marzec 1968

W 50 lat po Marcu '68 różni ich wiele, ale współczesne media widzą podobnie - są uwikłane w romans z polityką. Seweryn Blumsztajn: "Media publiczne są sterowane w sposób porównywalny do komunistycznych". Janina Jankowska: "Szlag mnie trafia, jak słyszę, że wolne media są zagrożone. Media publiczne owszem, ale media w całości są wolne".

Choć niektórym może się wydawać, że wszystko co najgorsze w kryzysie dyplomatycznym na linii Polska-Izrael już za nami, a właśnie w tej chwili rozpoczyna się trudny proces konsultacji i dialogu, najwidoczniej nie spojrzeli w kalendarz. Ten temat nie zejdzie z czołówek mediów przez miesiące. A czkawką będzie się odbijać przez lata.

- Kampania antysyjonistyczna to był temat zastępczy. Zamiast mówić o istocie buntu, o protestach intelektualistów, których przyczyną były przede wszystkim ograniczenia cenzuralne, polityka kulturalna i zdjęcie "Dziadów" ze sceny Teatru Narodowego, mówiono o temacie zastępczym, czyli o "zagrożeniu syjonistycznym" w Polsce - mówi prof. Jerzy Eisler, dyrektor oddziału IPN w Warszawie, w programie "Tajemnice PRL". Wyjaśnia w ten sposób antysemicką nagonkę zapoczątkowaną przez PZPR w marcu 1968 roku.

Początek wydarzeń Marca 1968. ORMO i "aktyw robotniczy" rozpędziły demonstrację studentów Uniwersytetu Warszawskiego, protestujących przeciwko relegowaniu dwóch kolegów - Adama Michnika i Henryka Szlajfera. Studenci demonstrowali także na znak protestu przeciwko usunięciu z repertuaru Teatru Narodowego "Dziadów" Adama Mickiewicza, uznanych przez władze PRL za spektakl o wymowie antyradzieckiej. Wydarzenia, do których doszło na UW, dały początek wystąpieniom studenckim w innych ośrodkach akademickich. Był to również początek kampanii antyinteligenckiej i antyżydowskiej, która spowodowała emigrację kilkunastu tysięcy polskich obywateli pochodzenia żydowskiego.