syria

Istnieją ludzie, którzy jak motyl wnoszą piękno. Istnieją tacy, którzy zabijają jak skorpion – mówi Kholoud Charaf, syryjska poetka, pisarka i malarka. Wie, co to wojna. Widziała śmierć, poranione dzieci i torturowanych ludzi. Do dziś nie decyduje się mówić o tym wprost. Robi wszystko, byśmy nie koncentrowali się na tym, co straszne. Chce byśmy zrobili wszystko, by więcej się to nie powtórzyło. Chce świata motyli.

W Damaszku spotkali się wiceministrowie spraw zagranicznych Syrii i Polski. To zaskakujące rozmowy w bardzo złym momencie. W ich wyniku Polska wygląda na wykonawcę rosyjskich interesów sprzecznych z polityką UE.

Amerykanie, Brytyjczycy i Francuzi zaatakowali Syrię. Rakiety spadły na trzy cele związane z bronią chemiczną. Wszyscy ogłosili sukces. Nawet Rosjanie i Syryjczycy. Z tego płynie ważna lekcja dla wszystkich sojuszników USA, w tym Polski.

Od kilku tygodni trwa wyścig między syryjską armią rządową (SAA) i Syryjskimi Siłami Demokratycznymi (SDF) o to, kto pierwszy dojdzie do Dajr az-Zaur i zajmie to miasto oraz całą dolinę Eufratu. Stawką jest kontrola tamtejszych złóż oraz szlaku Bagdad – Damaszek/Aleppo.

Kraje Europy Środkowo-Wschodniej, a szczególnie Polska i Węgry, są oskarżane o cynizm i zdradę ideałów europejskich za odmowę udziału w rozwiązaniu problemu relokacji uchodźców. W tym kontekście często powraca pytanie: jak bogate kraje Zatoki Perskiej (Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie (ZEA) czy Kuwejt) pomagają muzułmanom z Syrii?

Napływ imigrantów i uchodźców jest jednym z najgorętszych tematów debaty politycznej w Europie i w Polsce. Emocje często przesłaniają obraz. Realne problemy prawdziwych ludzi zostały zepchnięte na dalszy plan politycznych potyczek. Nikt się już nie zastanawia komu, jak i za ile pomagać. Polska nie ma się przy tym czego wstydzić, tyle że zupełnie nie umie tego wykorzystać.

Rosja, Turcja i Iran porozumiały się w sprawie utworzenia bezpiecznych stref w Syrii. Kłopot w tym, że część zainteresowanych się nie zgadza albo nie uczestniczy w rozmowach, a realne strefy bezpieczne są zupełnie gdzie indziej. Wojna jeszcze się nie skończyła, ale już zaczyna się mówić o rachunku za nią, który zapłacimy nawet, jeżeli uważamy, że nas nie dotyczy.

Mamy takie czasy, że koniecznością stało się łączenie strategicznych punktów między Afganistanem, Syrią i Koreą Północną. Tylko w ten sposób świat może bowiem zacząć dostrzegać coś przypominającego spójne - choć błędne - podejście do polityki zagranicznej USA w wykonaniu administracji Donalda Trumpa.

Amerykańskie rakiety nad ranem spadły na bazę lotniczą Szajrat w zachodniej Syrii. Donald Trump w ten sposób powiedział każdemu dyktatorowi na świecie, że nie zawaha się użyć siły. Nie oznacza to jednak końca cierpień Syryjczyków.

Gaz bojowy, najprawdopodobniej sarin, zabił przynajmniej 70 osób w miejscowości Chan Szejchun w północno-zachodniej Syrii. Wśród ofiar jest wiele dzieci. Tu kończy się informacja, a zaczynają domysły. Brak rzetelnych relacji i manipulacje w połączeniu z natłokiem bombardujących nas koszmarów powodują, że tragedia co najwyżej wywoła chwilowe wzburzenie. Niektórzy wzruszą ramionami.

Polsce nie na rękę jest coraz gorsza sytuacja na Wschodzie. Możliwe, że na Ukrainie zaczną wzrastać nastroje radykalne. Putin zapewne będzie prowokować antypolskie wystąpienia. Może się u nas znaleźć wielka fala uchodźców ukraińskich. Każda destabilizacja Ukrainy rykoszetem trafi też w nas - pisze Dawid Wildstein dla Wirtualnej Polski. Felietonista podsumowuje 2015 rok i przewiduje, jaki będzie rok 2016.

- Słowa Kukiza o uchodźcach to brednie. Mieszanina kompleksów à la zaściankowy Mesjasz z teoriami spiskowymi i totalnym brakiem orientacji w bieżącej sytuacji świata. Utrzymanie u nas 2,5 tysiąca uchodźców kosztowałoby każdego z nas niecałe dziesięć groszy miesięcznie. To jest ten dramat, niszczenie Polski i spychanie jej w ekonomiczną otchłań? - mówi Wirtualnej Polsce Szymon Hołownia. Znany publicysta, prezenter telewizyjny i autor "Jak robić dobrze", ostro polemizuje z Pawłem Kukizem, krytykuje polską politykę i wyjaśnia, dlaczego należy pomagać Afryce, choć „mamy swoje problemy”. Odpowiada także Wojciechowi Tochmanowi na pytanie, dlaczego powinniśmy przyjmować chrześcijańskich uchodźców oraz zdradza, czy w 2020 roku zawalczy o stanowisko Prezydenta RP z Robertem Biedroniem i Januszem Piechocińskim.

Alois Brunner, bliski współpracownik Adolfa Eichmanna, odpowiedzialny za deportacje ok. 125 tys. Żydów do obozów zagłady, przez kilkadziesiąt lat żył w Damaszku i korzystał z ochrony syryjskiego reżimu.

Średniowieczni Słowianie w Hiszpanii, Afryce i na Bliskim Wschodzie? To nie żarty, we wczesnym średniowieczu pojawiali się tam całymi tysiącami. Wielu z nich czekał los pełen przygód i niebezpieczeństw. Tworzyli m.in. najbardziej cenione elitarne gwardie świata arabskiego - Saqāliba.