weto prezydenta

Ostatnio wpadłem na pomysł, który mógłby jakoś uzdrowić ten konflikt polsko-polski. Trzeba zrobić taką komedię à la francuskich "Nietykalnych". O przyjaźni liberała, lewicowca i pisowca. Cały film kłóciliby się o politykę, ale bez przerwy ładowaliby się w różne perypetie i ratowali sobie nawzajem życie. Oczywiście, wszyscy byliby w tym filmie druzgocząco wyśmiani, jeśli chodzi o ich pogląd na świat, i pogląd każdego z nich by się bez przerwy kontrował z rzeczywistością. Ale na końcu okazaliby się dobrymi ludźmi. Mam nawet tytuł: "Wszyscy Polacy". Od piosenki Bayer Full – mówi Jakub Żulczyk, pisarz, autor "Wzgórza psów", scenarzysta serialu "Belfer", w rozmowie z Grzegorzem Wysockim (WP Opinie).

Andrzej Duda ma się czego bać, wszak zrobił rzecz niewybaczalną dla dyktatora lub raczej osoby pretendującej do tego miana - sprzeciwił się. I to w sprawie kluczowej, wręcz fundamentalnej. Jego weto zatrzymało na jakiś czas marsz PiS-u po władzę totalną. Dzisiaj o 18:15 w długim wywiadzie dla Telewizji Trwam, pierwszy raz po wecie prezydenta głos zabierze sam Jarosław Kaczyński.

Wymiar sprawiedliwości staje się fikcją, jeśli o wyniku sporu nie decyduje prawo, tylko dostęp do ucha prezesa lub jego stronników. PiS chciał nam zafundować nie tylko zamianę starych elit na nowe, ale przy tym przetrącić kręgosłup całej trzeciej władzy.

Po decyzji prezydenta Andrzeja Dudy o zawetowaniu dwóch ustaw PiS ws. sądownictwa, na polskiej prawicy zawrzało. Na Twitterze spierają się o to m.in. konserwatywni politycy i dziennikarze, ale my postanowiliśmy zapytać o zdanie Polaków, a konkretnie mieszkańców słynnego już bastionu PiS – Kuleszy Kościelnych.

”A więc wojna!” – komentowało sporo polityków oraz publicystów po tym, gdy prezydent Andrzej Duda zapowiedział zawetowanie dwóch z trzech ustaw dotyczących wymiaru sprawiedliwości. Ci, którzy postrzegają polską politykę w kategoriach wiecznego konfliktu, dzisiaj pierwsi padli jego ofiarą. Uwierzyli bowiem, że rzeczywistość jest tak prosta, jak w ”Uchu prezesa”, gdzie postaci są wyraziste, Andrzej jest Adrianem, a za wszystkie sznurki pociąga wszechmocny Prezes. Co ciekawe, tej iluzji uległa również część prawicy. Orędzia premier i prezydenta ostatecznie ją rozwiały.

Jeszcze dzisiaj w nocy wszyscy rozsądni Polacy marzyli o prezydenckim wecie, śnili o nim i byli gotowi się za nie pokroić. Stało się – dwie z trzech szkodliwych ustaw masakrujących sądownictwo zostaną zawetowane. I natychmiast wysypały się głosy, że to ustawka z prezesem, wielka polityczna gra i w ogóle żenada. To nic, że faktyczne zaoranie wymiaru sprawiedliwości to od kilku dekad główna idée fixe Kaczyńskiego i że Duda właśnie zabrał mu pług. To typowo polskie – eufemistycznie mówiąc – malkontenctwo pokazuje, że wielu osobom wcale nie chodziło o wetowanie wołających o pomstę do nieba ustaw o SN czy KRS, tylko o bezmyślne wykrzykiwanie „je…ć PiS!”, zawsze i wszędzie, za cokolwiek i kiedykolwiek.

Szanowny Panie Prezesie! Przed chwilą dowiedziałem się o okropnej zdradzie, która spotkała Pana i pańską partię. Prezydent RP przyłączył się do puczu zdradzieckich mord i kanalii, które od tygodnia spacerowały w celu obalenia rządu tysiącletniej Polski. Wiem, że jak Pan już się obudzi, to nie będzie Pan miał dzisiaj dobrego dnia (nie zawsze jest ten dzień, w którym człowiek się dowiaduje, że jego zamach stanu się nie udał), ale od czego jest Pana wypróbowany przyjaciel, czyli ja. W takiej chwili potrzebuje Pan dobrej rady jak nigdy wcześniej.

24 lipca to wielki zwrot we współczesnej historii Polski. To nie jest ta sama Polska, co wczoraj, miesiąc temu czy rok temu. Po wielu miesiącach duchoty w państwie Kaczyńskiego w końcu możemy odetchnąć wolnością. Prezydent Duda przy wielkim udziale społeczeństwa zatrzymał walec PiS. To początek końca Jarosława Kaczyńskiego.

No i stało się coś, na co wielu przeciwników prezydenta Andrzeja Dudy czekało, jak na test niezależności. Pierwsze weto ustawy zgłoszonej przez Prawo i Sprawiedliwość, i to nie jakiejś pobocznej i mało istotnej zmiany, ale projektu, który docelowo miał zrewolucjonizować sposób pracy samorządów, uzależniając je jeszcze bardziej od władzy centralnej. Niektórzy komentatorzy wskazują, że może jednak chodzić o coś więcej.