tomasz lis

Wraz z założeniem partii i pierwszymi sondażami, pokazującymi odpływ wyborców Platformy na rzecz Wiosny, Robert Biedroń z politycznego celebryty nagradzanego przez "Newsweeka” i goszczonego w TVN, zamienił się we wroga Lisa i Schetyny. Rozbijacza opozycyjnej jedności. Z sytuacji skwapliwie skorzysta TVP.

W 2004 roku PBS przeprowadził dla "Newsweeka" sondaż prezydencki, w którym umieścił Tomasza Lisa. Wyniki zaskoczyły wszystkich – dziennikarz mógł liczyć na 43 proc. głosów. W badaniu na panelu Ariadna sprawdziliśmy, jak obecnie wyglądałyby jego szanse.

Tomasz Lis napisał "Historię prywatną", by jak sam mówi, "podsumować" 30 lat dziennikarskiej kariery. I nie krył, że widzi koniec tej przygody. Choć starał się zaprzeczyć, wszystko wskazuje na to, że zmierza wejść do świata polityki.

Tomasz Lis wieszczył upadek PiS-u i przespał ten moment. Bywa.

Coś naprawdę niepokojącego dzieje się z Tomaszem Lisem. I nie chodzi tutaj o jego poglądy, które od lat są antypisowskie i spójne. Niech sobie takie będą, w końcu to wilcze prawo opozycji. Nie chodzi nawet o to, że Tomasz Lis bije na alarm, bo widzi upadek demokracji. W jakimś sensie go rozumiem. Obserwowanie erozji systemu, w którym pokładało się wiarę niemal religijną, to nie jest miły proces.

Polska opozycja zachowuje się jak dzieci we mgle. To prawda znana przynajmniej od dwóch lat, ale w sytuacji, gdy przychodzi rozpatrywać sprawy takiej wagi jak reforma wymiaru sprawiedliwości, jej nieudolność zaczyna być równie groźna, jak upór koalicji rządzącej.

Tomasz Lis, redaktor naczelny tygodnika “Newsweek” oraz portalu naTemat.pl, postanowił ostatnio zostać antyfaszystą i planuje kontrmanifestację wobec Marszu Niepodległości. To oczywiście doskonała wiadomość. W mrocznych czasach roku 2017 nad Wisłą każda osoba występująca przeciwko brunatnej fali jest na wagę złota. Trochę dziwi fakt, że redaktor Lis nie wykorzystał swoich mediów do promowania tegorocznego protestu, ale, cóż - może przeoczył.

TVN jako telewizja prorządowa? Materiały o Platformie Obywatelskiej ostre jak paski TVP Info? Przestawienie politycznej wajchy oraz dziennikarze, którzy schlebiają politykom PiS? Brzmi jak Polska po drugiej stronie lustra, w której za pomocą czarnej magii odwrócono sensy i znaczenia. Albo po prostu jak zwykły dzień Tomasza Lisa, który akurat wieczorem oglądał telewizję i strasznie się zmartwił, bo w jednym materiale skrytykowano Hannę Gronkiewicz-Waltz.

Jeśli ryba psuje się od głowy, Polska psuje się od polityków i dziennikarzy. I znikąd nie widać ratunku. Niestety coraz wyraźniej dryfujemy w odmęty chamstwa, które przestaje być marginesem i staje się obowiązującym sposobem prowadzenia debaty publicznej. Konsekwencje takiego stanu rzeczy są poważniejsze niż tylko połajanki w mediach - to gnicie państwa od środka - pisze Marcin Makowski dla WP.

Polski establishment ma problem z podwójną lojalnością - wobec Zachodu i naszego społeczeństwa, którym rządzi, mówi mu co ma myśleć, czego się wstydzić, co jest warte naśladowania, a co godne pogardy. Rosnące różnice w dochodach powodują, że szczyt klasy wyższej coraz bardziej odrywa się od społeczeństwa. Ten uproszczony wizerunek polskiego establishmentu, chociaż krzywdzący dla wielu prawdziwych autorytetów i uczciwych biznesmenów, ma swoje solidne podstawy. W dodatku za elitę uznawani są często ludzie zupełnie przypadkowi. I nie jest to wyłącznie wina głupich aktorów i stawiających ich w roli ekspertów dziennikarzy - pisze Marcin Bartnicki.

Proszę państwa, dziś wyjątkowo zamiast felietonu, podzielę się z państwem listem, który dostałem od znajomego sprzed lat. Najlepiej pokazuje on grozę obecnej sytuacji - pisze Paweł Lisicki dla WP.

Fala przerażających komentarzy po wypadku limuzyny z Andrzejem Dudą, zarówno ze strony internautów, znanych dziennikarzy oraz polityków, nie pozostawia wątpliwości. Mamy do czynienia z kolejną odsłoną wojny ideologicznej, która niedługo może się zamienić w wojnę domową. Albo przestaniemy popadać ze skrajności w skrajność, albo przegramy Polskę - pisze Marcin Makowski dla Wirtualnej Polski.

Czerwona grafika, na froncie duży napis PILNE, komentarz krótki jak telegram. Tak wyglądał post "Gazety Wyborczej" na Facebooku, dotyczący kolejnego zamachu terrorystycznego... nie, to głupi żart. Chodziło po prostu o interwencję policji w domu licealisty, udostępniającego w sieci filmik, przedstawiający w złym świetle Andrzeja Dudę. Na wniosek osoby prywatnej, potępiony przez samego zainteresowanego. Ale wystarczyło, aby podnieść alarm: "Koniec żartów z prezydenta Dudy". I ruszyła lawina komentarzy ludzi, czytających tylko leady. Zadziałało - pisze Marcin Makowski dla Wirtualnej Polski.

W demokratycznym państwie celem mediów jest dochodzenie do prawdy i patrzenie władzy na ręce. Za rządów PO celem znacznej części gazet, stacji telewizyjnych i radiowych stało się wspieranie rządu i czerpanie z tego maksymalnie dużych korzyści. Dla dziennikarzy krytycznych wobec władzy nie było w tych mediach miejsca. Byli wyrzucani, a następnie podważano ich wiarygodność i obrzucano błotem - pisze Mariusz Staniszewski, zastępca redaktora naczelnego "Wprost", w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Mimo szumu na sali, pokrzykiwań i protestów, a nawet okupacji mównicy, większość pisowska w Sejmie wybrał pięciu nowych sędziów do Trybunału Konstytucyjnego. Jednak nie to, przykro mi, było najbardziej bulwersującym wydarzeniem ostatnich dni. To prawda, że PiS, mówiąc pięknym językiem młodzieży, „jedzie po bandzie” i nagina na swoją korzyść przepisy, ale wcześniej rekordy żenady pobili inni – pisze Paweł Lisicki dla Wirtualnej Polski. Publicysta komentuje list prawników UJ do prezydenta Dudy, ostatnie wypowiedzi sędziów Trybunału Konstytucyjnego oraz występ Kazimierza Marcinkiewicza w programie Tomasza Lisa.

Budapeszt w Warszawie - te słowa, raz wygłaszane tonem ironicznym, a raz będące postulatem politycznym, zawierają więcej prawdy, niż wielu sądzi. W obu przypadkach wybory były formą pokojowego powstania przeciw establishmentowi. Były formą swoistego pospolitego ruszenia przeciw wąskiej grupie oświeconych, co to wszystko wiedzą lepiej i starają się narzucić społeczeństwu, wbrew tradycji i pamięci przeszłych pokoleń, swoją nową wizję ładu. Kaczyńskiego i Orbana łączy właśnie to - są głosem zbuntowanego ludu - pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Córka pani premier deklaruje, że w razie wygranej PiS zamierza wyjechać z Polski. Tomasz Lis, powodowany zapewne histerycznym strachem przed utratą wygodnych i doskonale płatnych posad w telewizji podobno publicznej i "Newsweeku", każdego dnia wrzuca do sieci teksty jak żywcem wyjęte ze skeczu Górskiego. "PiS cofnie nas o dekady!" - lamentuje Dominika Wielowieyska z Gazety Wyborczej". Jednym słowem, spadnie na nas dziesięć plag egipskich. A może raczej - pisowskich - pisze Łukasz Warzecha w felietonie dla Wirtualnej Polski.

- Rzecz jest prostsza niż większość zazdrośników, którym imponują telewizyjne występy i czerwone dywany, sądzi. Zastosuj tych kilka zasad, a i ty zostaniesz gwiazdą lewicowej publicystki – pisze Tomasz Wróblewski, redaktor naczelny „Wprost”, dla Wirtualnej Polski.

Dziennikarze "wSieci" snują swoje marzenia o TVP bez Lisa, Kraśki, Tadli, Lewickiej i Ordyńskiego. Zbawiającym TVP księciem na białym koniu ma być Jarosław Sellin, rycerz z PiS-owską chorągwią, który pod hasłem odpartyjnienia ma nadać im słuszny charakter. Do głowy by mi nie przyszło, żeby w jakimkolwiek partyjnym funkcjonariuszu upatrywać ratunku przed upartyjnieniem mediów. Nie trzeba być geniuszem, by zgadnąć, że odebranie mediów jednej partii przez inną partię nie może oznaczać ich odpartyjnienia. Będzie to kolejny krok w stronę upartyjnienia, tyle że upartyjnienia słusznego z innego punktu widzenia. Dopóki to partie będą decydowały, kto rządzi w mediach publicznych, dopóty będą one partyjne. Gdyby Sellin został kiedyś PiS-owskim szefem TVP i nie działał wedle tej logiki, partyjni koledzy by go rozszarpali – pisze dla WP Jacek Żakowski polemizując z autorami tygodnika „wSieci”