Męczennik nauki
Nauka dostrzegła w szczurze doskonałe zwierzę laboratoryjne. Na przełomie XIX i XX w. gryzonie stały się elementem wyposażenia gabinetów naukowych i pracowni badawczych.
Dla celów postępu wiedzy wyhodowano białego szczura o charakterystycznych różowych oczach. Tak w 1915 r. zachwycał się tymi zwierzętami Henry M. Donbaldson, autor poświęconej im monografii: ''Albinosy są czyste, łagodne, łatwe oraz niedrogie w utrzymaniu i hodowli. Szczur chętnie ćwiczy i łatwo go wytrenować. Jest też bardzo odporny na infekcje. Wydaje się bardzo odpowiedni dla różnego rodzaju badań''.
I rzeczywiście, w ciągu ostatnich 100 lat na ołtarzu nauki poświęcono niezliczoną liczbę tych zwierząt. Anatomowie rozcinali ich ciała, medycy zarażali je najstraszniejszymi chorobami a psychologowie kazali im szukać wyjścia z zawiłych labiryntów. ''Prawie cztery wieki nauki o szczurach dały nam informacje o wszystkim, od struktury anatomicznej i genetyki aż po choroby takie jak rak i zawał serc a, od prac o systemie nerwowym do wiadomości dotyczących uczenia się, emocji i pamięci'' - pisze Jonathan Burt.