rząd pis(strona 4/7)

Jeżeli ktoś ma taką władzę jak Kaczyński, to się go ceni. Na pewno byłby najlepszym premierem; i obiektywnie i w świadomości społecznej. Bo kto jest taki wiarygodny, kto by zasługiwał na taki awans w tej hierarchii pisowskiej? Nie ma takiego kontrkandydata poza Kaczyńskim - mówi prof. Henryk Domański w rozmowie z Wirtualną Polską.

Nie zaskoczył mnie wpis Kataryny, która po samospaleniu nieznanego mężczyzny przed Pałacem Kultury napisała: "Takie zdarzenia należy raczej rozpatrywać w kategoriach psychiatrycznych". W takich sytuacjach niestety zawsze znajdzie się jakaś Kataryna, która zdesperowanego patriotę wyśle do psychiatry.

Kolejne spotkania Jarosława Kaczyńskiego z Andrzejem Dudą ujawniają, że prezes PiS popełnił - mimo wszystko - błąd, nie biorąc żadnego oficjalnego rządowego stanowiska. Legitymizacja (bo nie legalność) jego władzy, choć cały czas silna, zaczyna słabnąć.

Nie wiem, w co gra prezydent Duda. Najgorsze jest to, że ja go wspierałam. Teraz już nawet nie pamiętam, dlaczego. Bo Komorowski - dzisiaj to widzę - byłby jednak zdecydowanie lepszy. Ma jakąś osobowość, przeszłość itd., podczas kiedy Duda jest z niebytu. Ale gra, żeby mieć odrobinę więcej władzy - mówi prof. Jadwiga Staniszkis w rozmowie z Wirtualną Polską.

W teorii rzecz dotyczy spraw fundamentalnych, zmian ustrojowych oraz "dobra milionów Polaków". W praktyce – oglądamy live z piaskownicy, w której wyrośnięci i udający polityczną dojrzałość (ba, odgrywający role mężów stanu!) chłopcy z niebywałą zapalczywością naparzają się łopatkami po głowach, bo nie mogą się dogadać, jak podzielić między sobą władzę nad poszczególnymi fragmentami podwórka.

Gowin musi znaleźć jakiś sposób, aby skłonić Kaczyńskiego do publicznego opowiedzenia się po jego stronie i zahamowania fatalnych dlań trendów, jakie uruchomione zostały już wewnątrz partii. Dlatego w ostatnich tygodniach dwoi się i troi, ale nie tyle argumentując wprost na rzecz swojej reformy, ale czyniąc wobec PiS i Kaczyńskiego kolejne demonstracje polityczne – pisze Jan Maria Rokita dla WP Opinie.

Kto by przewidział, że biskup tak niechętny upolitycznieniu Kościoła, stanie się współczesną polską wersją Dolores Ibarruri, gromicielem partii rządzącej, prawdziwym młotem na Jarosława Kaczyńskiego? To ci dopiero komedia omyłek, chciałoby się powiedzieć, kiedy patrzy się, jak największy przeciwnik politycznego zaangażowania Kościoła codziennie niemal z coraz większą stanowczością w wir życia politycznego się rzuca, na czele ruchu sprzeciwu staje i w swym radykalizmie nawet co bardziej ospałych przedstawicieli opozycji wyprzedza. Kuriozalne, nieprawdaż?

Brzmi absurdalnie, przesadnie, prowokacyjnie? Jeśli ktoś chce decydować o wszystkim, za wszystko, co się w państwie dzieje, ponosi odpowiedzialność. Zastanówmy się. Powiedzmy sobie, czego z pewnością chce Jarosław Kaczyński i w jakim kierunku prowadzi kraj.

W pierwszym półroczu 2017 według danych GUS śmiertelność wzrosła o ponad 7 proc. w stosunku rocznym. W obecnym roku w ciągu sześciu miesięcy zmarło o 14 tys. więcej ludzi niż rok temu. Powtórzę dla naszej kochanej opozycji. W ciągu pierwszych sześciu miesięcy zmarło o 14 tys. więcej ludzi niż rok temu. Czyli miesięcznie umiera o ponad 2 tys. ludzi więcej niż rok temu. Czyli dziennie umiera ponad 75 osób więcej niż rok temu. To najgorszy wynik w historii III RP. Cały zysk demograficzny z 500+ został zaprzepaszczony, gdyż więcej ludzi umarło niż się urodziło.

Rozkręca się medialna moda na głodzenie trolli. Wygląda to tak: już nigdy w życiu nie napiszemy niczego na temat, dajmy na to, Krystyny Pawłowicz. Bo posłanka absolutnie na to nie zasługuje, dłużej trolla karmić nie będziemy, a ponadto my, "usuwające" ją z publicznego dyskursu media, tym prostym gestem dowodzimy, że jesteśmy tacy super. Otóż nie, to tak nie działa. I to, co odruchowo wydaje się szlachetnym gestem banowania, równie dobrze można określić jako uszlachetnianie medialnej znieczulicy i hipokryzji.

Warunkiem koniecznym dla Polski jest dzisiaj przyjęcie euro. Ponad naszymi głowami decyduje się właśnie nasz los, bo decyduje się kształt Unii Europejskiej. Właśnie teraz, w tych dniach i tygodniach. A mówiąc konkretnie, przedstawione zostały dwa wielkie plany zmian w Unii – 13 września zrobił to szef Komisji Europejskiej Jean Claude-Juncker, a we wtorek nowy traktat elizejski zaproponował Niemcom i Europie Emmanuel Macron.

Złożona przez prezydenta Andrzeja Dudę propozycja jest w gruncie rzeczy powtórzeniem projektów proponowanych przez PiS. To co łączy te dwa projekty, to przejęcie sądów przez polityków. W wydaniu PiS to przejęcie miało charakter bardziej otwarty, a w wydaniu prezydenta zastosowany jest bufor w postaci jego osoby, która zastępuje Prokuratora Generalnego. Nadto prezydent próbuje, włączając opozycję do wyborów członków KRS, uzyskać jej legitymizację do złamania Konstytucji. W istocie bowiem tym są oba projekty: jawnym i bezprecedensowym złamaniem zapisów Konstytucji.

Choć Prawu i Sprawiedliwości, podobnie jak prezydentowi Dudzie, idzie najlepiej w historii, zaraz mogą rozpocząć między sobą jatkę i wszystko zepsuć. Może właśnie dlatego, że jedna i druga strona czuje się tak silna. PiS poczuł się wszechmocny, bo rosnące sondaże pokazują, że wyborcom podoba się wszystko, zarówno sukcesy, jak i ewidentne porażki rządu (afera billboardowa). Duda z kolei wetując ustawy poczuł wreszcie władzę i spodobał mu się ten zapach. Zobaczył szacunek w oczach otoczenia. Z największego pośmiewiska w polskiej polityce, stał się politykiem poważanym, z którym układać się przyjeżdża sam Jarosław Kaczyński.

Andrzej Duda był poniżany systematycznie, publicznie, przez wiele miesięcy. A jaka była pierwsza reakcja Kaczyńskiego na weta? "Jedziecie do Dudy" – mówi do Karczewskiego, Szydło, Kuchcińskiego – "i macie, k…wa, wyegzekwować od niego zmianę decyzji!". Tak to mogło wyglądać. Dotychczas algorytm Kaczyńskiego się sprawdzał – on decydował, Duda podpisywał. Tym razem też tak miało być. I żaden psycholog na świecie by nie przewidział, że akurat w tym momencie granica upokorzenia zostanie przekroczona – mówi Michał Sutowski, politolog, publicysta, autor "Roku dobrej zmiany", w rozmowie z Grzegorzem Wysockim (WP Opinie).

Szkoda, że prezydent Andrzej Duda nie określił w czasie swojego wystąpienia, kogo ma na myśli. Z jednej strony to zrozumiałe, taki już urok przemówień w ONZ. Ich wyrazistość zwykle tępiona jest przez abstrakcję i ogólność. Ale pytania można sobie zadać.

Nic ostatnio nie ucieszyło mnie bardziej niż raport z badań biura Rzecznika Praw Obywatelskich nad Polakami u progu dorosłości. Obraz młodego pokolenia, który się z niego wyłania, zwiastuje ciekawą zmianę. Partia polityczna, która będzie umiała się do niej dostosować, o swoje rządy w Polsce może być spokojna.

"Media publiczne zawsze były podporządkowane władzy. Porównywałem programy informacyjne w TVP i TVN. W jednej telewizji wszystko się wali i sypie, w drugiej – wszystko jest wspaniale i cudownie. Oba obrazy są nieprawdziwe, ale wolę taki system, bo człowiek może sobie wybrać" – mówi Paweł Lisicki. "Jarosław Kaczyński w dużym stopniu już jest dyktatorem. Proszę spojrzeć na media publiczne. Jak prezes Kurski ma kłopot, to wsiada w samochód i bach, pędzi do dyktatora. Dyktator mówi: „Chwileczkę, zostajesz w robocie". To ośmiesza Polskę” – mówi Jacek Żakowski. Z publicystami przed premierą ich nowego programu "Moja Strona. Bitwa Redaktorów" (Telewizja WP) rozmawia Grzegorz Wysocki (WP Opinie).

Politycy patrzą na przyrodę przez pryzmat ekonomii (co jest w pewnym stopniu zrozumiałe) i religii (co jest zrozumiałe w stopniu znacznie mniejszym). W obu przypadkach jest to perspektywa katastrofalnie wąska i krótkowzroczna. A to może okazać się dla nas wszystkich tragiczne.

Od czasu, kiedy po prezydenckich wetach Jarosław Kaczyński w głośnym wywiadzie dla telewizji Trwam zapowiedział, że czeka nas gorąca jesień, wielu komentatorów spodziewało się, że najważniejszy spór w najbliższych miesiącach będzie dotyczył dekoncentracji mediów. Tymczasem wygląda na to, że pole bitwy jest gdzie indziej. I że, co zaskakuje, tym razem pierwszy w szranki stanął prezydent Andrzej Duda, a ściślej jego nowy doradca Michał Królikowski.

Kaczyński może i, według politycznej logiki, powinien zjeść prezydenta, który właśnie zaczął podnosić głowę i po raz pierwszy naprawdę zasmakował władzy. To dla każdego polityka przełomowy moment, który może poprowadzić go na sam szczyt. Duda wetując ustawę po raz pierwszy poczuł się najsilniejszym człowiekiem w Polsce. Tym, który decyduje o rozwoju wydarzeń. Teraz wszystko zależy od tego, czy Duda będzie się dalej wybijał na niezależność, czy wróci pod skrzydła Kaczyńskiego. Ale czy ktoś, kto usłyszał jak pół narodu odetchnęło z ulgą, będzie chciał na powrót być pogardzanym przez wszystkich Adrianem? Czy po tym, jak przez chwilę prezydent poczuł się dumny, pogodzi się, by przejść do historii jako największa łamaga polityczna po 1989 roku?