paweł lisicki(strona 7/8)

Rzeczą oczywistą jest to, że dla sprawnego i skutecznego rządzenia Polską najlepszym kandydatem na premiera byłby Jarosław Kaczyński. Inne rozwiązania, niezależnie od oceny zdolności i kompetencji różnych kandydatów, są z natury rzeczy gorsze. Jednak skoro w całej kampanii przedstawiano Beatę Szydło jako nową premier, nie sposób się z tego teraz wycofać - pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Budapeszt w Warszawie - te słowa, raz wygłaszane tonem ironicznym, a raz będące postulatem politycznym, zawierają więcej prawdy, niż wielu sądzi. W obu przypadkach wybory były formą pokojowego powstania przeciw establishmentowi. Były formą swoistego pospolitego ruszenia przeciw wąskiej grupie oświeconych, co to wszystko wiedzą lepiej i starają się narzucić społeczeństwu, wbrew tradycji i pamięci przeszłych pokoleń, swoją nową wizję ładu. Kaczyńskiego i Orbana łączy właśnie to - są głosem zbuntowanego ludu - pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Gdyby nie debata na temat uchodźców, twarzami sukcesu byliby Andrzej Duda i Beata Szydło. Teraz będzie nią przede wszystkim Jarosław Kaczyński. Pozostaje jednak otwartą kwestią, jaki będzie zakres jego władzy. Sondaże są dość enigmatyczne - pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

- Jedni krzyczeli, że Zelnik to szuja i donosiciel, pisowski kapuś. Inni dowodzili, że wszystko to manipulacja i podła intryga. Wreszcie w sobotę wieczorem Radio Rock opublikowało oryginalne taśmy z nagrań i w ten sposób postanowiło przeciąć spekulacje. Problem polega na tym, że ujawnione taśmy niczego nie przesądzają. Po ich odsłuchaniu nie mam wątpliwości, że Zelnikowi wyrządzono krzywdę – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Przypadek ks. Charamsy to wyjątkowo niepokojący sygnał. Pokazuje, że opowieści o wpływach „homoseksualnego lobby” w Watykanie to nie wyssane z palca bajki. Głośne skandale i coming outy mają z jednej strony skompromitować Kościół, z drugiej - wymusić na nim zmianę nauczania. Żeby się temu przeciwstawić trzeba wielkiej odwagi, siły charakteru i woli. Tylko czy są to cechy obecnych hierarchów Kościoła? – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Prezydent nie spada do Polski z Marsa, nie wyłania się z morskiej piany. Jest politykiem, który wygrywa wybory przedstawiając program zmian i zobowiązując się, w razie zwycięstwa, do jego realizacji. Z natury rzeczy zatem, tak w jego interesie, jak w interesie wyborców, jest to, żeby Polską rządziła ta sama formacja, z której wywodzi się głowa państwa – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

- Nikt nie przypuszczał, że tym, co będzie rozstrzygać o wynikach najbliższych wyborów do Sejmu będzie kwestia, która jeszcze przed dwoma tygodniami w ogóle nie miała znaczenia. Sprawa uchodźców z dnia na dzień stała się najważniejszym tematem polskiej polityki. Nie mam wątpliwości, że prawdziwym zwycięzcą będzie ten, kto to zrozumiał, czyli Jarosław Kaczyński i PiS – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

- Pierwszą moją reakcją była złość. Zwykle ze spokojem przyjmuję różnego rodzaju bzdury, które wypisują eksperci od polskiej historii i spece od rachunku sumienia polskiej duszy, jednak to, co napisał Jan Tomasz Gross przekroczyło wszelkie granice. Zalała mnie krew – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

- Słowa papieża wywołały wręcz entuzjazm zachodnich mediów. Niestety, kolejny raz, kiedy obecny biskup Rzymu zdradza świadomość utraty związku z rzeczywistością i przedkłada utopijne pięknoduchostwo nad realizm. Masowy napływ muzułmańskich rodzin do katolickich parafii jest prostą drogą do upadku i tak już mocno osłabionego chrześcijaństwa na Zachodzie – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Dawno już żaden uścisk dłoni, a ściślej jego brak, nie wywołał takiego poruszenia. Obraz prezydenta Andrzeja Dudy oddalającego się od premier Ewy Kopacz obiegł w kilka minut wszystkie wielkie portale. I, jak to bywa w takich sytuacjach, zaczął żyć swoim własnym życiem - pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski

Prezydent Andrzej Duda jeszcze nie zdążył na dobre rozgościć się w pałacu, a już premier Ewa Kopacz zaproponowała, żeby zwołał on Radę Gabinetową. Z kolei prezydent tuż przed swym zaprzysiężeniem stwierdził, że gotów jest współpracować z rządem i zapowiedział, że wkrótce prześle do Sejmu dwie ustawy, o obniżeniu wieku emerytalnego i o zwiększeniu kwoty wolnej od podatku. Obie strony zatem mówią o współpracy choć skazane są na wojnę - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki.

1 sierpnia, koncert zakazanych piosenek na Placu Piłsudskiego w Warszawie. Kamera pokazuje gigantyczne tłumy. Raz po raz wyławia z masy śpiewających sylwetkę prezydenta elekta. Widać, że doskonale czuje się on w tym otoczeniu, że jest tu na swoim miejscu. Po tym, jak wybrzmiewa ostatnia pieśń, ludzie tłoczą się wokół niego, próbują coś powiedzieć, dotknąć. To się zaczęło jeszcze w czasie kampanii wyborczej. Nawet jeśli początkowo Andrzejowi Dudzie towarzyszyli głównie działacze partyjni, szybko pozyskał sobie poparcie i sympatię zwykłych Polaków. Te powszechne nadzieje, ten wielki kredyt zaufania, to właśnie największy polityczny kapitał nowego prezydenta. Dzięki niemu Andrzej Duda może w istotny sposób przyczynić się do całkowitego zwycięstwa Prawa i Sprawiedliwości w październikowych wyborach do Sejmu - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki.

- Nie wiadomo, czy to z powodu mniejszego ruchu na mieście, dzięki czemu każda akcja billboardowa jest bardziej widoczna, czy dlatego, że jest ich aż tyle, ale faktem jest, że plakaty z premier Ewą Kopacz zdominowały warszawskie przystanki – pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” zastanawia się, czy ostatnie pomysły sztabowców PO są trafne i pyta o efekty „bratania się Ewy Kopacz z ludem”.

- Chrystus na sierpie i młocie to Chrystus sprofanowany. Znaczenie symbolu nie zmienia się w zależności od szerokości geograficznej. Czy podobnie milcząco reagowalibyśmy, gdyby jakiś przywódca światowy wręczył papieżowi Chrystusa na swastyce, twierdząc, że nazizm był pierwotnie formą protestu przeciw niesprawiedliwości światowego kapitalizmu? – pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” wyjaśnia dlaczego papież Franciszek nie powinien przyjąć prezentu od Evo Moralesa oraz zastanawia się, dlaczego gest ten nie spotkał się z krytyką.

Paweł Lisicki napisał wielki akt oskarżenia przeciw współczesnym papieżom. Paweł VI, Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek obwiniani są o uległość wobec islamu.

- Konferencja Ewy Kopacz na Śląsku. W pewnym momencie jedna z kamer kieruje się na twarz Michała Kamińskiego. Nagle znika z niej uśmiech. Przez dwie sekundy widać nagły grymas, jakby wołał: „z kim ja do cholery muszę pracować”. Nic dziwnego. W tej chwili jakby nigdy nic Ewa Kopacz radośnie plotła o „dumnym narodzie śląskim” – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” podsumowuje ostatnie wizerunkowe akcje Kopacz, „gospodarską wizytę” na Śląsku oraz kolejowe podróże pani premier po Polsce. Wyjaśnia również, dlaczego rywalizacja między PO i PiS będzie się tylko zaostrzać.

- Wbrew rządowej propagandzie, nowi ministrowie ani niczego poważnego nie załatwią, ani żadnego projektu nie doprowadzą do końca. Są zakładnikami czasu i sytuacji. Nie wróżę im powodzenia. Kto wie, czy ta nagła zmiana nie przyspieszy tylko upadku władzy – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” komentuje dymisje i nowe nominacje Radzie Ministrów, wyjaśnia dlaczego „platformerska opowieść” na temat ostatnich wydarzeń „nie trzyma się kupy” oraz odpowiada na pytanie, dlaczego od nowych ministrów wcale nie oczekuje się pracy na rzecz państwa.

- Na kogo musi dziś uważać Paweł Kukiz? Największą siłą Kukiza jest sam Kukiz. I o ile nie zniszczy tego kapitału, rzucając bez zastanowienia kolejne dziwaczne pomysły, to nie musi się nikogo obawiać. Ani PiS, ani nowych sił takich, jak partia Ryszarda Petru – pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” zastanawia się nad tym, jak mogą się zachować ludzie Kukiza po dojściu do władzy, dokonuje rachunku silnych i słabych stron jego ruchu oraz wyjaśnia, dlaczego Kukizowi w dalszym ciągu sprzyja fortuna.

- Polacy czekali na kogoś, przy pomocy kogo będą mogli wyrazić złość i odzyskać godność. Wybór Kukiza był wyborem stylu, wyborem estetycznym. I Kukiz nadawał się do tego o niebo lepiej niż pozostali. Mimo wszelkich zaprzeczeń, PiS dla wielu też w tym systemie tkwił i był jego częścią – pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” zastanawia się, czy Kukiz pozostanie wyłącznie symbolem gniewu, czy też ma szansę przeistoczyć się w prawdziwego polityka, który rzeczywiście zmieni Polskę. Publicysta wyjaśnia również, dlaczego pierwsze sygnały są rozczarowujące.

„Zwycięstwo w wyborach prezydenckich było tylko pierwszym elementem planu: opozycja chce przejąć całą władzę. Andrzej Duda udowodnił, że PiS-u nie trzeba się bać. Politycy PO niczego z przegranej nie zrozumieli” – pisze dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki. Publicysta wyjaśnia, jaka będzie rola Dudy w najbliższych miesiącach, dlaczego wraz z Agatą Dudą jest gotowym przepisem na sukces oraz w jaki sposób Platforma dostanie się w kleszcze nowego prezydenta.