razem

Lewica, jeśli chce myśleć o dobrym wyniku na jesień, nie może sobie pozwolić na rekonstrukcję scenariusza z 2015 r., gdzie idąc w bloku koalicyjnym, rozbiła się o próg 8 proc. A to może oznaczać konieczność podporządkowania się mniejszych partii - SLD. To oni mają listy, struktury i subwencje.

Nikt nie wyszedł z tych wyborów tak poobijany, jak lewica. Są w zasadzie tylko dwa rozwiązania - lewica albo się dogada, łącząc zasoby, którymi dysponuje, albo sczeźnie. Czasu, by zapobiec temu drugiemu scenariuszowi jest bardzo niewiele.

Trzyletni festiwal myślenia życzeniowego polityków i publicystów lewicy o zjednoczeniu i walce wyborczej osobno od reszty opozycji - żeby nie żyrować niedobrej neoliberalnej Platformy - powinien się dzisiaj skończyć. Jeden – ale jakże ważny - sondaż pokazał, że całą tę narrację można wyrzucić do kosza.

Pewien znajomy zwolennik partii rządzącej tak podsumował, dlaczego na nią głosuje: "Wiem, że wielu ludzi w PiS to wariaci, ale jeśli mogę głosować na cynicznych złodziei albo na wariatów, to wolę wariatów". Z takim rozumowaniem utożsamiłaby się duża część społeczeństwa - pisze Krzysztof Adamski z Rady Krajowej Razem.

Najlepsza odpowiedź na bardzo liczne pytania, na które inne partie nie chcą odpowiadać, a zwłaszcza odpowiedź na choroby tych partii brzmi: "Zandberg". Gdyby partia Razem znalazła się w Sejmie, polska polityka stała by się inna, bez względu na to, kto w listopadzie zostanie premierem. Oczywiście, nie jest obojętne, kto i jak będzie Polską rządził w następnej kadencji. Zapewne jest to bardzo ważne. Różnice między możliwymi scenariuszami są przecież ogromne i wciąż się o nich mówi. Ale świat się na tych wyborach nie skończy, choć może się pod ich wpływem zmienić - pisze Jacek Żakowski w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Obecnie rządy państw przekazują ogromne kwoty najbardziej uprzywilejowanym grupom społecznym - całej branży finansowej. To są miliardy dolarów, które trafiają do ich kieszeni w postaci ulg podatkowych czy luzowania ilościowego. Zamiast tego mogłyby trafić do kieszeni prekariuszy. Twierdzenie, że nie możemy sobie pozwolić na dochód podstawowy, jest zwyczajnie nie w porządku - mówi w rozmowie z Wirtualną Polską prof. Guy Standing, brytyjski socjolog i ekonomista, teoretyk prekariatu. Zdaniem eksperta "bogactwo każdej jednostki w znacznie większym stopniu wynika z dorobku poprzednich pokoleń niż majątku danej osoby, niezależnie od tego, jak by była utalentowana albo inteligentna. W związku z tym, każdej jednostce należy się udział w tym ogólnym dorobku".