japonia

Bronisław odebrał sobie życie zanim jego młodszy brat wyzwolił Polskę. Był totalnym przeciwieństwem Józefa. Nigdy nie wziął szabli do ręki – mówi Danuta Onyszkiewicz, prawnuczka marszałka.

• Sugihara Chiune w 1939 r. był japońskim dyplomatą w Kownie na Litwie
• Na własną rękę masowo wydawał Żydom wizy, co kilku tysiącom z nich uratowało życie
• Istnieje podejrzenie, że działał w porozumieniu z polskim wywiadem
• Za swoją działalność został uhonorowany medalem Sprawiedliwego Wśród Narodów Świata

• Podczas walk z Japończykami o atol Tarawa Amerykanie ponieśli wysokie straty • Ogromna liczba zabitych żołnierzy skłoniła dowództwo US Army do modyfikacji taktyki wojennej • Dzięki zmianom w sposobie prowadzenia wojny udało się zmniejszyć ofiary wśród żołnierzy walczących na na Wyspach Marshalla

W pojedynczym i najbardziej śmiercionośnym nalocie II wojny światowej 334 amerykańskie B-29 spuściły deszcz bomb zapalających na Tokio. W kilka godzin rozpętały one szalejącą z prędkością 45 km/h burzę ogniową, która zabiła 100 tys. osób, a niespełna milion mieszkańców pozbawiła dachu nad głową. Tyle ofiar nie pochłonęły nawet Hiroszima i Nagasaki razem wzięte. W jedną marcową noc 1945 roku stolica Japonii zamieniła się w prawdziwe piekło na Ziemi - pisze Marcin Makowski w artykule dla WP.

Japońscy żołnierze zakłuwali jeńców bagnetami, zasypywali żywcem, topili w rzece lub ścinali samurajskimi mieczami. Zbiorowe gwałty zarówno na nastolatkach, jak i staruszkach, popełniano mimo obecności europejskich dziennikarzy i duchownych. Do dziś zachowało się wiele makabrycznych zdjęć jednej z najstraszniejszych masakr XX wieku. Zagłada starej chińskiej metropolii nadal wstrząsa mimo upływu prawie ośmiu dekad.

Badania osadów zgromadzonych na dnie japońskiego jeziora zwiększyły wiarygodność historycznych relacji o dwóch wielkich klęskach mongolskiego imperium. Armie mongolskie miały zostać zniszczone przez tajfun, co dwukrotnie uchroniło Japonię przed inwazją.

Podczas II wojny światowej, w pobliżu wyspy Leyte na Filipinach doszło do największej bitwy powietrzno-morskiej w historii. Stoczyły ją floty: amerykańska i japońska. Czterodniowa batalia zakończyła się klęską Japończyków. Pokonana w Zatoce Leyte Japońska Cesarska Marynarka Wojenna nie odzyskała już nigdy swojej świetności. Ta przegrana oznaczała też ostateczne fiasko japońskiej strategii zakładającej pokonanie i zniszczenie floty wojennej Stanów Zjednoczonych w jednej wielkiej bitwie.

Tajfun nazwany Kamikaze ("boski wiatr") zniszczył po raz drugi flotę mongolską, która miała dokonać inwazji na Japonię (poprzednio w 1274). Na dno poszło prawdopodobnie 4 tys. okrętów, wraz z ok. 100 tys. żołnierzy.

W nocy z 8 na 9 sierpnia Związek Radziecki wypowiedział wojnę Japonii. Sowieckie dywizje wkroczyły do Mandżurii, rozbijając szybko japońską Armię Kwantuńską. 6 i 9 sierpnia Amerykanie zrzucili bomby atomowe na Hiroshimę i Nagasaki, co przyczyniło się do złamania oporu i do podpisania aktu bezwarunkowej kapitulacji Japonii.

Podczas budowy kolei birmańsko-syjamskiej w latach 1942-1943 prawdopodobnie zginęło nawet 100 tys. osób. Większość ofiar stanowili azjatyccy robotnicy przymusowi, nazywani romusha. Gdy Japończykom brakowało rąk do pracy, organizowali łapanki, na przykład w czasie specjalnie przygotowanych darmowych seansów w kinach. Ci, którzy się na nie skusili, niebawem wycinali dżunglę i sypali nasypy - pisze "Polska Zbrojna".

Porucznik Hiro Onoda przez niemal 30 lat po kapitulacji Cesarstwa Japonii prowadził własną wojnę. Gdy po latach życia w ukryciu w końcu wyszedł z dżungli i złożył broń, nie potrafił przystosować się do nowej rzeczywistości. Onoda był jednym z wielu japońskich żołnierzy, którzy po zakończeniu II wojny światowej kontynuowali samotną walkę w imię cesarza. Ich zawiłe losy przypomina "Polska Zbrojna".

Stał się symbolem japońskich zbrodni wojennych w czasie II wojny światowej. Dzieje budowy "kolei śmierci", łączącej Bangkok w Tajlandii z Rangunem w Birmie, zainspirowały francuskiego jeńca Pierre’a Boulle do napisania powieści "Most na rzece Kwai". Na jej podstawie David Lean w 1957 roku nakręcił film, który zdobył siedem Oskarów i stał się klasyką kina wojennego. Mało kto usłyszałby o budowniczych tego mostu i o śmierci tysięcy jeńców wziętych przez Japończyków do niewoli, gdyby nie ten obraz.