zygmunt berling

Po południu, 19 września 1944 r. na obszar lewobrzeżnej Warszawy znajdujący się pomiędzy mostami Średnicowym a Poniatowskiego, przybiły do brzegu pierwsze pontony. To żołnierze 8 Pułku Piechoty 3 Dywizji z armii gen. Berlinga szli na pomoc powstańcom. Z nadbrzeża wypędzili Niemców, zajęli okopy i wzięli pierwszych jeńców. A potem zamiast skręcić na południe by połączyć się z powstańcami i berlingowcami na Czerniakowie, jak nakazywały im rozkazy, ruszyli dalej na zachód w stronę Alei 3 Maja, w kierunku powstańczego Śródmieścia. Misja okazała się samobójcza i miała poważne skutki, dlatego do dziś wywołuje kontrowersje - pisze Szymon Nowak w artykule dla WP.

75 lat temu Sowieci dokonując zbrodni katyńskiej darowali życie 395 polskim jeńcom. Nie wiadomo, dlaczego to zrobili. Część z ocalonych życie zawdzięcza interwencji niemieckiej ambasady w Moskwie. Jednym z ocalonych był Zygmunt Berling, dowódca 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki i 1 Armii WP walczących u boku Sowietów.

Generał Zygmunt Berling, skazany na karę śmierci za zdradę, został kandydatem na bohatera II wojny światowej, ubolewa "Nasz Dziennik".

Dla kobiet służących w armii Berlinga zagrożenie było znacznie większe niż dla mężczyzn. Musiały obawiać się nie tylko wrogich żołnierzy i sowieckiej bezpieki, ale także kolegów z własnej formacji. Wykorzystywanie seksualne żołnierek w armii Berlinga było na porządku dziennym. Fatalny przykład szedł od Armii Czerwonej.

Rzeczywistym celem bitwy pod Lenino było związanie walką niemieckich rezerw i odwrócenie uwagi od natarcia, które miało nastąpić na południowym odcinku frontu. W bitwie, której cele przedstawione Polakom były niemożliwe do zrealizowania - co od początku było jasne dla sowieckich dowódców - zginęła jedna piąta żołnierzy 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, walczącej na froncie wschodnim u boku Armii Czerwonej.