po(strona 7/7)

Im bliżej wyborów tym więcej narzekania – głownie parają się nim znawcy, eksperci i publicyści – że wybór między PiS a PO to żaden wybór i że Polska jak kania dżdżu potrzebuje nowych ruchów i partii politycznych. Jednak wyborcy najwyraźniej myślą inaczej i oddają w większości głosy na znane ugrupowania. Niektórzy robią to z entuzjazmem, inni wszakże, być może większość, wychodzą z założenia, że lepsze stare i znane zło niż nowa i niepewna nadzieja. W tym roku sytuacja wydaje się być inna - pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Polityka, to nie jest pierwsza miłość, lecz raczej twarda nawalanka bezwzględnych wojowników. Ale czy naprawdę nie może tu być miejsca na czystą grę, wzajemny szacunek czy choćby tylko przestrzeganie reguł obowiązujących w dobrym towarzystwie? Na kogo tu głosować, na kogo? - pyta Wiesław Dębski w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Córka pani premier deklaruje, że w razie wygranej PiS zamierza wyjechać z Polski. Tomasz Lis, powodowany zapewne histerycznym strachem przed utratą wygodnych i doskonale płatnych posad w telewizji podobno publicznej i "Newsweeku", każdego dnia wrzuca do sieci teksty jak żywcem wyjęte ze skeczu Górskiego. "PiS cofnie nas o dekady!" - lamentuje Dominika Wielowieyska z Gazety Wyborczej". Jednym słowem, spadnie na nas dziesięć plag egipskich. A może raczej - pisowskich - pisze Łukasz Warzecha w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Niezależnie od tego, czy rozmawia się o migrantach, podatkach czy nowej ustawie ubezpieczeniowej, to można mieć pewność, że PiS i PO i tak "odlecą" w rejony swojej świętej wojenki. Prawdziwych i urojonych krzywd. Starych zatargów i różnic. To już się dzieje - pisze Rafał Woś w felietonie dla Wirtualnej Polski.

"Tolerancja", wbrew właściwemu znaczeniu tego słowa, oznacza przymusową już nawet nie zgodę, ale wręcz radość z wszelkich owoców postępu. Nietolerancyjny jest natomiast ten, kto powie, że homoseksualiści nie powinni się publicznie afiszować ze swoimi skłonnościami, nie powinni mieć prawa do "małżeństw" albo że w polskiej przestrzeni publicznej nie ma miejsca dla meczetów. Ba, nietolerancyjne jest nawet nazwanie Murzyna Murzynem. Przy czym w ustach Ewy Kopacz zdanie z użyciem tego magicznego słowa sprowadza się do kwestii bieżącej polityki: tolerancyjny jest ten, kto się cieszy z napływu imigrantów. Nie muszę chyba wyjaśniać, że "nacjonalistami" są ci, którzy się z tego nie cieszą - pisze Łukasz Warzecha w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Gdy w czasie niedawnych konwencji obu głównych partii słuchałem propozycji podatkowo-socjalnych, natychmiast chwyciłem się za portfel i przełożyłem go do przedniej kieszeni spodni. Tam trudno się do niego dobrać. PO przedstawiła swe zapowiedzi w taki sposób, że do dzisiaj nie wiem, czy ze swoimi dość średnimi dochodami znajdę się pod "płynącą skalą podatkową", czy nad nią? Ale i przy PiS trzymam się za portfel. Szeroki strumień napływającej gotówki może go bowiem rozsadzić - pisze Wiesław Dębski w felietonie dla Wirtualnej Polski.

- Nikt nie przypuszczał, że tym, co będzie rozstrzygać o wynikach najbliższych wyborów do Sejmu będzie kwestia, która jeszcze przed dwoma tygodniami w ogóle nie miała znaczenia. Sprawa uchodźców z dnia na dzień stała się najważniejszym tematem polskiej polityki. Nie mam wątpliwości, że prawdziwym zwycięzcą będzie ten, kto to zrozumiał, czyli Jarosław Kaczyński i PiS – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

- Na pierwszy rzut oka ekonomiczny program PO jest bardzo wrażliwy społecznie. Ale tylko na pierwszy rzut oka – pisze Rafał Woś w felietonie dla Wirtualnej Polski. Publicysta pisze, że rozwiązania zaproponowane przez Platformę idą w kierunku, w którym należy przesuwać polską gospodarkę „po latach ostrego liberalnego zaczadzenia”, które doprowadziło u nas m.in. do dramatycznego rozjazdu produktywności i płac oraz „uśmieciowienia” rynku pracy. Dlaczego propozycje PO wciąż pozostawiają jednak wiele do życzenia?

Pod hasłami walki z systemem Paweł Kukiz na lata umacnia polityczną dominację Platformy i PiS. I ostatecznie grzebie nadzieje wielu Polaków na zmianę – pisze Marcin Dzierżanowski w najnowszym wydaniu tygodnika „Wprost”.

- Polska lewica tak pięknie się od kilku miesięcy jednoczy, że na dwa miesiące przed wyborami zdążyła się wreszcie połączyć i ponownie podzielić. Wciąż nie wiemy, co lewicowe partie wpiszą na swoje wyborcze sztandary. Ale po co o tym rozmawiać, skoro dla tych państwa liczą się tylko stołki i poselskie diety? – pisze Wiesław Dębski w felietonie dla Wirtualnej Polski. Publicysta wspomina o negatywnych doświadczeniach z przeszłości, „kanclerzu Millerze” i rządach SLD, a także o największym błędzie, jaki popełniają młode lewicowe ruchy (Partia Razem).

- Późno, bo późno, ale jednak stało się to, na co przez lata czekały liberalne salony. Ewa Kopacz postanowiła wydać wojnę Kościołowi i konserwatywnej prawicy. Najpierw ustawa o in vitro, następnie o uzgadnianiu płci, wybór na rzecznika praw obywatelskich znanego ze wsparcia dla homoseksualistów Adama Bodnara, wreszcie przyspieszenie prac nad prawem o mowie nienawiści. Nie można mieć wątpliwości, że Platforma ostro skręciła w lewo – pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki.

- Nie wiadomo, czy to z powodu mniejszego ruchu na mieście, dzięki czemu każda akcja billboardowa jest bardziej widoczna, czy dlatego, że jest ich aż tyle, ale faktem jest, że plakaty z premier Ewą Kopacz zdominowały warszawskie przystanki – pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” zastanawia się, czy ostatnie pomysły sztabowców PO są trafne i pyta o efekty „bratania się Ewy Kopacz z ludem”.

Niesie się po internecie słowo partyjne. I wygładzone zdanka, i poważne teksty, i zdjęcia, i okrzyki bojowe. Oraz całkiem sporo hejtu, także partyjnego... Lud wyborczy się zabawia, oburza, polemizuje, walczy na noże... Tylko działacze partyjni niewiele z tego rozumieją. Wszyscy - od lewa do prawa, ze szczególnym uwzględnieniem eseldowców i platformersów - pisze Wiesław Dębski w felietonie WP.

- PO od lat jest jak grzybiarz, który zgubił się w lesie. Zbiera sporo niezłych grzybów, ale nie wie, którędy do domu. Wyborcy czują, że Platforma kręci się w kółko i to dlatego nie chcą jej poprzeć, a nie dlatego, że zbiera muchomory – pisze dla Wirtualnej Polski Jacek Żakowski. Publicysta, zastanawia się, jak doszło do tego, że rząd, który „dał tak dużo w tak krótkim czasie”, w zamian nie dostał do niczego. Dziennikarz wylicza, dlaczego Platforma wciąż traci w notowaniach, odpowiada na pytanie, czym różni się Ewa Kopacz od Donalda Tuska i wyjaśnia, co muszą zrobić partia, rząd i premier, by PO odzyskała zniechęconych do siebie wyborców.

Niektórzy twierdzą, że było im nawet żal Ewy Kopacz, gdy ta drżącym głosem, w stanie bliskim histerii, ogłaszała w ubiegłą środę dymisje w rządzie, po czym uciekła przed dziennikarzami, nie odpowiadając na żadne pytania. Podobnie zresztą jak uciekła w poniedziałek, po zaanonsowaniu nowej obsady opróżnionych ministerialnych stolców. Mnie pani premier nie żal. Wraz z całą Platformą solennie zapracowała na to, co ją teraz spotyka.

- Sojusz Kukiza z PO jest możliwy. Wiele postulatów Kukiza to postulaty Platformy z 2001 roku. Kukiz zarabia na koncertach, które finansują samorządowcy z Platformy. Dużą część zaplecza Kukiza stanowią samorządowcy z platformerskiego układu. Sojusz z PO uważam jednak za fatalny scenariusz. Kukiz to destrukcyjna siła w polskiej polityce. Nic dobrego z jego obecności w polskiej polityce nie wynika. Im szybciej ta siła zostanie zniszczona, tym lepiej - mówi Wirtualnej Polsce Jakub Majmurek. W drugiej części rozmowy publicysta wyjaśnia, dlaczego populizm Kukiza jest dużo gorszy od populizmu Leppera, dowodzi, że Kukiz bardzo szybko politycznie wypali się i zużyje, że jego hasła to ostro podkręcone postulaty, które od dawna istnieją w Platformie i w PiS-ie oraz, że ludzie którzy z muzykiem chcą wejść do sejmu "to nie jest sympatyczne towarzystwo". Majmurek opowiada także o przyszłości polskiej lewicy oraz szansach nowych partii: Razem i Nowoczesnej.PL.

- Myślę, że za Kukizem stoi cała grupa PR-owców, którzy mu mówią, co ma robić, aby wyglądać autentycznie. Jego występy polityczne przypominają koncerty w Mrągowie, tyle tylko, że piosenki są zastępowane szczuciem przeciwko nieprzychylnym dziennikarzom, urzędnikom albo politykom" – mówi Wirtualnej Polsce Piotr Szumlewicz, socjolog i dziennikarz, autor książki „Wielkie pranie mózgów. Rzecz o polskich mediach”. W drugiej części rozmowy podsumowującej prezydenckie wybory publicysta opowiada o wielkim triumfie i najbliższej przyszłości Pawła Kukiza, a także o polskiej lewicy i licznych porażkach Leszka Millera.

- Program Dudy nie różni się znacząco od poglądów Komorowskiego. Zwycięstwo kandydata PiS-u to gwarancja wprowadzenia nowych ludzi do Pałacu Prezydenckiego. Cała reszta jest tajemnicą – mówi Wirtualnej Polsce Piotr Szumlewicz, socjolog i dziennikarz, autor książki „Wielkie pranie mózgów. Rzecz o polskich mediach”. W pierwszej części rozmowy podsumowującej prezydenckie wybory publicysta opowiada m.in. o tym, co zmieni się w Polsce, jeśli w październiku wygra PiS, czy straszenie partią Kaczyńskiego wciąż działa i co zrobi Platforma w razie przegranej.