więzienie

Wiesz, czym mnie ujął? Że my się już pięć miesięcy znaliśmy, a on o mojej sprawie nic nie powiedział. Wiem, że wiedział, wszyscy wiedzieli. Tylko on jeden nie zapytał o to, jak sobie radzę. Ani jak się czułam, gdy dostałam wyrok.

Dobrze by było, żeby polski naród troszkę się ucywilizował. Nie czytają gazet ani książek, tylko gapią się w telewizor. Ogłupieni są serialami. I boją się wszystkiego, co jest obce. To jest ta swojskość. Podział na "swoi" i "obcy". Straszna prowincja! Gomułka musi się w grobie bardzo cieszyć. Niemyślący, leniwy tłum ludzi, patrzący tylko w kotlet schabowy, który jest najlepszy na świecie - mówi w rozmowie z Wirtualną Polską Tadeusz Rolke, jeden z najwybitniejszych XX-wiecznych fotografów. Prawie 200 zdjęć można zobaczyć w albumie prezentującym dorobek artysty "Rolke".

Wydawało się niemożliwe, by dokonała tego jedna osoba. Wszyscy myśleli, że to jakaś grupa. To wyglądało na mord rytualny. Ciała Tomka, Artura i Krzysia były ułożone jakoś dziwne, w trójkąt czy w gwiazdę. Pojawił się wątek mszy satanistycznej. Pamiętam, że w tamtym czasie, jeszcze zanim trafiono na Mariusza, dużo czytałam, żeby mieć jakiekolwiek wyobrażenie o satanistach, o ich myśleniu, kierunkach, dążeniach - mówi w rozmowie z Wirtualną Polską Małgorzata Ronc, która prowadziła śledztwo ws. zbrodni Mariusza Trynkiewicza. Właśnie ukazała się książka "Prokurator. Kobieta, która się nie bała".

Roczne zyski pruszkowskich gangsterów według świadków koronnych wynosiły łącznie około 50 milionów dolarów. Mieszkali w willach z basenami, rozbijali się drogimi samochodami, ale oficjalnie żaden z nich nic nie miał. Relatywnie, w porównaniu do tego, jakimi pieniędzmi obracali, odebraliśmy im stosunkowo niedużo majątków - mówi w rozmowie z Wirtualną Polską gen. Adam Rapacki. Najbardziej znany polski policjant, w szczerej rozmowie wspomina także pertraktacje z szefem mafii wołomińskiej. - "Dziad" na drugim spotkaniu zrobił mi pokaz siły. Zaczął mnie wprost straszyć, że nie ma żadnego problemu, żeby się mnie pozbyć. Wystarczy zlecić zadanie "misiom ze Wschodu". Realnie, dokonanie takiego zabójstwa dla zawodowców nie stanowi żadnego problemu - tłumaczy generał. Niedawno miała miejsce premiera książki "Niepokorny. Rozmowy z generałem Adamem Rapackim".

Znam wielu ludzi, którzy są ofiarami wynikającymi z okoliczności, ale znam również przestępców, których życie ułożyło się tak, że stali się zbrodniarzami. Nie mają żadnych cech szczególnych. Takich cech nie mają także seryjni mordercy. To jest coś, co mnie najbardziej w nich przeraża - oni po prostu żyją wśród nas - mówi w rozmowie z Wirtualną Polską Jorn Lier Horst, były szef wydziału śledczego, który stał się jednym z najbardziej poczytnych skandynawskich pisarzy kryminalnych. W Polsce ukazała się właśnie jego książka "Psy gończe". Horst dodaje, że "Polacy, których zna, to przestępcy". - Większość z nich siedzi w więzieniu i to ja spowodowałem, że się tam znaleźli - komentuje.

Przesłuchania ciągnęły się dniami i nocami, bez snu. - Potrafili trzymać człowieka na górze cztery, pięć dób - wspomina w rozmowie z WP mjr Waldemar Nowakowski, ps. Gacek, były żołnierz AK, powstaniec warszawski. Stalinowscy oprawcy polewali więźniów lodowatą wodą, sadzali odbytem na nodze od krzesła. - Koledzy, którzy przeżyli Oświęcim, a potem przechodzili komunistyczne tortury, mówili, że niemieckie były łagodniejsze. To było jak makabryczny sen - mówi rozmowie z WP Witalis Skorupka ps. Orzeł, były żołnierz Kedywu.

17-letni harcerz Kazimierz Chmielewski "Gryf" chciał za wszelką cenę odbić z więzienia przyjaciela schwytanego przez NKWD i UB. Tak zrobiły dwa lata wcześniej Szare Szeregi w Akcji pod Arsenałem. Wymyślił plan, który zakładał przejęcie kontroli nad więzieniem w Łowiczu bez jednego wystrzału. Udało się. 8 marca 1945 r. dziewięcioosobowy oddział uwolnił 70-80 przetrzymywanych przez NKWD, głównie żołnierzy AK. Zajęło im to 40 minut - pisze Szymon Nowak w artykule dla WP.

- Kiedyś więzienie nie było dla miękkich ludzi. Skala bicia była po prostu nieprawdopodobna. Bite były całe transporty warszawiaków wysłanych do więzień poza stolicą. Wieszano nas na kratach i bito nas bez opamiętania - mówi Marek P., który od połowy lat 70. spędził w więzieniach 20 lat. - "Twarde łoże" dostawało się za byle co. Choćby za tatuaż. Funkcjonariusze w więzieniach to byli władcy życia i śmierci - wspomina.

Nad Nowym Wiśniczem, uroczym galicyjskim miasteczkiem położonym kilkadziesiąt kilometrów na południowy wschód od Krakowa, dominuje surowy kompleks więzienny, znajdujący się w budynkach dawnego klasztoru Karmelitów Bosych, zamienionego w 1783 roku wieku przez Austriaków na ciężkie więzienie. 26 lipca 1944 roku oddział Armii Krajowej, dowodzony przez podporucznika Józefa Wieciecha, zdobył więzienia i uwolnił prawie 130 więźniów politycznych w przededniu ich planowanego wywiezienia do Auschwitz. Była to jedna z najbardziej spektakularnych, a przy tym wzorowo przeprowadzonych akcji polskiego podziemia.

Żołnierze Armii Krajowej w przebraniu SS dostali się do więzienia i uratowali schwytanych partyzantów, poddawanych torturom. Bez strat pokonali straż więzienia, zastrzelili komendanta i uwolnili więźniów. Całą akcję przeprowadzono w mieście, w którym znajdował się duży niemiecki garnizon. Operacja stała się wzorem dla szkolenia alianckich jednostek specjalnych.