abp marek jędraszewski

Poszczekają i przestaną - zwykł mawiać o dziennikarzach arcybiskup Marek Jędraszewski. Taką taktykę przyjął również w przypadku biskupa Jana Szkodonia oskarżanego o molestowanie nastolatki.

Arcybiskup Jędraszewski ma dar głoszenia wyrazistych opinii w ważnych kwestiach. Ale nie bierze poprawki na to, że ta wyrazistość bywa bronią obosieczną.

Kościół uwikłany w kampanię wyborczą zaczyna się potykać o własne nogi. Gdy prymas Wojciech Polak odcina się od słów Jarosława Kaczyńskiego, arcybiskup Jędraszewski z gorliwością wprowadza je w życie.

W Polsce pod rządami PiS jest jak w całym cywilizowanym świecie. Tylko że na odwrót. Poza tym wszystko się zgadza. Kluczowe dla nas pytanie brzmi: czy kraj stojący na głowie może stanąć kiedyś na nogi?

Blisko 2/3 badanych negatywnie oceniło słowa krakowskiego arcybiskupa Marka Jędraszewskiego, który w rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego mówił o "tęczowej zarazie". Źle oceniła je nawet blisko połowa elektoratu PiS.

W korespondencyjnym pojedynku na frekwencje, obrońcy abpa Jędraszewskiego kończą tydzień z wyraźną przewagą. Przed kurią w Krakowie zgromadziło się około dwóch tysięcy osób: wiernych, duchownych i polityków. Symbolicznie, w tym samym czasie przez Płock przechodziła pierwsza Parada Równości. Tak wygląda dzisiaj linia demarkacyjna ideowego podziału Polski.

Po tym, jak na o. Pawła Gużyńskiego prowincjał dominikanów nałożył zakaz czasowego wypowiadania się w mediach, abp Marek Jędraszewski może odetchnąć. Chwilowo. To nie jest tak, że "nie ma człowieka, nie ma problemu".

Abp Marek Jędraszewski podczas kazania z okazji 75. rocznicy Powstania Warszawskiego mówił o tęczowej zarazie, która przetacza się po Polsce w zastępstwie czerwonej. Te słowa to kolejny dowód na to, że krakowski metropolita minął się z powołaniem – zamiast budowniczego mostów wysadza je z pastorałem w ręku i mitrą na głowie. Zamiast biskupem, woli być piromanem - w każdym razie to drugie lepiej mu wychodzi.

Benedykt XVI twierdzi, że skandal pedofilski to pokłosie rewolucji seksualnej. Wtóruje mu – choć nie wprost - abp Marek Jędraszewski. Czy w ten sposób Kościół jest bliżej wyjaśnienia zarzutów, które mu się stawia?

W wielu częściach świata katolicyzm jest niewygodnym głosem dla rządzących, uwierającym obserwatorem i uczestnikiem debaty publicznej. Jednak nie w Polsce AD 2017, gdzie urzędowo-hierarchiczny katolicyzm poślubiony z władzą bał się swojego cienia albo ochoczo szedł z nią pod rękę, a - gdy robiło się naprawdę nieprzyjemnie i nie było innego wyjścia - był zaledwie protezą odwagi.

Już raz pisałem o abpie Jędraszewskim i jego fatalnej roli w sprawie abp. Paetza [poznański arcybiskup, któremu zarzucano molestowanie kleryków]. Wówczas, jako biskup pomocniczy w Poznaniu, organizował akcję podpisywania listów poparcia dla Paetza, zmuszając do tego księży dziekanów dekanatów archidiecezji poznańskiej. Dziś muszę poruszyć temat abpa Jędraszewskiego ponownie – pisze Stanisław Obirek, teolog, historyk, antropolog kultury i były jezuita.

Nie minął rok od nominacji abp. Marka Jędraszewskiego na metropolitę krakowskiego, a już wiadomo, że Kraków stał się dla hierarchy prywatnym poletkiem do walki z siłami ciemności. Role są już rozpisane - rolę demonów i owieczek z innego stada otrzymali przeciwnicy rządu PiS, wśród nich katolicy drugiego sortu i inne szatany.