Pałac Kultury mógł stanąć na Pradze?
Archiwum Fotograficzne Zbyszka Siemaszki / <img src="http://i.wp.pl/a/f/gif/28016/logo_nac_small.gif" alt="NAC" onclick='javascript:window.open("http://i.wp.pl/a/f/html/9560/nac_popup.html","NAC","left=100,top=100,width=500,height=400")' style="cursor:pointer;border-style:none;vertical-align:bottom;display:inline" /> W pierwszych dniach sierpnia 1951 r. Skibniewski i Sigalin opracowują propozycje strony polskiej. Punktem wyjścia jest założenie, że budowa będzie prowadzona "w zasadzie na podstawie gotowego i sprawdzonego już w praktyce w Moskwie projektu któregoś z gmachów wysokościowych, prawdopodobnie Uniwersytetu Moskiewskiego". Założeniem programu jest wybór propozycji lokalizacji przyszłego gmachu zgodnych z planem generalnym Warszawy. Pod uwagę brano uwarunkowania gospodarcze, związane z koniecznymi wyburzeniami i zagospodarowaniem terenu oraz możliwości techniczno-organizacyjne.
Na podstawie ogólnego planu rozmieszczenia w Warszawie gmachów wysokościowych zaproponowano pięć możliwych lokalizacji:
"MARSZAŁKOWSKA A: rejon Marszałkowska - Chmielna - Nowy Świat - Świętokrzyska (gmach sytuowany przy Marszałkowskiej)
MARSZAŁKOWSKA B: rejon jak wyżej (gmach sytuowany na środku między Marszałkowską i Nowym Światem)
PRAGA: rejon portu praskiego
RAKOWIECKA: przy placu Rakowieckim w rozwidleniu Puławskiej i Nowej Marszałkowskiej
GROCHÓW: w rejonie skrzyżowania Al. Waszyngtona z Grochowską".