marcin makowski(strona 3/3)

Choć niektórym może się wydawać, że wszystko co najgorsze w kryzysie dyplomatycznym na linii Polska-Izrael już za nami, a właśnie w tej chwili rozpoczyna się trudny proces konsultacji i dialogu, najwidoczniej nie spojrzeli w kalendarz. Ten temat nie zejdzie z czołówek mediów przez miesiące. A czkawką będzie się odbijać przez lata.

Seksizm, transfobia, homofobia, zbyt małe zróżnicowanie rasowe, wyśmiewanie otyłości, promowanie niestosownych związków… to nie jest opis zlotu alt-prawicy w ”New York Timesie”. To sitcom ”Przyjaciele”, widziany oczami wychowanych w strefie komfortu millenialsów. Czy poprawność polityczna wykastrowała nasze poczucie humoru?

W czwartek 11 stycznia, po chaosie wokół głosowania związanego z obywatelskimi projektami dotyczącymi prawa aborcyjnego, opozycja powinna zadać sobie jedno, egzystencjalne pytanie. Czy ona w ogóle w takim kształcie jest polskiej polityce potrzebna?

Mateusz Kijowski, były lider KOD-u, a obecnie ”stypendysta wolności”, udzielił wywiadu mojemu redakcyjnemu koledze Grzegorzowi Łakomskiemu. Właściwie przez całą rozmowę starał się wszystkich przekonać, że nie pracuje, bo dostał wilczy bilet, jego sytuacja życiowa jest dramatyczna, a datki od ludzi na spłatę długów to forma ”kontraktu” ze społeczeństwem. Za jego działalność obywatelską i pozytywistyczny trud. Ile bym w sobie nie wykrzesał empatii, nie umiem mu jednak współczuć. Facet, który przeznacza swój czas na chodzenia po mediach i użalanie się, zamiast zabrać się za jakąkolwiek pracę, to karykatura samego siebie.

Coś naprawdę niepokojącego dzieje się z Tomaszem Lisem. I nie chodzi tutaj o jego poglądy, które od lat są antypisowskie i spójne. Niech sobie takie będą, w końcu to wilcze prawo opozycji. Nie chodzi nawet o to, że Tomasz Lis bije na alarm, bo widzi upadek demokracji. W jakimś sensie go rozumiem. Obserwowanie erozji systemu, w którym pokładało się wiarę niemal religijną, to nie jest miły proces.

Dwa lata po przejęciu władzy, z dziesiątkami kryzysów wizerunkowych i chaosem personalnym eufemistycznie zwanym ”rekonstrukcją”, Zjednoczona Prawica odnotowuje 50 proc. poparcia. I nie jest to próg, którego nie da się przeskoczyć. Z obecną opozycją realnie da się powalczyć o 60. Bo opozycja w aktualnym kształcie PiS-owi zagrozić już nie zdoła. Dlatego Jarosław Kaczyński powinien się bać w tej chwili przede wszystkim samego siebie. Powiedzmy sobie szczerze, nie jest to specjalnie optymistyczna wizja przyszłości polskiej demokracji.

W środę 6 grudnia Donald Trump ogłosił, że Stany Zjednoczone uznają Jerozolimę jako stolicę Izraela oraz przeniosą tam swoją ambasadę. Jego przemówienie wywołało oczywisty entuzjazm Żydów, wściekłość Ligi Arabskiej i zapowiedź kolejnej intifady ze strony Palestyńczyków. Światowe media rozpisywały się o ”Bliskim Wschodzie w ogniu” i zamieszkach na ulicach strefy Autonomii Palestyńskiej. Przez cztery dni obserwowałem te wydarzenia z bliska. Jedno mogę powiedzieć na pewno - żadna generalizacja nie tłumaczy polityczno-społecznej mozaiki regionu. Natomiast wiele z nich szkodzi.

Pojawiają się kolejne informacje dot. umieszczenia w pojedynczych trumnach szczątek kilku osób. Jak do tego doszło? - Nie mówimy tutaj o dramacie osobistym Ewy Kopacz - stwierdził Marcin Makowski (Wirtualna Polska, "Do Rzeczy"). - Nie wiem, jaki motyw miała Ewa Kopacz, żeby szczątki ciał znalazły się nie tam, gdzie trzeba. Trzeba być niespełna rozumu, żeby przypisywać jej taki motyw - powiedział z kolei Sławomir Sierakowski ("Krytyka Polityczna").

Bartłomiej Misiewicz został "odnaleziony" - został pełnomocnikiem zarządu ds. komunikacji w Polskiej Grupie Zbrojeniowej. Publicyści w programie Wirtualnej Polski nie kryli zdziwienia "nieposłuszeństwem i dziwnym uporem" Antoniego Macierewicza ws. byłego rzecznika MON.