Andrzej Duda(strona 17/1)

O tym, że prezydent Andrzej Duda coraz poważniej myśli o kolejnej kadencji świadczy coraz więcej jego działań i decyzji. Ostatni konflikt z rządem i Beatą Szydło. Dyscyplinowanie Macierewicza czy też ostatnia sprawa ze skandalicznym potraktowaniem harcerzy na Westerplatte, co zaniepokoiło prezydenta. No i konstytucja.

O tym, że prezydent Andrzej Duda coraz poważniej myśli na temat zmiany konstytucji, dowiedzieliśmy podczas debaty 25 sierpnia. Hasło całego cyklu spotkań - ”Konstytucja dla obywateli, nie dla elit” - przez wielu komentowane było jako ukłon w kierunku populizmu. Tymczasem głosy dochodzące z Pałacu Prezydenckiego wskazują, że nowa ustawa zasadnicza może diametralnie zmienić kształt polskiego parlamentaryzmu. Wydaje się, że na lepsze.

Kaczyński może i, według politycznej logiki, powinien zjeść prezydenta, który właśnie zaczął podnosić głowę i po raz pierwszy naprawdę zasmakował władzy. To dla każdego polityka przełomowy moment, który może poprowadzić go na sam szczyt. Duda wetując ustawę po raz pierwszy poczuł się najsilniejszym człowiekiem w Polsce. Tym, który decyduje o rozwoju wydarzeń. Teraz wszystko zależy od tego, czy Duda będzie się dalej wybijał na niezależność, czy wróci pod skrzydła Kaczyńskiego. Ale czy ktoś, kto usłyszał jak pół narodu odetchnęło z ulgą, będzie chciał na powrót być pogardzanym przez wszystkich Adrianem? Czy po tym, jak przez chwilę prezydent poczuł się dumny, pogodzi się, by przejść do historii jako największa łamaga polityczna po 1989 roku?

Prezydent zainaugurował w Gdańsku cykl debat o zmianie konstytucji. Problem w tym, że po tym wydarzeniu wciąż nie wiemy co proponuje Andrzej Duda. Większość przemówień skupiała się na krytyce obecnie obowiązującej ustawy zasadniczej, w dodatku za pomocą dobrze znanych i wielokrotnie powtarzanych argumentów.

Decyzja prezydenta Andrzeja Dudy, by nie podpisywać nominacji generalskich, była słuszna - uważa 35 proc. badanych, przeciwnego zdania jest 9 proc. respondentów. Tak wynika z sondażu Ariadny dla Wirtualnej Polski. Co ciekawe, zdecydowana większość elektoratu PiS staje tu po stronie głowy państwa.

Państwowe święta, zwłaszcza te o wojskowym charakterze, jak Dzień Wojska Polskiego, są na ogół okazją do tego, by państwo zaprezentowało obywatelom swoją sprawność i siłę. 15 sierpnia 2017 roku Polska pod rządami dobrej zmiany zorganizowała - jak co roku - wielką paradę wojskową, mającą świadczyć, że w istocie jesteśmy państwem poważnym, a nawet znaczącym. Parada w istocie nie wyszła najgorzej. Niestety, wszystko inne, co wydarzyło się w polityce tego dnia, kojarzyć się mogło ze wszystkim poza powagą państwa.

Konflikt kompetencyjny na linii prezydent-rząd umożliwiła konstytucja. Dlatego też spór pomiędzy PiS a Andrzejem Dudą, który nagle przestał być dla PIS przewidywalny (i zaczął: wetować, odmawiać nominacji generalskich, ubierać się w szaty trybuna ludowego) może ponownie wywołać temat zmiany konstytucji. A może gdyby za nieprzestrzeganie zasad współpracy na linii prezydent-rząd ministrowie musieli płacić kary finansowe, Antoni Macierewicz i Zbigniew Ziobro byliby bardziej nastawieni na współpracę?

Nowatorski program “socjalnego” PiS-u pozwoli wyrzucać na bruk rodziny z małymi dziećmi, osoby chore i niepełnosprawne. Niestety, prezydent Duda wrócił do swojej dawnej funkcji i posłusznie podpisał ustawę.

Po trzech ważnych wetach w lipcu, w sierpniu prezydent Andrzej Duda znów postawił się swojej dawnej partii. A przynajmniej należącemu do niej ważnemu ministrowi - szefowi MON Antoniemu Macierewiczowi.

Odmowa podpisania nominacji generalskich oraz admiralskich w Święto Wojska Polskiego przez Andrzeja Dudę, to wyraźny sygnał, że prezydent nie zamierza zrezygnować ze swoich prerogatyw. Tym samym spór pomiędzy BBN a MON wchodzi w kluczową fazę. Jak twierdzą nasi informatorzy - wcześniejsze mediacje traktowane były przez Antoniego Macierewicza jako słabość - dlatego postanowiono działać bardziej radykalnie. To sygnał do zmian dla premier Beaty Szydło oraz Jarosława Kaczyńskiego.

Gdyby dwa lata prezydentury Andrzej Dudy minęły ledwo miesiąc wcześniej, ich ocena byłaby całkiem różna. Można byłoby zapewne napisać, że głównym celem działań głowy państwa było - podobnie jak wcześniej robił to konsekwentnie w stosunku do Platformy Obywatelskiej przez pięć lat Bronisław Komorowski - wsparcie dla politycznego obozu, który rządzi Polską od października 2015 roku. Prezydent był po prostu częścią pisowskiego układu władzy. Jednak dwa weta wobec ustaw o Krajowej Radzie Sądownictwa i Sądzie Najwyższym każą na nowo spojrzeć na jego prezydenturę.

Prezydent Andrzej Duda w ostatnim czasie nas zaskakuje. W wywiadzie dla portalu 300polityka skomentował sytuację w PiS oraz najnowsze wydarzenia w kraju. Poinformował, kiedy ostatni raz spotkał się z Jarosławem Kaczyńskim i spekulował, co może czekać PiS, jeżeli nie uda się załagodzić podziałów.

O wzajemny szacunek, bez względu na poglądy polityczne, o dobrą współpracę z partnerami z Unii i wreszcie o przyjęcie na leczenie dzieci z Syrii apelowali powstańcy warszawscy. Prośby i apele zapewne padną także podczas kolejnych uroczystości upamiętniających zryw. Ale wątpliwe, by politycy posłuchali. Uważają, że wystarczy przypiąć kolejne ordery i na rok mają spokój.

Poprzedni sezon "Gry o tron" kończył się "wojną bękartów" - Jon Snowa i Ramseya Boltona - o panowanie nad północą fantastycznego kontynentu Westeros. Ich konflikt znalazł swój finał w jednej z najbardziej spektakularnych scen batalistycznych w historii telewizji. Przypominam ją sobie, gdy obserwuję, jak w polskiej polityce kończy się sezon 2016/2017. Jego przedłużająca się w upalną kanikułę końcówka przebiega bowiem pod znakiem może nie tak brutalnej, ale równie ekscytującej co "wojna bękartów", "wojny delfinów" polskiej prawicy - Zbigniewa Ziobry i Andrzeja Dudy.

Po wetach prezydenta między Nowogrodzką, a Pałacem Prezydenckim zapanowała nerwowa atmosfera. Rozpoczęła się wojna na słowa, przytyki, złośliwości. W wojnie tej wymownie milczała jedna osoba - prezes PiS Jarosław Kaczyński. Do poniedziałku niekwestionowany hegemon rządzącego obozu.

Jeśli ktoś zastanawiał się jaka atmosfera zapanowała po wetach Andrzeja Dudy pomiędzy Pałacem Prezydenckim a Nowogrodzką, dziś ma już jasność. Jarosław Kaczyński w obszernym wywiadzie dla TV TRWAM nie pozostawił wątpliwości - weta były poważnym błędem prezydenta, który zostanie mu zapomniany, jeśli zaproponowane reformy okażą się ”stanowcze i radykalne”. Andrzej Duda stanął tym samym przed najtrudniejszym wyzwaniem swojej prezydentury, które zadecyduje o jego szansach w następnych wyborach.

Po decyzji prezydenta Andrzeja Dudy o zawetowaniu dwóch ustaw PiS ws. sądownictwa, na polskiej prawicy zawrzało. Na Twitterze spierają się o to m.in. konserwatywni politycy i dziennikarze, ale my postanowiliśmy zapytać o zdanie Polaków, a konkretnie mieszkańców słynnego już bastionu PiS – Kuleszy Kościelnych.

Takiego rozwoju sytuacji nie przewidział nikt. Nawet najbardziej wytrawni obserwatorzy, którzy mają najlepszy dostęp do wszystkich możliwych źródeł, tym razem robili wrażenie zaskoczonych. Jednak decyzja prezydenta Andrzeja Dudy o tym, by zawetować dwie z trzech przygotowanych przez PiS ustaw, nie oznacza, wbrew nadziejom opozycji, początku politycznej wojny na górze. Nie jest także dowodem rozpadu prawicowego obozu.

Prezydent to pierwsza osoba w państwie, ale nie w TVP. Tam pierwsza była premier. Beata Szydło nie tylko wygłosiła konkurencyjne wobec Andrzeja Dudy przemówienie, ale też wbiła w niego kilka szpilek. To oznacza, że Jarosław Kaczyński zaczął traktować prezydenta jako ciało obce, by nie powiedzieć wroga.

Jeszcze dzisiaj w nocy wszyscy rozsądni Polacy marzyli o prezydenckim wecie, śnili o nim i byli gotowi się za nie pokroić. Stało się – dwie z trzech szkodliwych ustaw masakrujących sądownictwo zostaną zawetowane. I natychmiast wysypały się głosy, że to ustawka z prezesem, wielka polityczna gra i w ogóle żenada. To nic, że faktyczne zaoranie wymiaru sprawiedliwości to od kilku dekad główna idée fixe Kaczyńskiego i że Duda właśnie zabrał mu pług. To typowo polskie – eufemistycznie mówiąc – malkontenctwo pokazuje, że wielu osobom wcale nie chodziło o wetowanie wołających o pomstę do nieba ustaw o SN czy KRS, tylko o bezmyślne wykrzykiwanie „je…ć PiS!”, zawsze i wszędzie, za cokolwiek i kiedykolwiek.