Jarosław Kaczyński(strona 20/1)

Prezydent podpisał ustawy, które otwierają PiS-owi drogę do podporządkowania sobie sądownictwa. Komisja Europejska uruchomiła artykuł 7. Polski Rząd nie sprawia wrażenia jakby go to martwiło, a raczej było wkalkulowane w koszty. Kierunek "zmian" już od dawna jest oczywisty. Kaczyński poświęci przynależność Polski do Unii, jeśli uzyskanie pełnej dyktatury będzie tego wymagało.

Po skompromitowanym Mateuszu Kijowskim, masę upadłościową po Komitecie Obrony Demokracji objął - teoretycznie bardziej zrównoważony i doświadczony - Krzysztof Łoziński. Piszę ”teoretycznie”, bo w praktyce pokazał ten sam brak wyczucia i butę, charakterystyczną dla pseudointelektualisty. Jak inaczej nazwać opozycjonistę, który ludzi głosujących na partię rządzącą nazywa ”obrzydliwymi chamami” i ”bydłem na salonach”? Tacy liderzy PiS-u nigdy nie zdetronizują, i coraz więcej osób nie pałających sympatią do Jarosława Kaczyńskiego to dostrzega.

Mania nazywania każdego skrawka ziemi w Polsce imieniem Lecha Kaczyńskiego, ze względów moralnych jak najbardziej zrozumiała, politycznie jest decyzją głupią. PiS może na niej tylko stracić, bo rewolucja godności wtedy jest sukcesem, gdy się nie dokonuje.

Jarosław Kaczyński nie boi się PO, Nowoczesnej, ani żadnej opozycyjnej partii. Nie bardzo boi się ruchów protestu a nawet zamieszek. Niezbyt boi się Brukseli, Berlina, Moskwy czy Waszyngtonu. Chyba nie boi się nawet odpowiedzialności i kary po utracie władzy, bo raczej nie wyobraża sobie, że może stracić władzę. Prezes PiS-u poważnie boi się głównie PiS-u. Coraz więcej wskazuje, że ten lęk coraz dokuczliwiej spędza Kaczyńskiemu sen z powiek.

Dwa lata po przejęciu władzy, z dziesiątkami kryzysów wizerunkowych i chaosem personalnym eufemistycznie zwanym ”rekonstrukcją”, Zjednoczona Prawica odnotowuje 50 proc. poparcia. I nie jest to próg, którego nie da się przeskoczyć. Z obecną opozycją realnie da się powalczyć o 60. Bo opozycja w aktualnym kształcie PiS-owi zagrozić już nie zdoła. Dlatego Jarosław Kaczyński powinien się bać w tej chwili przede wszystkim samego siebie. Powiedzmy sobie szczerze, nie jest to specjalnie optymistyczna wizja przyszłości polskiej demokracji.

Jak wytłumaczyć ludziom zmianę ”bardzo dobrej pani premier” na ”bardzo dobrego pana premiera”? Jarosław Kaczyński stwierdził w krótkim wywiadzie po expose Mateusza Morawieckiego, że chodzi o takie ”różne okoliczności”, które wynikają z ”pewnej zmiany sytuacji”. I tyle, niech się wyborcy i posłowie głowią. A że niektórzy z nich również nie wiedzą dlaczego, później chodzą po mediach i zamiast konkretów, uciekają w argumentację ”ad prezesum”. Bo prezes tak zadecydował, i ”trzeba ufać w jego mądrość i doświadczenie”. Czyli zawierzyć. Wolałbym, żeby wiara została w kościele. W polityce niech rządzi zimna głowa i rozsądek. Nawet, jeśli partia uzyskuje w sondażach 50 proc. poparcia. Właśnie wtedy najłatwiej oderwać się od ziemi.

Mateusz Morawiecki w czasie swojego ponad godzinnego expose obiecał wszystko wszystkim obywatelom we wszystkich możliwych dziedzinach, kategoriach i tematach. Właściwie każde ze zdań premiera było jakąś - oczywiście raczej mglistą i niekonkretną - obietnicą, zapowiedzią, deklaracją i życzeniem. Musimy, zrobimy, zapewnimy, zbudujemy i damy wam wszystko, czego potrzebujecie (jak i to, czego nie). Nas, rządu PiS, nie można nie kochać. Jesteśmy cudotwórcami, a będziemy tylko bardziej skuteczni, wspanialsi i piękniejsi.

Mateusz Morawiecki miał zapoczątkować nowe otwarcie w kontaktach z zagranicą. Ale jego misja została zaprzepaszczona już pierwszego dnia, za sprawą cenzorskiej decyzji KRRiT. Guy Verhofstadt już teraz grozi przyspieszeniem sankcji na Polskę.

Prezes PiS-u oraz przynajmniej cześć jego ludzi do perfekcji opanowali niezwykłą umiejętność. Chodzi o umiejętność wypowiadania tysięcy pustych zdań i markowania tysiąca nieistotnych wydarzeń, które to zdania i wydarzenia układają się w oczach mediów i odbiorców w obraz najbardziej zapracowanej partii na świecie. Witajcie w autorytarnej demokracji medialnej zarządzanej przez PiS. Wynik rekonstrukcji, która "zakończyła się" symboliczną zamianą miejsc na stanowisku premiera i powołaniem nowych ministrów w oszałamiającej liczbie zero, tylko tę smutną prawdę potwierdził.

Duda będzie miał w rządzie Morawieckiego także ministra obrony. Tak, ten twardy negocjator wynegocjował z Kaczyńskim deal prosty i oczywisty – w zamian za możliwość wpływania na politykę zagraniczną i wojsko przehandlował nienaruszalne standardy demokratycznego państwa prawa.

Wola Prezesa jest wolą Narodu. Naród jest suwerenem. Suweren poznaje swą wolę za pośrednictwem Mediów Narodowych. Tak brzmi nowa Konstytucja RP. Konstytucja z 1997 roku (formalnie wciąż obowiązująca) przeszła do historii.

Szanowny Panie Premierze! Jakże się ucieszyłem, że uzyskał Pan wreszcie nominację od J. Kaczyńskiego na lidera obozu Zjednoczonej Prawicy. Tak, tak wiem, że Pan przez grzeczność zaprzeczy, ale przecież obaj wiemy, że to czysta kurtuazja. Mam nadzieję, że gdy już tylko sformułuje Pan rząd, to zabierze się Pan za to, aby polska rzeczywistość polityczna oddawała normalne demokratyczne standardy, gdzie lider partii rządzącej jest jednocześnie premierem.

Po co to było? Takie pytanie można zadać po wymianie Beaty Szydło na Mateusza Morawieckiego. Jarosław Kaczyński tą decyzją nie rozwiązał właściwie żadnych problemów, a stworzył sobie potencjalnie nowe. Bo dzięki Morawieckiemu ani Unia nie zacznie nagle nas kochać, ani w partii nie przestaną się kłócić (wręcz przeciwnie), ani nie przybędzie nam punktów procentowych wzrostu PKB.

Dlaczego nagle odwołano Beatę Szydło? Według rzeczniczki PiS z uwagi na trudną sytuację międzynarodową. Beata Mazurek tłumaczyła, że UE nas atakuje i dlatego potrzebna jest nowa twarz. Jeśli założyć, że to prawdziwy powód degradacji premier, to PiS samo to na siebie ściągnęło. Bo to ono doprowadziło do zdemolowania naszego wizerunku w Europie.

Pojawienie się na giełdzie scenariuszy Mateusza Morawieckiego w roli premiera pokazuje, że rekonstrukcja rządu nie jest tylko rozgrywką personalną i walką o nowy podział wpływów. Jest również poszukiwaniem ośrodka władzy, który zaproponuje wizję rządzenia w drugiej części kadencji. Można zakładać, że Kaczyński świadomy własnych ograniczeń nie chce kierować władzą wykonawczą. Mozolne wdrażanie zmian instytucjonalnych jest bowiem zupełnie inną umiejętnością, niż ten rodzaj uprawiania polityki, który szef PiS opanował do perfekcji.

Jest coś zadziwiającego w tym, jak prawica - gdy już dojdzie do władzy - radzi sobie z presją. A właściwie, jak sobie z nią nie radzi, z czasem z sojuszników, zamieniając się w śmiertelnych wrogów. W wielu przypadkach groźniejszych od lewicowo-liberalnych mediów, których lamenty nad kolejnym końcem demokracji zazwyczaj zbywa się machnięciem ręką. Z taką refleksją wchodzę w trzeci miesiąc serialu rekonstrukcyjnego, który wita nas groźbami cofnięcia poparcia dla Andrzeja Dudy, albo zerwaniem koalicji, gdyby nie daj Bóg, minister Ziobro został poproszony o dymisję.

Dzisiaj równocześnie wpolityce, Sieci i Dorzeczy postanowiło zaatakować spotkanie promocyjne "Kroniki Dobrej Zmiany". Ich zarzutem jest to, że w spotkaniu uczestniczyli "sami swoi", czyli Sikorski, Schnepf, Celiński i Nałęcz. A ja przecież publicznie zapraszałem Macierewicza, Kaczyńskiego i Kurskiego.

W polityce marzenia to ważna rzecz i nie chciałbym nikomu ich odbierać, zwłaszcza przed świętami. Ale w imię rozsądku muszę trochę ochłodzić atmosferę. Otóż nie, najprawdopodobniej ujawnione dokumenty nikogo w obozie PiS nie pogrążą.