wybory parlamentarne 2019

Prawo i Sprawiedliwość złożyło do Sądu Najwyższego sześć protestów wyborczych, kwestionując prawidłowość wyborów do Senatu w okręgach, w których kandydaci PiS o włos przegrali z opozycją. Złośliwi mówią, że gdy okazało się, że żadnego senatora opozycji nie da się przekabacić na jedyną słuszną stronę, trzeba było spróbować innych metod, aby odbić Senat z rąk wrażych sił.

Wygrana PiS oznacza kontynuację sporu z Brukselą i problemy w relacjach z Niemcami z powodu reparacji. Opozycja przegrała przez chaos i brak programu - to pierwsze reakcje niemieckiej prasy na wstępne wyniki wyborów w Polsce.

Bardzo brzydko się bawi Jarosław Kaczyński. Brzydko i groźnie. W ciągu kilku godzin po śmierci Jana Szyszki Jarosław Kaczyński najpierw zasugerował, że były minister padł ofiarą nagonki ze strony opozycji i mediów, a następnie rozmył swoje własne słowa. Ale kto miał je usłyszeć, to usłyszał.

Na finiszu kampanii wyborczej spytaliśmy Polaków nie tylko o to, na kogo zagłosują. Chcieliśmy się też dowiedzieć, kto ich zdaniem wygra wybory w 2019 roku, zdobywając największą liczbę głosów i mandatów, a także kto będzie miał większość w Sejmie oraz w Senacie.

W niedzielę pójdziemy do urn wyborczych. Czynność w demokracji wydawałoby się oczywista, czasami wręcz rutynowa. Jednak w tym roku mogliśmy po wielokroć usłyszeć, że 13 października będzie dniem o niezwykłym znaczeniu w historii Polski.

W 2015 roku rewelacyjny występ Adriana Zandberga w debacie liderów zmienił wynik wyborów. Partia Razem, do tej pory notująca poparcie na poziomie 1 proc., zdobyła ponad pół miliona głosów (3,62 proc.), co dało jej prawo do publicznej subwencji i paliwo do funkcjonowania na następne cztery lata. Czy dobry występ lidera Razem w debacie "Czas decyzji” w TVN wytworzy podobny "efekt Zandberga”?

Lech Wałęsa może być z siebie zadowolony. Osiągnął wszystkie zamierzone cele. To, że przy okazji wysadził w powietrze plany Koalicji Obywatelskiej, nie ma dla niego wielkiego znaczenia. Liczy się to, że znów jest w centrum wydarzeń.

Rozgrzane do granic możliwości emocje, najważniejsze od lat wybory i brak chętnych do startu. Oficjalnie nikt tego nie przyzna, ale ze skompletowaniem list wyborczych miały w tym roku problem nawet największe komitety. Nie dlatego, że ludzie przestali się interesować polityką tylko dlatego, że wiedzą jak niewiele zależy od parlamentarzystów.

Lewica już nie mówi o walce z pedofilią w Kościele, nie wspiera ruchów LGBT. Ma za to jasną wizję przyszłości: chce zastąpić Platformę Obywatelską w roli głównego rywala politycznego PiS. PO im na to pozwoli?

To najsmutniejsze badanie, jakie zrobiliśmy. Tylko 2 proc. wyborców PO uważa, że można się dogadać z wyborcami PiS, z kolei 88 proc. uważa ich za niebezpiecznych. Zaledwie 4 proc. elektoratu PiS uważa wyborców PO za uczciwych, za to trzy czwarte twierdzi, że są chciwi.

Jak to w kampanii politycy różnych komitetów atakowali przeciwników. Wszyscy wydawali się zgodni co do jednego: polski system społeczno-gospodarczy potrzebuje socjalnej korekty. Cały spór o to, jakiej.

Kampania zamienia się w debatę o to, jak ma wyglądać polskie państwo dobrobytu – wszystkie główne partie kręcą się wokół tego tematu. Póki co nikt nie próbuje zmienić tematu narzuconego przez PiS.

W kampaniach wyborczych codziennie zalewają nas kolejne sondaże poparcia dla partii politycznych i wyborczych preferencji Polaków. Mając doświadczenie z poprzednich lat, ciężko jest wierzyć, że wyniki publikowane przez ośrodki badań opinii publicznej, pokryją się później z rzeczywistymi wynikami wyborów. Jednak trudno uciec od wrażenia, że przebieg kampanii wyborczej sprzyja partii rządzącej, a szkodzi głównej formacji opozycyjnej.

Kłótnia o to, czy bardziej demokracji zagrażają rządy narodowe czy komisarze europejscy jest jałowa. Wykończy ją Klaudia Jachira – polityk nowej generacji.

Gospodarka staje się tematem numer jeden tej kampanii. Opozycja jest głównie reaktywna – nie narzuca własnych tematów, reaguje jedynie na propozycje PiS-u.

Czy kampania może być merytoryczna? Czy w ogóle kampanie mogą być o czymś? Czy może jest to jakaś idealistyczna wizja? Pojawiły się ostatnio opinie, że jest to jedna z najbardziej merytorycznych kampanii od lat. Politycy dyskutują o programach, projektach, pokazują różne rozwiązania. Może polska komunikacja polityczna wkracza na nowe tory i staje się coraz bardziej merytoryczna.

Program wyborczy Prawa i Sprawiedliwości pokazuje, że w drugiej kadencji PiS zamierza wstawać z kolan jeszcze bardziej niż dotychczas. I że ostatnie porażki z ostatnich czterech lat niczego partii rządzącej nie nauczyły.

To pierwszy weekend tej kampanii, w którym wreszcie można było poczuć, że za zakrętem mamy wybory. Ale opozycja, która sama budowała emocje wokół zapewnień, że to "najważniejsze wybory od 1989 roku” cały czas nie umie udźwignąć ciężaru zawartego w tym haśle.

"Pierwsze posiedzenia Sejmu i Senatu Prezydent Rzeczypospolitej zwołuje na dzień przypadający w ciągu 30 dni od dnia wyborów". Tak stanowi art. 109 pkt. 2 Konstytucji. A jak nie zwoła, to co?

Rozpoczęła się kampania i rok szkolny. Trzymając się nomenklatury uczniowskiej: PiS i PO znów wylądowały w jednej ławce. Co prawda się nienawidzą, ale na każdej klasówce od siebie ściągają. Gdy tylko jedna partia coś wymyśli, to druga chce mieć to u siebie. Na początku odpisywały ukradkiem, a teraz robią to otwarcie i bez żadnych skrupułów. Raz na jakiś czas jedna partia wstaje i krzyczy na całą klasę, że ta druga ściąga, ale wszyscy kwitują, to wzruszeniem ramion. Jak można oburzać się czymś, co przed chwilą samemu się robiło? Jak można krytykować z pozycji moralnej coś, co samemu się planuje?