polskie państwo podziemne

Informacje o zagładzie Żydów i sytuacji w okupowanej Polsce przekazane przez Jana Karskiego wywołały sensację w USA i w Wielkiej Brytanii. Książka wydana przez Polaka sprzedała się w 360 tys. egzemplarzy, na spotkania z Karskim przyszło ok. 150 tys. osób, a amerykańskie gazety rozpisywały się na polskie tematy. Brytyjskich i amerykański polityków, w tym prezydenta USA Franklina Roosevelta, los europejskich Żydów nie obchodził. Najczęściej obojętnie podeszli do tematu również przedstawiciele organizacji żydowskich w USA, z którymi spotykał się Karski. - Okazało się, że sprawa oddziaływała jedynie na masy, a elity pozostały głuche - pisze w artykule dla WP.PL Wojciech Königsberg.

Polskie Państwo Podziemne, działające w latach 1939 -1945 na terenach okupowanych przez Niemców i Sowietów, było fenomenem w ogarniętej wojną Europie. Jego początkiem było utworzenie 27 września 1939 r. Służby Zwycięstwu Polski, przekształconej w Związek Walki Zbrojnej, a następnie w Armię Krajową.

Konfidenci gestapo, szmalcownicy, donosiciele i oprawcy w czasie niemieckiej okupacji nie mogli spać spokojnie. Polowali na nich egzekutorzy z Armii Krajowej. Wykonali ponad 3,5 tys. wyroków śmierci.

NKWD aresztowało w Pruszkowie 15 przywódców Polskiego Państwa Podziemnego, na czele z komendantem głównym Armii Krajowej generałem Leopoldem Okulickim "Niedźwiadkiem", przewodniczącym Rady Jedności Narodowej Kazimierzem Pużakiem, Delegatem Rządu RP na Kraj Janem Stanisławem Jankowskim, członkami Krajowej Rady Ministrów - Adamem Bieniem, Stanisławem Jasiukowiczem i Antonim Pajdakiem, przewodniczącym Zjednoczenia Demokratycznego Eugeniuszem Czarnowskim. Wszyscy zostali wywiezieni do Moskwy i tam, wraz z aresztowanym wcześniej przewodniczącym Stronnictwa Narodowego Aleksandrem Zwierzyńskim, sądzeni w tak zwanym "procesie szesnastu" (w dniach 18-21 czerwca 1945 r.). Z ZSRR nie wrócili generałowie: Okulicki, Jankowski i Jasiukowicz.