rynek pracy

Dlaczego połowa społeczeństwa nie głosuje? Dlaczego politykom i sędziom nikt nie ufa? Z odpowiadania na te pytania żyje w Polsce (i to całkiem nieźle) wielu publicystów i ekspertów medialnych. Od trzydziestu lat nie potrafią udzielić dobrej odpowiedzi. A odpowiedzieć można trzema słowami: huta szkła Zawiercie.

Zaczyna się niewinnie jak każdy film grozy. Pracodawca proponuje drobne ułatwienie. Nie będziecie już musieli pamiętać o karcie wstępu do pracy. Na stołówce zapłacicie jednym ruchem ręki. Skończy się upierdliwe wpisywanie godzin wejścia i wyjścia z firmy. Wystarczy, że wszczepicie sobie w dłoń niewielkie urządzenie, chip wielkości ziarna zboża. Wszystko oczywiście całkowicie bezpiecznie i oczywiście zupełnie dobrowolnie. Nikt nas do niczego nie zmusza.

Jeszcze dziesięć lat temu sztuczna inteligencja kojarzyła nam się przede wszystkim ze złymi, bezdusznymi robotami, które chcą zdominować gatunek ludzki i przejąć kontrolę nad światem, głównie za sprawą filmów z gatunku sci-fi. Dzisiaj, dzięki rozpędzonemu postępowi technologicznemu, coraz chętniej sięgamy po rozwiązania oparte na inteligentnych systemach. Przykładem rynek rekrutacyjny, na którym sztuczna inteligencja zapoczątkowała właśnie rewolucję.

- Średnia płaca brutto była u nas w roku 2014 prawie o połowę niższa niż w Grecji, trzy razy niższa niż w Niemczech i pięciokrotnie niższa niż w Danii. A udział wynagrodzeń w PKB na tle innych krajów również mamy bardzo niski. Polska jest jak dobrze prosperujące przedsiębiorstwo, którego zarząd na prawo i lewo chwali się świetnymi wynikami finansowymi, ale jego pracownicy zgrzytają zębami, bo od wielu lat dostają do podpisania tę samą słabo płatną umowę o dzieło - pisze Rafał Woś w felietonie dla Wirtualnej Polski.

- Polskie media od lat ekscytują się przykładami jak to „Polak potrafi”. Wiadomo, cała Europa gra w „Wiedźmina”, bo Comarch zrobił tramwaje dla paru niemieckich miast, a Apple używa elektronicznej kostki do gry Dice+ wymyślonej przez poznańską Game Technologies. Problem w tym, że te piękne przykłady „ku pokrzepieniu serc” są wyjątkami, a nie regułą. Przytłaczająca większość Polaków jest skazana na pracę w sektorach i branżach, w których pracodawca nie stawia na kreatywność i samodzielność, tylko na to, by było tanio, szybko i bez fanaberii, czego dowodzą statystyki czasu spędzanego w pracy, elastyczności zatrudnienia czy ilości sporów pracowniczych – pisze Rafał Woś w felietonie dla Wirtualnej Polski. Publicysta ostro polemizuje z Pauliną Wilk, która krytycznie opisała rodzimych prekariuszy, młodych Polaków zatrudnionych na umowach śmieciowych i pozbawionych nadziei na lepsze jutro.