Wybory w Gdańsku. "Dulkiewicz przejmuje centrum polityczne opozycji. Kulisy wieczoru wyborczego" (Opinia)

– Ola zmieni nie tylko Gdańsk. Jeśli będzie chciała pójść w "dużą" politykę, to ma szansę zrobić wielkie rzeczy. A i tak wywarła już wpływ na mnóstwo osób. Niewielu poradziłoby sobie z tym, co ona musiała wziąć na "bary" – mówi Wirtualnej Polsce znajoma Aleksandry Dulkiewicz, polityk z Trójmiasta.

Rozmawiamy w Kawiarni Żak, trwa właśnie wieczór wyborczy nowo wybranej prezydent Gdańska.

CZYTAJ WIĘCEJ: Częściowe wyniki w Gdańsku. Aleksandra Dulkiewicz nieoficjalnie zwycięzcą

Nadzieja na zmianę

– Zna pan już frekwencje? – zagadują mnie kolejni uczestnicy wieczoru. Widzą plakietkę: "media". Może coś więcej wiemy?

– Olka z 90 procent poparcia będzie mieć spokojnie, ale musi się frekwencja zgadzać! – zauważają nie bez racji.

Pełen przekrój gości: młodzi, seniorzy, lokalna "śmietanka" polityczno-biznesowa, ludzie z ulicy, politycy z pierwszych stron gazet. Radni, znajomi, rodzina. Dwie, trzy setki osób. Sala pęka w szwach.

W następczyni śp. prezydenta Pawła Adamowicza wielu widzi tu nadzieję na zmianę w polskiej polityce. Zmianę w – jak określiła to jedna ze znanych posłanek Platformy Obywatelskiej, z którą rozmawialiśmy w ten wieczór – "naszej, polskiej mentalności".

Wielu czeka tu na to, co wydarzy się 4 czerwca. I częściej mówi się w tym kontekście nie o Donaldzie Tusku. Ludzie mówią o prezydent Dulkiewicz.

Jazz i luz

– Czy udźwignie? Proszę na nią tylko spojrzeć. Jaka to jest silna kobieta. Kilka tygodni temu znaliśmy ją właściwie tylko my - jesteśmy tu, w Gdańsku, jak rodzina. Znamy się wszyscy, nasi bliscy się znają. Dziś na Olkę patrzy cała Polska. Ona o tym wie. Wiedziała to też po tym, gdy po śmierci Pawła wiadomo już było, że tylko ona może go zastąpić, i wszyscy ją już przywitali jako nowego prezydenta. Przepraszam, może zabrzmi to górnolotnie, ale to misja – mówi jedna z uczestniczek wieczoru wyborczego Aleksandry Dulkiewicz.

Zanim ona sama o godz. 21 wyszła na scenę, górnolotnie nie było. Pełen luz, tłumy gości w szampańskich nastrojach.

Na scenie podryguje zespół jazzowy, wokalistka z uśmiechem na ustach swoim "czarnym" głosem uwodzi gości, a ci – w świetnych humorach, roześmiani i rozmowni – rozprawiają nie o polityce, ale o tym, "co słychać": w mieście, w życiu, w rodzinie. W interesach.

Gdy wybija godz. 20:55, rozmowy zaczynają się uspokajać, a oczy kilkuset osób zgromadzonych w "Żaku" kieruja się w stronę efektownej sceny.

Kilka minut po 21:00 wychodzi ona. Otoczona wolontariuszami, zwolennikami, z córką trzymaną za dłoń i mamą tuż obok.

Przyszła prezydent Gdańska wygłasza jedno z najmocniejszych i najbardziej poruszających przemówień, jakie Polska mogła usłyszeć nie tylko w ostatnich tygodniach, ale i miesiącach.

Zamiast minuty ciszy, brawa na cześć śp. Pawła Adamowicza. Ktoś z tyłu cicho płacze. Ktoś podnosi dłoń w geście "victorii".

Żaden powrót, powroty się nie udają

– Czekajmy na Olkę – kobieta stojąca za nami zwraca uwagę mężczyźnie stojącemu obok.

Przyszła prezydenta Gdańska – której ochrona nie odstępuje na krok – zanim na dobre zejdzie ze sceny i uda się w kierunku kuluarów, długo zbiera gratulacje. Kwiaty, uściski rąk. Dulkiewicz przyjdzie jeszcze do dziennikarzy i powie parę słów. Coraz lepiej radzi sobie w relacjach z mediami.

Później długo rozmawia ze swoimi przyjaciółmi w korytarzu przy szatniach kawiarni.

Tuż obok trwa bankiet: w tłumie można zauważyć dziesiątki osób, nie tylko związanych ze stowarzyszeniem "Wszystko dla Gdańska", ale także byłych i obecnych polityków kojarzonych z Platformą Obywatelską – jak Krzysztof Kilian czy Sławomir Nowak.

Obaj nie udzielają się w mediach i nie komentują polityki, ale Nowak – były szef gabinetu premiera Donalda Tuska – zrobił dla nas wyjątek.

– Ola musi kontynuować politykę, którą prowadził prezydent Paweł Adamowicz. Politykę otwartości miasta, silnej modernizacji. Ostatnich lat Gdańsk nie może zaliczyć do najlepszych, z przyczyn czysto politycznych. Jest ewidentna blokada władzy PiS na inwestycje w mieście i regionie. Tym bardziej Ola musi bronić tego ducha wolności i solidarności w Gdańsku – mówi nam b. minister w rządzie PO-PSL.

Gdy pytamy o organizację obchodów 30-lecia wolności 4 czerwca w Gdańsku i ewentualny powrót do polskiej polityki Donalda Tuska, Nowak nieoczekiwanie oznajmia: – Ja nie czekam na żaden powrót. Powroty w polityce nie zawsze się udają.

Nie ma wielkiej polityki

Nikt w "Żaku" o Tusku nie rozmawia. Uwagę skupia to, co tu i teraz.

Wszyscy zauważyli brak Magdaleny Adamowicz.

Jak usłyszeliśmy w kuluarach wieczoru od osób ją znających, wdowa po śp. prezydencie Gdańska nie przyjechała na wieczór wyborczy dlatego, by uniknąć "zamieszania". I mediów: pytań o zmarłego męża, o jej polityczne zaangażowanie. Jest poza granicami kraju.

Brat Pawła Adamowicza, Piotr, na wieczór przyjechał – pojawił się nawet przez chwilę na scenie – ale dziennikarzy unikał jak ognia. Rozmawiał z najbliższymi przyjaciółmi, z dala od kamer i mikrofonów.

– Czy Magdalena Adamowicz wejdzie do polityki i wystartuje, jak się mówi w Platformie, już w wyborach do europarlamentu? – pytamy Agnieszkę Pomaską.

– Oczywiście jest dla niej miejsce na listach Koalicji Europejskiej. Jeśli tylko się zdecyduje, będzie kandydatką z pomorskiego okręgu. Magda Adamowicz na pewno ma kwalifikacje, włada biegle językiem angielskim. Na pewno byłaby dobrą kandydatką – przyznaje posłanka PO (Adamowicz ma mieć drugie miejsce na liście do PE w pomorskim okręgu).

"Wielkiej polityki" podczas wieczoru Aleksandry Dulkiewicz było mało. Raczej skupianie się na Gdańsku i radość, że "miasto pozostaje w dobrych rękach".

CZYTAJ TEŻ: Wybory w Gdańsku. Pierwsze komentarze

Choć politycy PO cicho podszeptują, że widzieliby "Olkę" w swoich szeregach. Nie tylko ze względów pragmatycznych – żeby uzyskać choćby większy wpływ na władzę w mieście (zaplecze Dulkiewicz, "Wszystko dla Gdańska", to najmniejsze ugrupowanie w radzie miasta) – ale także politycznych.

W Platformie zdają sobie sprawę, jak wielką popularnością cieszy się dziś Dulkiewicz, że będzie budować swoją rozpoznawalność i jak bardzo może jeszcze namieszać w "dużej" polityce.

Ale wiedzą też, że to twardy zawodnik i – wzorem swojego zmarłego szefa – nie będzie miała oporów, by postawić się największym graczom po stronie opozycji.

Michał Wróblewski dla WP Opinie