Andrzej Duda(strona 14/1)

Andrzej Duda podpisał nowelizację ustawy o IPN i zapowiedział od razu skierowanie jej do Trybunału Konstytucyjnego. Szkoda, że nie na odwrót - skoro uważa ją za niekonstytucyjną, to po co ją podpisywać?

Prawie pół godziny budowania napięcia i dygresji historycznych, ale ostatecznie deklaracja padła - prezydent Duda podpisał nowelizację ustawy o IPN, ale jednocześnie skierował ją do Trybunału Konstytucyjnego. Twardego elektoratu żadnej ze stron to nie zadowoli, ale ze wszystkich możliwych opcji, ta wydaje się najrozsądniejsza. Sporu polsko-izraelskiego jednak nie rozwiąże.

Andrzej Duda zdecydował o podpisaniu kontrowersyjnej nowelizacji ustawy o IPN i odesłaniu jej do Trybunału Konstytucyjnego. Nie miał odwagi wziąć na siebie pełnej odpowiedzialności za podpisanie ustawy, a efekt będzie taki sam, bo TK ją zaakceptuje.

Połowa Polaków negatywnie ocenia reakcję rządu Mateusza Morawieckiego na reportaż "Superwizjera" - tak wynika z sondażu na panelu Ariadna przeprowadzonego na zlecenie WP. Bardzo dobrze wypadł za to prezydent Andrzej Duda.

W żadnym momencie obrzydliwej kampanii wymierzonej w prezydenta, a potem także w prezesa, Antoni Macierewicz nie wykonał najmniejszego gestu, żeby choć trochę obniżyć temperaturę sporu. Grał tylko na siebie i przegrał. Jak bardzo przegrał, widać właśnie we wczorajszym liście Jarosława Kaczyńskiego, który do partii i elektoratu wysyła jednoznaczny przekaz: stawiamy na Andrzeja Dudę, doceniamy go i potrzebujemy – pisze w swoim felietonie Kataryna.

W ciągu 48 godzin po wyemitowaniu w "Superwizjerze" reportażu ukazującego bandę czcicieli Adolfa Hitlera, chore fascynacje członków Dumy i Nowoczesności potępił premier, kilku ministrów i opozycja. Szkoda, że prezydent Andrzej Duda nie ma swojego zdania. Tylko cudze.

Tak jak jeszcze kilka dni temu wszyscy komentatorzy zastanawiali się nad tym, czy Antoni Macierewicz pozostanie w rządzie, tak teraz pytają o jego polityczną przyszłość.

Od lat zajmowałem się wpływem ustrojów na ich prawo karne. Przestudiowałem wszystkie znane totalitaryzmy: komunizm, nazizm, totalitaryzm włoski. To, co robi PiS jest szokująco do nich podobne - mówi były prezes Trybunału Konstytucyjnego i były Rzecznik Praw Obywatelskich, w rozmowie z Ewą Koszowską.

Prezydent nie mógł chcieć więcej. Rekonstrukcja rządu usuwa jego największego wroga, a także ministrów, których Andrzej Duda uważał za słabych i obwiniał ich za część wizerunkowych problemów. Będzie musiał zapłacić cenę, zarówno polityczną Jarosławowi Kaczyńskiemu, jak i wizerunkową, przyjmując ataki obrońców Antoniego Macierewicza. Ale i tak jest to cena warta zapłaty, a Andrzej Duda jest jednym z głównych wygranych rekonstrukcji.

Zwracanie odznaczeń, otrzymanych od ”niegodnych rąk”. Zapowiedzi niegłosowania na prezydenta, oskarżenie o zdradę, nazywanie jego środowiska ”gabinetem osobliwości”, kpiny z kompetencji, a nawet uznanie, że Andrzej Duda jest człowiekiem WSI, który dzisiaj ”stoi tam, gdzie stało ZOMO”. Czy to passusy z mediów opozycyjnych niechętnych obozowi rządzącemu? Tweety Tomasza Lisa albo Radka Sikorskiego?

Wszystko inne to didaskalia - najbardziej doniosłą zmianą jest zastąpienie Antoniego Macierewicza Mariuszem Błaszczakiem. To przygotowanie wizerunku partii pod wybory w 2019 roku, próba sięgnięcia jeszcze raz po elektorat, który pomógł PiS wygrać dwukrotnie w 2015 roku. Ale takie pójście do centrum nie podoba się tym, którzy stoją tuż przy prawej ścianie. Jeśli Antoni Macierewicz wezwie ich do ataku, Dobra Zmiana może się wykoleić.

Według źródeł Wirtualnej Polski, ważą się losy ministra Antoniego Macierewicza, na miejsce którego szykowany jest minister Mariusz Błaszczak. Pomimo otwartego konfliktu z Pałacem Prezydenckim i nacisków ze strony premiera Mateusza Morawieckiego na jego odwołanie, kluczowa może się jednak okazać konieczność wypełnienia ”misji smoleńskiej”. Chodzi o szykowany na wiosnę i ósmą rocznicę katastrofy raport, uwiarygadniający tezę o zamachu. Już w poniedziałek szef MON sugerował, że nie wszystkim będą się jego ustalenia podobać, a TVP ”unika tematu jak ognia”. Dla wielu komentatorów jest to jednak "łabędzi śpiew" odchodzącego w cień ministra.

Z chwilą, gdy wyschnie atrament na podpisach Andrzeja Dudy pod ustawami o Sądzie Najwyższym i Krajowej Radzie Sądownictwa, Polska zostanie wypisana z kręgu zachodniej kultury prawnej. Zaprzepaszczenie dorobku trzydziestu lat wolnej Polski to na pewno najbardziej spektakularne osiągnięcie PiS i prezydenta osobiście, choć mają - mimo krótkich jeszcze rządów - w dorobku już sporo porównywalnych wyczynów, zatem konkurencja była silna.

Polityczna końcówka roku wygląda, jakby jej scenariusz pisał Alfred Hitchcock. Każdy dzień zaczyna się od trzęsienia ziemi, a potem napięcie wyłącznie rośnie.

Prezydent Andrzej Duda ostatnio nie ma lekko. Według jednych znowu jest Adrianem mocno uzależnionym od swego prezesa, a inni uważają go za swego prezydenta i liczą, że zerwie się z tej smyczy.

Coś naprawdę niepokojącego dzieje się z Tomaszem Lisem. I nie chodzi tutaj o jego poglądy, które od lat są antypisowskie i spójne. Niech sobie takie będą, w końcu to wilcze prawo opozycji. Nie chodzi nawet o to, że Tomasz Lis bije na alarm, bo widzi upadek demokracji. W jakimś sensie go rozumiem. Obserwowanie erozji systemu, w którym pokładało się wiarę niemal religijną, to nie jest miły proces.

Jeśli Andrzej Duda zakończy rok milczeniem, grzecznie podpisując przemaglowane przez parlament ustawy o sądach, nie dostając przy tym od PiS nic w zamian - przegra politycznie rok. Próba "deadrianizacji" jaką heroicznie podjął latem zakończy się zimową klęską, a głowa państwa do końca zleje się ze swoją karykaturą z "Ucha prezesa" - pisze w felietonie dla WP Opinie Jakub Majmurek.

Lipiec, PiS przepycha w Sejmie ustawy o sądach. Nagle do gry wkracza Andrzej Duda, postrzegany wręcz jako rycerz na białym koniu. "Adrian został Andrzejem", "Prezydent wybił się na niepodległość" - słyszymy. Dzisiaj nie ma już wątpliwości, że to był wyskok, i to niezbyt przemyślany, bo dzisiaj Duda niemal całkowicie ustąpił przed PiS. Wrócił do narzekania, że mało może, a najbliższe tygodnie spędzi na stokach narciarskich i otwieraniu lodowisk.

Symboliczny triumf Macierewicza nad Prezydentem. Nigdy nie byłem sympatykiem Andrzeja Dudy, ale dzisiejsze upokorzenie, które zgotował mu Jarosław Kaczyński, jest porażające i przygnębia mnie jako obywatela RP.

Duda będzie miał w rządzie Morawieckiego także ministra obrony. Tak, ten twardy negocjator wynegocjował z Kaczyńskim deal prosty i oczywisty – w zamian za możliwość wpływania na politykę zagraniczną i wojsko przehandlował nienaruszalne standardy demokratycznego państwa prawa.