolog, publicysta, autor "Roku dobrej zmiany", w rozmowie z Grzegorzem Wysockim (WP Opinie).

Dawno, dawno temu PiS mógł łatwo uchodzić za partię wsteczną i niewiele rozumiejącą ze współczesnego świata. Ale dziś jest dokładnie odwrotnie. Dziś to Kaczyński jest nowoczesny. I dlatego ciągle zaskakuje anachroniczną opozycję - pisze Rafał Woś dla Wirtualnej Polski.

Rząd PiS uwielbia mówić o obronie polskiej suwerenności i o wstawaniu z kolan w polityce zagranicznej. Tylko dlaczego, u licha, nie umie (albo nie chce) robić tego w praktyce? - pyta Rafał Woś w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Niezły numer wycięła agencja Moody's naszym ministrom od resortów gospodarczych, podtrzymując bieżący rating Polski. Co innego perspektywa, ale o tym za chwilę. A przecież panowie ministrowie kilka dni temu włożyli wiele wysiłku, by przekonać świat o tym, że kraj nasz znalazł się - w wyniku nieudolnych rządów Platformy Obywatelskiej oczywiście - na skraju bankructwa. Właściwie już jest w ruinie, praktycznie nie ma czego zbierać - pisze Wiesław Dębski dla Wirtualnej Polski.

Choć poparcie dla PiS w sondażach nie spada, premier Beata Szydło oceniana jest znacznie gorzej. Gdyby PiS miał wycofać się w jakiś sposób w kwestii sporu o Trybunał Konstytucyjny, zmiana szefowej rządu mogłaby być dla tego dobrym pretekstem. Wydaje się, że na dłuższą metę jedyną osobą, która mogłaby zastąpić Szydło jest Mateusz Morawiecki, obecny wicepremier ds. rozwoju i autor szalenie ambitnego planu gospodarczej polityki rządu. Dziś w rządzie to Morawiecki jest ulubionym urzędnikiem prezesa, jego plan z polecenia Nowogrodzkiej ma priorytet - pisze Jakub Majmurek dla WP.

Nie trzeba było nawet stu dni, aby ministrowie Beaty Szydło skoczyli sobie do gardeł. Pod grubym makijażem partyjnej jedności, w rządzie toczy się brutalna wojna o władzę. I o pieniądze - pisze Andrzej Stankiewicz dla WP.

Po magicznych "stu dniach" nowego rządu w oczy rzuca się rażący kontrast pomiędzy sprawnością marketingową, jaką PiS wykazał się podczas kampanii - zarówno prezydenckiej, jak i parlamentarnej - a niedołęstwem w okresie po zdobyciu władzy. Poczynania Prawa i Sprawiedliwości trudno określić inaczej niż właśnie niedołęstwo, bo momentami polityka informacyjna rządu wydaje się kompletnie nie istnieć. Pełna lista wpadek i niedociągnięć w tej dziedzinie zajęłaby kilka stron - pisze Łukasz Warzecha dla Wirtualnej Polski.

Po 25 latach transformacji i wielomiliardowych inwestycji z UE, na palcach jednej ręki możemy policzyć firmy budowlane, mogące stawać do największych europejskich przetargów. Większość padła ofiarą głupiej polityki otwartości, niemającej nic wspólnego z wolnością rynkową, a sporo z umiejętnością przechytrzania systemu zamówień publicznych. A jeżeli nawet zachowały swoje dawne nazwy jak Mostostal, to dawno już nie są w polskich rękach - pisze Tomasz Wróblewski, redaktor naczelny "Wprost", dla Wirtualnej Polski.

"To wielki dzień dla wszystkich polskich rodzin" - powiedziała premier Szydło, ogłaszając przyjęcie przez rząd programu 500+. To duże nadużycie - żadnego powodu do radości nie mają rodziny z jednym dzieckiem, bo ich program nie obejmie, choć takie były pierwotne zapowiedzi PiS. Ostateczna konstrukcja przedsięwzięcia, a także wypowiedzi wicepremiera Morawieckiego, budzą natomiast wątpliwości, czy mamy faktycznie do czynienia z programem cywilizacyjnym - jak chciałaby partia rządząca - czy po prostu z kolejnym programem socjalnym, który na dodatek może się skończyć klapą - pisze Łukasz Warzecha dla Wirtualnej Polski.

Kluczowa może się okazać odpowiedź na pytanie, jak będzie się sprawdzać ta dość skomplikowana układanka partyjnych działaczy, politycznych specjalistów i zewnętrznych ekspertów we współpracy pomiędzy sobą oraz z panią premier, którą kontrolować będzie zza kulis Jarosław Kaczyński. Takiego mechanizmu rządowego jeszcze w III RP nie było, bo nawet układ Krzaklewskiego z Buzkiem działał w odmiennej sytuacji. A nie można zapominać, że nakładać się na to będzie całkiem naturalna rywalizacja i tarcia wewnątrz ugrupowania - pisze Łukasz Warzecha w felietonie dla Wirtualnej Polski.