prezydent(strona 2/3)

Im głośniej Antoni Macierewicz krytykuje działania władz, tym mocniej widać, jak politycznie słabnie. Jego okopy to program w niszowej telewizji i cotygodniowy felieton w mediach ojca Rydzyka. To stamtąd potężny niegdyś minister obrony śle pociski wymierzone w prezydenta.

Pokorny, pełen empatii, wsłuchujący się w głos matek i ojców niepełnosprawnych dzieci. Ten obraz Andrzeja Dudy na długo utkwi w pamięci polityków PiS. Bo to jemu, a nie przedstawicielom rządu, udało się przekonać protestujących, że władza ma wolę rozwiązać ich problemy. Polityczny majstersztyk. Teraz czas na ruch premiera.

Andrzej Duda zdecydował o podpisaniu kontrowersyjnej nowelizacji ustawy o IPN i odesłaniu jej do Trybunału Konstytucyjnego. Nie miał odwagi wziąć na siebie pełnej odpowiedzialności za podpisanie ustawy, a efekt będzie taki sam, bo TK ją zaakceptuje.

Prezydent nie mógł chcieć więcej. Rekonstrukcja rządu usuwa jego największego wroga, a także ministrów, których Andrzej Duda uważał za słabych i obwiniał ich za część wizerunkowych problemów. Będzie musiał zapłacić cenę, zarówno polityczną Jarosławowi Kaczyńskiemu, jak i wizerunkową, przyjmując ataki obrońców Antoniego Macierewicza. Ale i tak jest to cena warta zapłaty, a Andrzej Duda jest jednym z głównych wygranych rekonstrukcji.

Jarosław Kaczyński udzielił tygodnikowi "Sieci Prawdy" dwóch wywiadów: jednego oficjalnego, drugiego zamaskowanego jako tekst Jacka Karnowskiego. I to ta druga część jest najważniejsza, bo pokazuje napięte relacje na linii Andrzej Duda - Jarosław Kaczyński. Mamy cały długi protokół rozbieżności, a przede wszystkim wyraźny dowód na to, jak bardzo emocjonalny to spór.

Przez pięć godzin prezydent Andrzej Duda spotykał się z przedstawicielami kolejnych klubów parlamentarnych. Ale wnioski płynące z tych rozmów nie są dla Andrzeja Dudy zbyt optymistyczne: opozycja nie zapałała w lipcu bezgraniczną miłością do prezydenta i bez ogródek krytykuje jego pomysły. A i PiS, choć w dużo łagodniejszej formie, zgłasza zastrzeżenia do prezydenckich projektów.

Jeśli mam spekulować o stanie ducha Beaty Szydło, widzę raczej człowieka zrezygnowanego. Polityka, który już o nic ważnego nie walczy. Mam wrażenie, że powoli sama wycofuje się z funkcji premiera. Jej nieobecność zwłaszcza teraz, gdy w najważniejszych resortach ma "pożar w burdelu", musi dawać do myślenia. Można odnieść wrażenie, że nikt nie panuje nad tym, co się w rządzie dzieje, i chyba tak rzeczywiście jest. Nie zdziwię się, jeśli na dwulecie rządu Beata Szydło sama odejdzie. Na jej miejscu też wolałabym nie czekać na tweeta z dymisją.

Niespodziewana decyzja prezydenta Andrzeja Dudy to nowe otwarcie w batalii o to, czy Polska pozostanie demokratycznym państwem prawa, czy zamieni się w niedemokratyczne państwo bezprawia. I chociaż najbardziej pożądanym i rozsądnym rozwiązaniem było zawetowanie wszystkich trzech ustaw, to nawet odmowa podpisania dwóch z nich spowoduje, że dekompozycja demokracji w Polsce nie przebiegnie tak łatwo. Prezydent wykazał się odwagą i za to mu chwała.

Prezydent Andrzej Duda, po pierwszym wecie tej kadencji Parlamentu w sprawie Regionalnych Izb Obrachunkowych, postanowił podnieść stawkę i zapowiedział, że nie podpisze również ustawy o Sądzie Najwyższym. Nie zrobi tego, dopóki Sejm nie uchwali jego poprawki do KRS. Ton głosu i stanowczość każą sądzić, że to coś więcej niż tylko polityczny deal za kulisami. Prezydent zaczął poważnie walczyć o swoje prerogatywy. Nareszcie.

Andrzej Duda oraz politycy PiS-u i Kukiz’15 jako pierwsi w Polsce zrozumieli, że są ludziom zupełnie zbędni. Żaden polityk nie rozwiąże kryzysu uchodźczego tak skutecznie, jak przeciętny Polak. Żaden polityk nie napisze konstytucji tak mądrej, jak przeciętny Polak. Doceniając zbiorową mądrość Przeciętnego Polaka, podpowiadam prezydentowi i obozowi rządzącemu zestaw 10 pytań, które trzeba dopisać w planowanym referendum. Dzięki nim raz na zawsze zlikwidujemy m.in. podatki, abonament RTV, wysokie zarobki adwokatów i absurdalne ceny benzyny.