mateusz morawiecki(strona 14/15)

Wola Prezesa jest wolą Narodu. Naród jest suwerenem. Suweren poznaje swą wolę za pośrednictwem Mediów Narodowych. Tak brzmi nowa Konstytucja RP. Konstytucja z 1997 roku (formalnie wciąż obowiązująca) przeszła do historii.

Szanowny Panie Premierze! Jakże się ucieszyłem, że uzyskał Pan wreszcie nominację od J. Kaczyńskiego na lidera obozu Zjednoczonej Prawicy. Tak, tak wiem, że Pan przez grzeczność zaprzeczy, ale przecież obaj wiemy, że to czysta kurtuazja. Mam nadzieję, że gdy już tylko sformułuje Pan rząd, to zabierze się Pan za to, aby polska rzeczywistość polityczna oddawała normalne demokratyczne standardy, gdzie lider partii rządzącej jest jednocześnie premierem.

Po co to było? Takie pytanie można zadać po wymianie Beaty Szydło na Mateusza Morawieckiego. Jarosław Kaczyński tą decyzją nie rozwiązał właściwie żadnych problemów, a stworzył sobie potencjalnie nowe. Bo dzięki Morawieckiemu ani Unia nie zacznie nagle nas kochać, ani w partii nie przestaną się kłócić (wręcz przeciwnie), ani nie przybędzie nam punktów procentowych wzrostu PKB.

Stało się. Po trwającym prawie trzy miesiące dramacie obyczajowym pt. "rekonstrukcja", ze wszystkimi możliwymi zwrotami sytuacji, wariantami personalnymi i wykluczającymi się przeciekami ze stronnictw wewnątrz rządu - późnym czwartkowym wieczorem zapadła decyzja. Mateusz Morawiecki został kandydatem na premiera. W telegraficznym skrócie, to przeforsowany przez Jarosława Kaczyńskiego scenariusz "pomazańca", przejmującego przywództwo na prawicy, ale w dłuższej perspektywie opcja "wszystko albo nic". Z tak wysokiego konia można bowiem albo spaść i się nie pozbierać, albo wygrać derby.

Dlaczego nagle odwołano Beatę Szydło? Według rzeczniczki PiS z uwagi na trudną sytuację międzynarodową. Beata Mazurek tłumaczyła, że UE nas atakuje i dlatego potrzebna jest nowa twarz. Jeśli założyć, że to prawdziwy powód degradacji premier, to PiS samo to na siebie ściągnęło. Bo to ono doprowadziło do zdemolowania naszego wizerunku w Europie.

Serial pod tytułem „Rekonstrukcja rządu” nie może się zakończyć. Zmiany miały być ogłoszone w połowie listopada, w drugą rocznicę powołania gabinetu Beaty Szydło. Nie zostały do dziś. Każdy niemal dzień przynosi kolejny zwrot akcji i nowe doniesienia na temat tego, kto mógłby zastąpić panią premier na stanowisku prezesa rady ministrów. Jednocześnie dziennikarze ciągle przynoszą z Nowogrodzkiej informacje, że żadna decyzja jeszcze ostatecznie nie zapadła.

Pojawienie się na giełdzie scenariuszy Mateusza Morawieckiego w roli premiera pokazuje, że rekonstrukcja rządu nie jest tylko rozgrywką personalną i walką o nowy podział wpływów. Jest również poszukiwaniem ośrodka władzy, który zaproponuje wizję rządzenia w drugiej części kadencji. Można zakładać, że Kaczyński świadomy własnych ograniczeń nie chce kierować władzą wykonawczą. Mozolne wdrażanie zmian instytucjonalnych jest bowiem zupełnie inną umiejętnością, niż ten rodzaj uprawiania polityki, który szef PiS opanował do perfekcji.

Jest coś zadziwiającego w tym, jak prawica - gdy już dojdzie do władzy - radzi sobie z presją. A właściwie, jak sobie z nią nie radzi, z czasem z sojuszników, zamieniając się w śmiertelnych wrogów. W wielu przypadkach groźniejszych od lewicowo-liberalnych mediów, których lamenty nad kolejnym końcem demokracji zazwyczaj zbywa się machnięciem ręką. Z taką refleksją wchodzę w trzeci miesiąc serialu rekonstrukcyjnego, który wita nas groźbami cofnięcia poparcia dla Andrzeja Dudy, albo zerwaniem koalicji, gdyby nie daj Bóg, minister Ziobro został poproszony o dymisję.

Rekonstrukcja rządu. Od kilku tygodni hasło to zajmuje komentatorów życia politycznego. Spekulują czy będzie, a jeśli tak, to w jakim zasięgu. Czy premier Szydło zamieniona zostanie na Jarosława Kaczyńskiego? Jacy ministrowie stracą stanowiska?

W drugą rocznicę panowania Kaczyńskiego nad Polską można już jak w soczewce dostrzec wyraziście tak zasługę, jak i przekleństwo stylu uprawianej przezeń polityki. Z tego samego stylu politycznego myślenia wzięły się korzyści trudne do przecenienia, ale też lekceważenie dla regulaminów i procedur parlamentarnych czy uderzająca nieporadność ekipy premier Szydło, gdy idzie o nowoczesne metody zarządzania biurokratycznym Lewiatanem.

Andrzej Duda był poniżany systematycznie, publicznie, przez wiele miesięcy. A jaka była pierwsza reakcja Kaczyńskiego na weta? "Jedziecie do Dudy" – mówi do Karczewskiego, Szydło, Kuchcińskiego – "i macie, k…wa, wyegzekwować od niego zmianę decyzji!". Tak to mogło wyglądać. Dotychczas algorytm Kaczyńskiego się sprawdzał – on decydował, Duda podpisywał. Tym razem też tak miało być. I żaden psycholog na świecie by nie przewidział, że akurat w tym momencie granica upokorzenia zostanie przekroczona – mówi Michał Sutowski, politolog, publicysta, autor "Roku dobrej zmiany", w rozmowie z Grzegorzem Wysockim (WP Opinie).