.nowoczesna

Nie chwaląc się – pisałem, że Nowoczesna to polityczna efemeryda, zanim to było modne. Dzisiejsze spektakularne odejścia z partii, kierowanej przez Katarzynę Lubnauer, to już właściwie podzwonne dla projektu nowej, lepszej, nieobciążonej ośmioma latami sprawowania władzy Platformy bis.

Partia polityczna jest warta tyle co jej lider. Jeśli z tego punktu widzenia spojrzeć na Grzegorza Schetynę i Katarzynę Lubnauer, ich dokonania wyglądają, mówiąc najdelikatniej, marnie.

Kiedy rok temu napisałem tekst o "Aniołkach Ryszarda Petru", Katarzyna Lubnauer (pół żartem pół serio) zripostowała na Twitterze, że "nie jest niczyim aniołkiem". Teraz Nowoczesna pozbyła się byłego lidera z nazwy partii, a Lubnauer przejęła po nim stery. Petru odchodzi w cień, ale wraz z nim znika coś, bez czego nowa szefowa jest po prostu bezradna - potężne pieniądze.

Przez ostatni rok w Polsce dokonała się tak duża zmiana polityczna, że programy z ubiegłorocznej kampanii wyborczej stały się w dużym stopniu nieaktualne. Partie centrowe, które w przeciwieństwie do lewicy mają szansę na wygranie wyborów, mogłyby przygotować nowe, kompleksowe plany reform i za każdym razem, gdy rządowi coś się nie uda, wyciągać swoje nowe, lepsze propozycje. Zamiast tego czekają na cud. A tak nie uda się wyprowadzić lemingów wyklętych z domu niewoli - pisze Marcin Bartnicki dla WP Opinii.

Partia Jarosława Kaczyńskiego zachowuje się w nowym Sejmie jak władza na okupowanym terytorium. Łamie ustalone parlamentarne zwyczaje, nie daje się wypowiedzieć opozycji, wycina ją z komisji sejmowych, w których dotychczas posiadała reprezentację. Obradami sejmu kieruje z wrażliwością i gracją starego sierżanta, którego dowódca kampanii wysłał, by przeczołgał wyjątkowo niezdyscyplinowaną grupę rekrutów - pisze Jakub Majmurek w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Pożegnanie postkomunistów było jednym z przyjemniejszych akcentów ostatnich wyborów. Wysłanie na śmietnik historii ludzi, którzy swoich mocodawców mieli na Kremlu, posiada walor nie tylko estetyczny, ale przede wszystkim higieniczny - pisze Mariusz Staniszewski, zastępca redaktora naczelnego "Wprost", w felietonie dla Wirtualnej Polski. Zdaniem publicysty, dzień, w którym lewica zniknęła, należy uznać za święto. Byłoby ono pełne, gdyby nie pojawienie się w Sejmie .Nowoczesnej. - Warto pamiętać, że Ryszard Petru, człowiek, który wiele mówił o naprawieniu Polski i zmianie był - jak przyznaje Radosław Sikorski - dogadany z PO. Tylko coś nie wyszło - zauważa felietonista.

Politycy tacy jak Petru i Balcerowicz popychają nas ku totalnej katastrofie. Macierewicz (podobnie jak Kukiz) to objaw tej katastrofy, ale chwilowo w ograniczonym wymiarze. Dziś partia Macierewicza może liczyć na jakieś 30 proc. poparcia, a partia Kukiza na kilka. Gdyby Ryszard Petru i Leszek Balcerowicz stali się w Polsce ważnymi figurami obozu sprawującego władzę, nie tylko popularność Kukiza, lecz także Macierewicza, mogła by radykalnie wzrosnąć - pisze Jacek Żakowski w felietonie dla Wirtualnej Polski.