jan paweł ii

2 kwietnia 2020 roku mija dokładnie 15 lat od śmierci Jana Pawła II. Z powodu nadzwyczajnych okoliczności ta rocznica przechodzi niemal niezauważona. Nad znaczeniem polskiego papieża tu i teraz, w środku epidemii koronawirusa, zastanawia się Dariusz Bruncz.

Poszczekają i przestaną - zwykł mawiać o dziennikarzach arcybiskup Marek Jędraszewski. Taką taktykę przyjął również w przypadku biskupa Jana Szkodonia oskarżanego o molestowanie nastolatki.

Niektóre przemówienia stają się najważniejsze w historii. Wpisujemy je w ciąg dziejów, opieramy na nich mitologię narodu. W końcu samo przemówienie odrywa się od swojego pierwotnego sensu. W polskiej opowieści o historii takim przemówieniem jest homilia papieża z 2 czerwca 1979 roku - pisze dr hab. Jacek Wasilewski w analizie dla Wirtualnej Polski.

Im więcej lat mija od śmierci Jana Pawła II i im więcej skandali dotyka Kościół większościowy w wymiarze globalnym i lokalnym, tym więcej rys pojawia się na wizerunku papieża z Polski. Nikt inny nie wtłoczył się jednak w pamięć zbiorową Polaków tak, jak Karol Wojtyła i żadne okoliczności tego nie zmienią.

W czasach pomnikologii stosowanej funkcja pomników wykracza daleko poza utrwalanie pamięci. Jest narzędziem zawłaszczania i kreowania historii, a odbrązawianie monumentów zakrawa na zajęcie zuchwałe i jątrzycielskie. To zaczyna się jednak dziać i nie ominie nikogo. Nawet papieża Polaka.

Walcząc z pedofilią w kościelnych szeregach, trzej ostatni papieże stosowali różne taktyki. Jan Paweł II używał kropidła, które nic nie pomogło, Benedykt XVI miotły, którą złamał, a Franciszek zębów, które sobie łamie.

Papież Franciszek jest bardzo OK. Dobrze mówi. Fajnie żartuje. Pamięta o s. Faustynie. Docenia szlachetny naród polski. I jest bardzo miły. Ale ma jedną zasadniczą słabość. Niestety nie jest Polakiem. A zwłaszcza nie jest Janem Pawłem II - pisze Jacek Żakowski dla WP Opinii.

W Rzymie jest dzielnica żydowska, getto, a w niej kościół, do którego Żydzi zmuszeni byli przyjść raz do roku słuchać kazania, którego zadaniem było ich nawrócić. Słuchając go ostentacyjnie zatykali uszy. Odnoszę wrażenie, że podobnie my zachowujemy się wobec ojca świętego Franciszka, kiedy wzywa nas, żebyśmy byli skromni, ubodzy, otwarci na biednych, najbardziej potrzebujących - mówił ks. Jan Kaczkowski w wywiadzie z Piotrem Żyłką ("Życie na pełnej petardzie").

Pomysł zerwania "kompromisu" z 1993 r. ilustruje porażkę polskiego chrześcijaństwa. Nie był i nie jest to bowiem kompromis między wierzącymi i niewierzącymi, między chrześcijanami i niechrześcijanami, lub między dobrem i złem, lecz między różnymi dobrami. Między dobrem płodu niezdolnego do życia i dobrem matki świadomej, że taki płód urodzi. Między dobrem człowieka, który może będzie, a dobrem kobiety będącej ofiarą okrutnego przestępstwa popełnionego w niedoskonałym społeczeństwie. Między życiem matki i życiem jej ewentualnego dziecka - pisze Jacek Żakowski dla Wirtualnej Polski.

Księża, którzy jeżdżą na nartach, spieszą się na obiad i umierają, jak wszyscy, mają też inne potrzeby - jak wszyscy. Po Janie Pawle II powinniśmy to z grubsza rozumieć. Ludzie na wsiach dobrze od dawna rozumieją, bo znają gospodynie proboszczów i nie zadają niepotrzebnych pytań. Oczywiście różni księża mają odmienne fizyczne i emocjonalne potrzeby, podobnie jak różni ludzie, więc rozmaicie sobie z nimi radzą albo nie radzą - pisze Jacek Żakowski w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Jakiś czas temu polskie katolickie media internetowe obiegła informacja o rewelacjach Iona Pacepy na temat tzw. teologii wyzwolenia. Były szef komunistycznej rumuńskiej bezpieki, który w 1978 roku zbiegł na Zachód, w wywiadzie dla Catholic News Agency powiedział, że ta katolicka myśl religijna była produktem KGB. Niestety, te wątpliwej jakości historie podchwycili i upowszechniają również polscy publicyści historyczni. Teologia wyzwolenia, w której kluczową rolę odgrywały wspólnoty prowadzące działalność na rzecz najuboższych i najbardziej pokrzywdzonych, kontynuuje swoją misję do dziś, mimo zainicjowanego przez Jana Pawła II wewnątrzkościelnego ataku na ten nurt teologiczny - pisze Robert Jurszo w artykule dla WP.

Zaledwie kilka miesięcy po wstąpieniu na tron św. Piotra papież Franciszek przyjął na audiencji prywatnej ojca Gustavo Gutiérreza, jednego z ideologów tzw. teologii wyzwolenia, którego w czasach Jana Pawła II spotkały kościelne kary. Dziś heretyckie dzieło Gutiérreza - "Teologia wyzwolenia. Historia, polityka i zbawienie" - chwali nawet "L'Osservatore Romano", a on sam swoimi teoriami zatruwa "katolickie" uczelnie, w tym papieski Angelicum w Rzymie. Jeden ze zwolenników "teologii wyzwolenia" i rewolucji w Nikaragui abp Oscar Romero 23 maja został beatyfikowany jako męczennik za wiarę. W kolejce są już następni podobni mu "męczennicy". Również ostatnie spotkanie Franciszka z komunistycznym dyktatorem Kuby Raulem Castro jest elementem nowego spojrzenia Rzymu na latynoski bolszewizm - pisze Sławomir Cenckiewicz.