zjednoczona lewica

Pożegnanie postkomunistów było jednym z przyjemniejszych akcentów ostatnich wyborów. Wysłanie na śmietnik historii ludzi, którzy swoich mocodawców mieli na Kremlu, posiada walor nie tylko estetyczny, ale przede wszystkim higieniczny - pisze Mariusz Staniszewski, zastępca redaktora naczelnego "Wprost", w felietonie dla Wirtualnej Polski. Zdaniem publicysty, dzień, w którym lewica zniknęła, należy uznać za święto. Byłoby ono pełne, gdyby nie pojawienie się w Sejmie .Nowoczesnej. - Warto pamiętać, że Ryszard Petru, człowiek, który wiele mówił o naprawieniu Polski i zmianie był - jak przyznaje Radosław Sikorski - dogadany z PO. Tylko coś nie wyszło - zauważa felietonista.

To nie ludzie z Razem przecież przerżnęli w imieniu Palikota i Millera wybory samorządowe i europejskie. Nie oni wystawili w wyborach prezydenckich celebrytkę Ogórek, kompromitując do szczętu obóz lewicy. Czy ktokolwiek wtedy zastanowił się, skąd się wzięły te kolejne katastrofy? Czy zapytano Millera, Palikota, Czarzastego: cóż nam zrobiliście leśne dziadki? - pisze Wiesław Dębski w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Budapeszt w Warszawie - te słowa, raz wygłaszane tonem ironicznym, a raz będące postulatem politycznym, zawierają więcej prawdy, niż wielu sądzi. W obu przypadkach wybory były formą pokojowego powstania przeciw establishmentowi. Były formą swoistego pospolitego ruszenia przeciw wąskiej grupie oświeconych, co to wszystko wiedzą lepiej i starają się narzucić społeczeństwu, wbrew tradycji i pamięci przeszłych pokoleń, swoją nową wizję ładu. Kaczyńskiego i Orbana łączy właśnie to - są głosem zbuntowanego ludu - pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Najlepsza odpowiedź na bardzo liczne pytania, na które inne partie nie chcą odpowiadać, a zwłaszcza odpowiedź na choroby tych partii brzmi: "Zandberg". Gdyby partia Razem znalazła się w Sejmie, polska polityka stała by się inna, bez względu na to, kto w listopadzie zostanie premierem. Oczywiście, nie jest obojętne, kto i jak będzie Polską rządził w następnej kadencji. Zapewne jest to bardzo ważne. Różnice między możliwymi scenariuszami są przecież ogromne i wciąż się o nich mówi. Ale świat się na tych wyborach nie skończy, choć może się pod ich wpływem zmienić - pisze Jacek Żakowski w felietonie dla Wirtualnej Polski.