służba bezpieczeństwa

Nie minął rok od nominacji abp. Marka Jędraszewskiego na metropolitę krakowskiego, a już wiadomo, że Kraków stał się dla hierarchy prywatnym poletkiem do walki z siłami ciemności. Role są już rozpisane - rolę demonów i owieczek z innego stada otrzymali przeciwnicy rządu PiS, wśród nich katolicy drugiego sortu i inne szatany.

• W 1981 r. Wałęsa przez przypadek uniknął w Rzymie spotkania z uzbrojonymi mężczyznami, którzy mogli być zamachowcami
• Wałęsę do zabójców miał doprowadzić Luigi Scricciolo, tajny współpracownik bułgarskich służb specjalnych oskarżanych o zlecenie zamachu na papieża
• W 1985 r. do Wałęsy zgłosił się Józef Szczepański, który twierdził, że był namawiany do dokonania zamachu
• SB chciała prawdopodobnie przekonać Wałęsę, że jego życie jest zagrożone

• Przez pierwsze 10 lat nie było dekretu ani ustawy regulującej funkcjonowanie aparatu bezpieczeństwa, jego działalność była de facto bezprawna
• Najważniejszym zadaniem SB było likwidowanie i inwigilowanie opozycji
• Jednym z celów służby było skłócenie Kościoła i podważenie jego autorytetu
• SB doprowadzała do konfliktów w opozycji i próbowała przejąć nad nią kontrolę
• Przywódców protestów próbowano pozyskać jako tajnych współpracowników lub zdyskredytować
• SB stosowała szeroki zakres represji - od kompromitowania po mordy polityczne
• Do przeprowadzania operacji wymierzonych w opozycję wykorzystywano informacje przekazywane przez tajnych współpracowników

Solidarność Walcząca rozważała zabicie szefa bezpieki na Dolnym Śląsku. Zamachu na pułkownika Czesława Błażejewskiego miał dokonać snajper. Wcześniej opozycjoniści podpalili domek letniskowy zastępcy pułkownika, aby pokazać, że nie żartują. SB potraktowała zagrożenie śmiertelnie poważnie.

Służba Bezpieczeństwa i KGB zdawały sobie sprawę z ogromnej charyzmy Jana Pawła II na długo zanim został papieżem. W jego otoczeniu umieszczono funkcjonariuszy podających się za duchownych, szczegółowe informacje na temat Wojtyły regularnie przekazywali księża współpracujący z wywiadem i kontrwywiadem państw bloku wschodniego. Byli wśród nich ludzie, którym papież zaufał. Kluczową rolę w rozpracowaniu Jana Pawła II odegrali Polacy. Skalą inwigilacji Watykanu robili wrażenie nawet na KGB.

Służba Bezpieczeństwa inwigilowała każdego kandydata na duchownego od chwili, gdy przekroczył próg seminarium. Dzięki temu funkcjonariusze mogli dobrać dla każdego przypadku odpowiednią metodę werbunku na tajnego współpracownika. Mimo ogromnego zaangażowania służb PRL w werbowanie duchownych, większość księży i zakonników nigdy nie ugięła się przed bezpieką. Wśród duchownych zdarzali się jednak ludzie, którzy okazali słabość. Był wśród nich m.in. przyszły arcybiskup, a także biskup pełniący ważne funkcje w Episkopacie Polski.