gestapo

Od stycznia 1939 r. Żydom w III Rzeszy wydano zakaz odpoczywania na ławkach w parkach, używania autobusów, opuszczania miejsc zamieszkania, leczenia się u niemieckich lekarzy lub dentystów. Wydano też nakaz rozwodów w małżeństwach mieszanych. W tym kontekście jeszcze trudniejsza i bardziej heroiczna wydaje się opieka medyczna nad Żydami podjęta już po rozpoczęciu wojny. Opiekę oraz warunki odejścia i godnej człowieka śmierci zawdzięcza franciszkance troje bezbronnych, chorych i prześladowanych Żydów opolskich - pisze Janusz Oszytko w artykule dla WP.

Prezydent Warszawy Stefan Starzyński został aresztowany przez Gestapo. Zginął w Dachau 17 września 1943 roku.

Instytut Pamięci Narodowej ustalił zabójców, okoliczności i przybliżoną datę śmierci prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego. Pion śledczy IPN informuje, że zabójstwa, do którego doszło między 21 a 23 grudnia 1939 r., dokonali funkcjonariusze Gestapo.

W wyniku zdrady wysokiego rangą oficera Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej (ZWZ-AK) Niemcy weszli w posiadanie projektu polskiego powstania. Z ich przygotowań na polski zryw wynika, że najbardziej obawiali się wsparcia powstańców przez desant z powietrza. Mimo że przejęcie dokumentów niewiele im dało, i tak zawczasu wiedzieli, że w Warszawie zbliża się wybuch insurekcji - czytamy w "Historii Do Rzeczy".

W nocy z 20 na 21 czerwca niemieccy okupanci, w ramach akcji AB, w Palmirach pod Warszawą rozstrzelali co najmniej 358 więźniów Pawiaka, w tym 82 kobiety. Wśród zamordowanych było wielu wybitnych działaczy społecznych i politycznych, między innymi: Mieczysław Niedziałkowski, Maciej Rataj, Stanisław Piasecki, Janusz Kusociński. Była to największa masowa egzekucja, jakiej Niemcy dokonali w Palmirach koło Warszawy. Masowych mordów, gestapo dokonywało tam od grudnia 1939 roku do lipca 1941 roku. W ponad dwudziestu potajemnych egzekucjach rozstrzeliwano więźniów przywożonych z Pawiaka i innych więzień warszawskich, łącznie około 1700 osób narodowości polskiej i żydowskiej.

Obok słynnych oddziałów Zośka i Parasol na przełomie lutego i marca 1944 roku powstał trzeci batalion podległy Kierownictwu Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej - Miotła. Zadaniem nowej formacji, oprócz prowadzenia działalności dywersyjnej i sabotażowej przeciwko Niemcom, było likwidowanie polskich zdrajców i konfidentów. Nazwa batalionu wzięła się właśnie z "wymiatania" z Warszawy hitlerowskich agentów.

30 marca 1943 roku w warszawskiej kawiarni "Europejska" u zbiegu ulic Wilczej i Marszałkowskiej zastrzeleni zostali dwaj funkcjonariusze krakowskiego gestapo. Ich zabójcami okazali się żołnierze kontrwywiadu Komendy Głównej Armii Krajowej. W Warszawie gestapowcy mieli się spotkać z cichociemnym ppor. Janem Poznańskim "Pływakiem", który miał im umożliwić rozpracowanie dowództwa AK.

28 stycznia 1944 roku w Milejowicach u podnóża Pasma Jeleniowskiego Gór Świętokrzyskich zabity został oficer Armii Krajowej ppor. Jerzy Wojnowski "Motor". Zastrzelił go żołnierz z tego samego oddziału partyzanckiego chor. Tomasz Waga "Szort". Ciało zabitego pod osłoną nocy zostało zakopane na drodze wiodącej na Przełęcz Witosławską.

Bruno Schulz został zastrzelony w Drohobyczu. Był pisarzem, grafikiem, malarzem, krytykiem literackim. Jego główne dzieła to powieści "Sklepy cynamonowe" i "Sanatorium pod klepsydrą". Urodził się 12 lipca 1892 roku.