Białoruś

Wystąpienie Tuska okazało się być jedynie wrzuconym na Twitterze mini-orędziem. Choć w pierwszej chwili rezygnację z konferencji prasowej na rzecz jednostronnego oświadczenia uznałam za przejaw lenistwa lub niechęć do odpowiadania na pytania o konkrety, z perspektywy kilku godzin zaczynam nawet doceniać.

Mam wrażenie, że każdy chce coś na kryzysie ugrać. Opozycja - przywieźć pizzę uchodźcom i pozować do selfie w roli moralnych czempionów. Władza - pokazać siłę i sprawczość, urządzając kilka konferencji na tle zasieków i pograniczników. Narodowcy - napiąć patriotyczne muskuły, formując paramilitarne bojówki, wyglądające jak z wypadu na paintballa. Tak geopolityka zamienia się w kabaret reżyserowany przez Łukaszenkę.

PiS wykorzystuje strach przed imigrantami, a spora część opozycji próbuje się budować na bardzo naiwnie postrzeganym humanitaryzmie. To fałszywa perspektywa. Z obu stron. A dyskusja o migracji to dziś przede wszystkim zarządzanie emocjami.

Piotr Gliński powiedział na głos to, o czym jego koledzy z rządu radzą po cichu. - Polska w 2015 roku się obroniła i teraz też się obroni - skwitował na antenie Polsat News i dodał, że rząd ma siły i środki, by zapobiec niekontrolowanej migracji. Następnego dnia zobaczyliśmy, jak będzie to wyglądać w praktyce.

Russkij mir. Wychodzący poza Rosję świat rosyjskiej kultury i rosyjskiego języka. Poradziecki, albo neoradziecki. Albo skanseno-radziecki, jak w Naddniestrzu czy częściowo na Białorusi. Prawosławny albo postprawosławny. Ale na pewno Kreml nie ma na niego monopolu - pisze w cyklu #Międzymorze Ziemowit Szczerek.

Czy tak mocne zaangażowanie Mateusza Morawieckiego w sprawy Białorusi i polskie poparcie dla tamtejszej opozycji ma sens? Tak, bo jest to zdecydowanie w naszym interesie. W przeciwieństwie do niezaangażowania, które realnie odebrane byłoby jako popieranie chwiejącego się reżimu.

Polskie władze odbiły się od dna w sprawie Białorusi i zaczęły całkiem nieźle sobie radzić. Do momentu, w którym - jak to często bywa - zapomniały, że demokracja i współpraca wymagają konsultacji wszystkich współpracujących stron.

Polska wyszła z cienia w sprawie wydarzeń na Białorusi i aktywnie wsparła opozycję demokratyczną u naszego wschodniego sąsiada. Czy to jednak na pewno jest rozsądne i dobre dla naszego kraju? Wydarzenia związane z wizytą Swiatłany Cichanouskiej w Warszawie komentuje Marek Kacprzak.

Prezydent Białorusi nie nadążył za swoim narodem. Większość ma go dość. Gdyby wybory były uczciwe, to Alaksandr Łukaszenka by je przegrał. Po raz pierwszy od dawna miał je też z kim przegrać.

Alaksandr Łukaszenka bywa czasem rozbrajająco zabawny. Jak wtedy, gdy pytał opozycjonistów i dziennikarzy, stojąc na wyłożonym kolorową i tandetną kostką brukową placu: "chcecie zniszczyć takie piękno?". Białorusini ustawili się w kolejkach do urn, by mu odpowiedzieć. Ale znów nie będzie im dane.

I stało się: Alaksandr Łukaszenka trzęsie się ze strachu. Jak prędzej czy później prawie każdy dyktator. Europa wschodnia, odrzucając demokrację na rzecz "silnej ręki podnoszącej narody z kolan", dziecinnieje i prostaczeje jak on.

Rosyjsko-białoruskie ćwiczenia Zapad 2017 mogą być okazją do przećwiczenia i demonstracji przez Moskwę i Mińsk nowych zdolności obronnych. Manewry są postrzegane jako zagrożenie dla krajów NATO, między innymi z uwagi na brak transparentności, jaki charakteryzował stronę rosyjską w poprzednich latach. Warto zatem zastanowić się nad hipotetycznymi elementami przebiegu manewrów Zapad.

• Szczątki około 2 tys. jeńców znaleziono w miejscu byłego niemieckiego obozu jenieckiego Stalag 382 w Borysowie w środkowej Białorusi
• Informację przekazała w środę gazeta białoruskiego ministerstwa obrony "Biełorusskaja Wojennaja Gazieta. Wo Sławu Rodiny"

- Teza o ''trzech bratnich narodach'' – rosyjskim, białoruskim, ukraińskim – i o rosyjskim ''starszym bracie'' jest tezą polityczną, a nie naukową. Moskwa zawsze była dla nich – jak i dla Polaków – zagrożeniem - mówi w rozmowie z magazynem Historia Do Rzeczy białoruski historyk Anatol Taras.

Chatyń - wieś na Białorusi, którą brutalnie spacyfikowały oddziały niemieckie w 1943 r. - z racji swojej nazwy został wykorzystany przez Rosjan w najbardziej cyniczny z możliwych sposobów, bo tym co zrobili naziści w czasie II WŚ starano się "przykryć" to co wydarzyło się z polskimi oficerami w Katyniu. A wszystko dzięki banalnej intrydze, na którą nabierali się amerykańscy dziennikarze.

Zgromadził wokół siebie największych zabijaków z tuzina narodów. Łączyło ich jedno: nienawiść do czerwonych komisarzy.