arabia saudyjska

Palce ucinane przez saudyjskich oprawców żywemu jeszcze dziennikarzowi szokują. Politycy karcą Rijad, a firmy uciekają z wielkiej imprezy gospodarczej. Takiej reakcji nie wywołują już rozrywane bombami i głodujące dzieci w Jemenie. Świat pozostaje niewzruszony.

Na brzegu turkusowego morza, na złocistym piasku opalają się piękne dziewczyny w niemal niewidocznych bikini, a ich przystojni mężczyźni przynoszą im zmrożonego szampana z plażowych barów. Wieczorem pójdą od luksusowych dyskotek i klubów, gdzie do rana będą pić, tańczyć i cieszyć się wakacjami. To nie Ibiza, to Arabia Saudyjska.

Kilkudziesięciu arystokratów i bogaczy z ociekających złotem apartamentów trafiło za kraty. Nie mogą jednak narzekać, bo od utraty części fortuny nikt jeszcze nie umarł. Do tego atak rakietą balistyczną na stolicę Arabii Saudyjskiej i rezygnacja zaprzyjaźnionego z Saudami premiera Libanu. To tylko elementy bardzo niebezpiecznej rozgrywki księcia Muhammada, który śmiertelnie poważnie traktuje obowiązki następcy tronu. Jego posunięcia z uwagą śledzi cały świat.

Kraje Europy Środkowo-Wschodniej, a szczególnie Polska i Węgry, są oskarżane o cynizm i zdradę ideałów europejskich za odmowę udziału w rozwiązaniu problemu relokacji uchodźców. W tym kontekście często powraca pytanie: jak bogate kraje Zatoki Perskiej (Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie (ZEA) czy Kuwejt) pomagają muzułmanom z Syrii?