Powstanie Warszawskie(strona 4/1)

• 4 kwietnia 2016 r. zmarła dr Elżbieta Dziębowska
• Była łączniczką w batalionie „Parasol”, ps. "Dewajtis"
• Brała udział w udanej akcji likwidacji Franza Kutschery zwanego "katem Warszawy"
• Wałczyła Powstaniu Warszawskim
• Po wojnie pracowała naukowo i jako redaktor

Po południu, 19 września 1944 r. na obszar lewobrzeżnej Warszawy znajdujący się pomiędzy mostami Średnicowym a Poniatowskiego, przybiły do brzegu pierwsze pontony. To żołnierze 8 Pułku Piechoty 3 Dywizji z armii gen. Berlinga szli na pomoc powstańcom. Z nadbrzeża wypędzili Niemców, zajęli okopy i wzięli pierwszych jeńców. A potem zamiast skręcić na południe by połączyć się z powstańcami i berlingowcami na Czerniakowie, jak nakazywały im rozkazy, ruszyli dalej na zachód w stronę Alei 3 Maja, w kierunku powstańczego Śródmieścia. Misja okazała się samobójcza i miała poważne skutki, dlatego do dziś wywołuje kontrowersje - pisze Szymon Nowak w artykule dla WP.

Praga to też stolica, choć przed wojną wybierając się na lewą stronę Wisły mówiliśmy „jadę do miasta”. Zawsze doskonale się czułem w tej dzielnicy - mówi WP Paweł Elsztein. Dziennikarz, fotograf, rodowity prażanin od 93 lat mieszka na ulicy Małej, znanej z „Pianisty” Polańskiego czy „Korczaka” Wajdy. Jest autorem niezwykłych wspomnień „Moja Praga, moja Warszawa”. Opowiada m.in. o ostatnim spotkaniu z Żydami z Pragi po tym, gdy w Niemczech wyzwolili go amerykańscy żołnierze. Poleca też przepis, jak w dobrym humorze przekroczyć dziewięćdziesiątkę.

Ciężko ranny w twarz przeprowadził swój oddział "górą" ze Starówki do Śródmieścia, co nie udało się nikomu innemu. Pułkownik Jan Mazurkiewicz "Radosław" powiedział o nim, że to najbardziej utalentowany dowódca kompanii jakiego znał, z kolei gen. Tadeusz Bór-Komorowski uznał jego oddział za najlepszy w powstańczej Warszawie. Andrzej Romocki "Morro" zginął 15 września 1944 roku, trafiony kulą w serce, broniąc przyczółka Czerniakowskiego. Miał wtedy 21 lat - pisze Anna Rygielska.